Προς τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής: Η απομαγνητοφωνημένη συνομιλία Λαγού-Δεβελέκου

φωτογραφία: Έθνος

Η απομαγνητοφώνηση της συνομιλίας Λαγού-Δεβελέκου που έφεραν στη δημοσιότητα η Μαρία Ψαρά και ο Λευτέρης Μπιντέλας στο Έθνος:

Σ: Ελα ρε Γιάννη.

Γ: Ελα ρε, τι έγινε;

Σ: Τι κάνεις?

Γ: Τι να κάνω εδώ πέρα, καλά, ζήτω!

Σ: Ασε ρε άσε ρε.

Γ: Τι έπαθες, τι έπαθες εσύ;

Σ: Ε, τίποτα, απ’ αυτές τις κινήσεις που βλέπεις αριστερά δεξιά, μόλις βγαίνουν οι κάμερες πετάγονται σαν τα σκουλήκια.

Γ: ωωωωω… ααααα…

Σ: Όλοι ρε σκέψου να σου πω μια κουβέντα τώρα για να καταλάβεις που έχει φτάσει στο σημείο, για να κάτσει ο Αντρέας να μου σχολιάσει εμένα αυτές τις καταστάσεις, γιατί χθες όπως γύρναγε… δεν έχουμε μιλήσει ποτέ με τον Αντρέα γι’ αυτά τα πράγματα…

Γ: Ναι, δεν λέει τέτοια πράγματα…

Σ: Σκέψου ναι, ποτέ ποτέ, ούτε γκρινιάζει ούτε τίποτα, δεν ξέρεις τι έχει τι δεν έχει…

Γ: Ναι…

Σ: Για να κάτσει ο Αντρέας και να πει νισάφι, ε σκέψου που έχει φτάσει η κατάσταση.

Γ: Τόσο πολύ ε;

Σ: Ε ναι ρε φίλε, εγώ γι’ αυτό δεν ήρθα, γι’ αυτό δεν ήρθα.

Σ: Το κατάλαβα, το κατάλαβα εγώ το κατάλαβα γιατί δεν ήρθες και κατάλαβα ότι ήθελες να περάσεις και κάποιο μήνυμα έτσι το φτιαξα στο κεφάλι μου.

Γ: Ε γ….

Σ: Αλλά…

Γ: Για πήγαινε… εδώ έχω αηδιάσει αυτά που βλέπω ρε φίλε, αηδίασα να πούμε, αηδίασε η ζωή μου να πούμε… τι λαμόγια είναι αυτά που έχουμε μπλέξει ρε!

Σ: Δεν ξέρω φίλε, δεν ξέρω και δεν ξέρω πως λύνεται αυτή η κατάσταση.

Γ: Δεν γίνεται Σωτήρη, φοβάμαι πως δεν λύνεται.

Σ: Δεν ξέρω, και γω αυτό φοβάμαι, δεν στο λέω ψέματα εγώ κάθομαι το να κοιμηθώ να πούμε και τα βλέπω στον ύπνο μου να πούμε.

Γ: Γιατί εγώ τι παθαίνω; Τι παθαίνω;

Σ: Μ’ έχουνε στοιχειώσει!

Γ: Έχω αρρωστήσει ρε κοιμάμαι έξι ώρα το πρωί γι’ αυτά τα πράγματα να πούμε, δεν είχα νταλκάδες κι απέκτησα νταλκάδες μ’ άλλους, έχω τα δικά μου…

Σ: Ρε φίλε να σου πω κάτι, μπορεί να ήμασταν με δύο δραχμές να πούμε στη τσέπη πριν πέντε χρόνια αλλά κοιμόμασταν ήρεμοι, είχαμε την αξιοπρέπειά μας.

Γ: Δεν πάει καλά.

Σ: Ήξερες ότι είναι ο Γιάννης, είναι ο Σωτήρης είναι ο Χρήστος είναι ο Αντρέας είναι ο Νίκος είναι αυτοί, έχουν έρθει ένα κάρο αρχ…. να πούμε τώρα!

Γ: Δεν πάει καλά…

Σ: Αλήθεια… Τέλος πάντων… Δεν ξέρω.

Γ: Έχουν έρθει ένα κάρο, και δυστυχώς κι αυτοί οι παλιότεροι που ήταν οι δικοί μας … δεν πάνε καλά.

Σ: Ναι αυτό ακριβώς, δεν πάνε καλά.

Γ: Κι αν ήτανε καλά αυτοί, στα παπάρια μας άμα ερχόντουσαν και καινούργιοι, τους βάζαμε εμείς όπως θέλαμε, δεν πάει καλά η κατάσταση.

Σ: Καλαμοϊππείς, καλαμοϊππείς!

Γ: Τρελαθήκαν όλοι, δωστους κάμερα, δώστους κι ένα μικρόφωνο και να τρέχουν όλοι… ρε συ να σου πω ένα παράδειγμα: εγώ έχω πάει στις τελευταίες δέκα ομιλίες, δέκα συγκεντρώσεις που έχω πάει και δεν μιλάω. Κι έρχονται και μου λένε ξέρω γω να μιλήσεις κι εσύ, κι είμαι μπροστά με τους άλλους βουλευτές και λέω όχι δεν μιλάω. Και το κάνω και εσκεμμένα, να δω θα πει κανένας άλλος ρε πουστη ότι δεν μιλάω ούτε εγώ ξέρω γω σήμερα, ρε κανείς δεν το έχει κάνει!

Σ: Κανένας!

Γ: Ειλικρινά σου μιλάω, δηλαδή μόλις του πουν του άλλου μίλα και του δώσουν ένα μικρόφωνο, θα μιλήσει, εεε δεν ξέρω τι θα πει έστω και μια καλησπέρα, γεια σας ήρθα για τον δούνε έχει μιλήσει να πούμε… Και το κάνω εσκεμμένα και δεν μιλάω μπροστά σε κάποιους άλλους και λέω ρε π… δεν θα πει κάποιος άλλος δεν θα μιλήσω κι εγώ, όχι ρε δεν έχει τέτοιο πράγμα, είναι άρρωστοι οι άνθρωποι, αρρωστήσανε.

Σ: Έχουν αρρωστήσει, έχουν αρρωστήσει, έχουν πραγματικά, έχει μπει αυτό το μικρόβιο της τρέλας μέσα τους και δεν ξέρω αν βγαίνει.

Γ: Αρρωστήσανε.

Σ: Και ξέρεις εσύ αυτό που αναρωτιέμαι εγώ ήτανε ανέκαθεν δηλαδή έτσι μαλάκες, ή γίνανε τώρα; Αυτό δεν μπορώ να καταλάβω.

Γ: Ανέκαθεν ήτανε, μωρέ! Δεν γίνεται ξαφνικά ο άλλος, πρέπει να το χει μέσα του απλώς το κρύβει επιμελώς προφανώς, κάποια στιγμή, κάποια στιγμή το βγάζει, όταν ….

Σ: Με το που πεταχτούν οι κάμερες, δηλαδή είναι μια αηδία μια… ένα ξέρασμα με το που πεταχτούν οι κάμερες πως βγαίνουν τα σαλιγκάρια με τη βροχή!

Γ: Ναι, ναι, τα ξέρω ρε τα ξέρω ναι, εγώ είμαι ………..

Σ: Και λόγια βαριά, τώρα καθόταν ο Παπάς κι έλεγε, και θα ακολουθήσουμε μέχρι το θάνατο και πέρα από το θάνατο και τα λοιπά… Ποιό θάνατο βρε μαλάκα να πούμε, που άμα πέσουμε από τη Βουλή θα πας πάλι να βαράς έπιπλα, μαλάκα!

Γ: Για δεν ήσουνα και πριν βρε Χρηστάρα, στα δύσκολα που περνάγαμε, που ήσουνα βρε θανατηφόρε, θανατηφόρε, πού ήσουνα;

Σ: Ναι, ναι!

Γ: Πού ήσουνα γαμώ τη πουτάνα μου; Που άμα δεν ήμασταν στη Βουλή σήμερα, θα ήταν ο καθένας στο πόστο του, στη πάρτη του θα ήτανε να πούμε!

Σ: Ναι ναι.

Γ: Ήρθανε…

Σ: Να μη σταματάνε οι μαλάκες οι κλασικοί, εκεί που θα τρέχαμε για την καύλα μας, αυτοί θα ήταν να πούμε θα είχαν οικογένεια, ενώ εμείς φυτρώσαμε, εμείς φυτρώσαμε…

Γ: Ποιός φύτρωσε, κι ήρθανε τώρα όλοι και κάνανε και το… νταξει… Εγώ σου λέω έχω αηδιάσει τόσο πολύ, ειλικρινά σου μιλάω Σωτήρη, αν είχα πέντε δραχμές στην άκρη μπορεί να είχα φύγει ήδη και να λεγα.

Σ: Σε καταλαβαίνω.

Γ: … και να πιανα τον αρχηγό, γιατί θεωρώ ότι είναι από τους λίγους που αξίζουν εκεί πέρα μέσα να πούμε, και θεωρώ ότι αδικείται τελικά να πούμε αυτός ο άνθρωπος εκεί πέρα με το συρφετό, όλο αυτό που υπάρχει, θα τον έπιανα, θα του έλεγα είμαι δίπλα σου… ξέρω γω και σε απόσταση όμως, δεν μπορώ, παράτα τη Βουλή τελείως. Φίλε, εγώ η Βουλή όταν πηγαίνω, οι επιτροπές είναι 75 ευρώ, ξέρεις τι έκανα πριν από πέντε μέρες; Τους πήρα τηλέφωνο και τους είπα, βγάλτε με από τις επιτροπές, δεν θα είμαι σε καμία επιτροπή, και μου λείπουν τα λεφτά, εντάξει… δεν μπορώ ρε ούτε να τους βλέπω ούτε να με βλέπουνε, δηλαδή πάω στη βουλή μέσα κι αηδιάζω πιο πολύ από τους δικούς μας, μετά για τους υπόλοιπους!

Σ: Μα για τους δικούς μας αηδιάζεις, αυτό το καταλαβαίνω, μα αυτό καταλαβαίνω.

Γ: Αηδίασα, σου λέω ειλικρινά, δεν ξέρω που θα σταματήσει και βλέπω πολύ κόσμο να μιλάει, να μιλάει, να μιλάει, να λέει παράπονα…

Σ. Ρε Γιάννη, να σου πω κάτι, εεε μεταξύ μας τώρα, μεταξύ μας, εγώ πιστεύω ότι αυτά μπορούν να σταματήσουνε με πολύ απλά με δυο τρεις κουβέντες του αρχηγού.

Γ: Ε, ε εντάξει.

Σ: Εγώ αυτό πιστεύω, και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν το έχει κάνει και τόσο καιρό. Γιατί εγώ δεν πιστεύω ότι είναι χαζός άνθρωπος και δεν βλέπει το τι γίνεται.

Γ: Όχι, βλέπει βλέπει.

Σ: Δεν είναι χαζός, ευφυέστατος είναι.

Γ: Προσπαθεί να κρατήσει κάποιες ισορροπίες ρε Σωτήρη κι αυτός, ε ναι.

Σ: Τι ισορροπίες δηλαδή; Θα ξεφύγει κάποια στιγμή, να σου πω κάτι: ο σκληρός σκληρός πυρήνας δηλαδή και με το Νίκο που τα συζητάμε όλα αυτά απέξω απέξω, κι όλοι είναι σιφιλιασμένοι, έχουνε βγάλει σπυριά, και να σου πω κάτι δεν είμαστε και άνθρωποι που κρατιούνται, θα γίνει καμιά μαλακία χοντρή στα εσωτερικά μας.

Γ: Ειλικρινά σου μιλάω…

Σ: Δηλαδή θα ανοιχτούνε κεφάλια μεταξύ μας.

Γ: Ας γίνει Σωτήρη, πρέπει να περάσει το… Για εθνικοσοσιαλισμό δεν μιλάμε και για το δικιο, για το νόμο…;

Σ: Ποιόν εθνικοσοσιαλισμό ρε Γιάννη; Εδώ δεν έχουμε στοιχειώδη ανδρισμό να πούμε.

Γ: Εμείς δεν μιλάμε γι αυτό, εμείς δεν μιλάμε για αυτό;

Σ: Ναι, μιλάγαμε,

Γ: Και να σου πω και κάτι…

Σ: Παλιά μιλάγαμε,

Γ: Κουράστηκα να μπαίνω εγώ σε κοινοβουλευτικές ομάδες σε ξέρω ‘γω ιστορίες σε πολιτικά συνέδρια.

Σ: Το ξέρω.

Γ: Να μαλώνω με… με όλους.

Σ: Το ξέρω το ξέρω, αυτό λέγαμε με τον Αντρέα, πάλι καλά που είναι κι αυτός ο άνθρωπος, και μου λέει τι να τον κάνεις ένας είναι…

Γ: Τι να… δεν έχω ρε φίλε άλλο να με σιγοντάρει κάπου, κι αισθάνομαι πια κάπου πια άδειος και λέω δηλαδή ξέρεις κάτι και λέω γιατί…

Σ: Από βουλευτές δεν έχεις Γιάννη, γιατί από παιδιά να πούμε δίπλα σου έχεις, έχεις και η ομάδα όλη είναι πιστή δίπλα σου και ακολουθούνε και τα πάντα. Από βουλευτές .. και τέτοια δεν έχεις.

Γ: Πιθανόν, αλλά έχω αηδιάσει, και λέω καμιά φορά ξέρεις τι με πιάνει και λέω, ρε αξίζει αυτό που κάνω τελικά; Που πάω, που σκοτώνομαι, που κάνω, αξίζει τελικά; Για ποιον δηλαδή; Να ‘ξερα ότι είναι από πίσω άνθρωποι που να το πιστεύουνε, για ποιον λέω να το κάνω τελικά, έχω αηδιάσει…

Σ: Γιάννη από τη μια θέλω να γίνει κι ένα μπαμ να πούμε, να πάνε άσχημα τα πράγματα να δω που θα πάνε να πούμε πάλι ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Να δω αυτοί που λένε για θανάτους για το ένα για το άλλο…

Γ: Ασε ρε…

Σ: Που δεν μασάνε, που δεν…

Γ: Τους είδαμε 15 χρόνια τους θανατηφόρους, είδαμε πως ήτανε δίπλα μας όταν περνάγαμε τα δύσκολα μας… Ο καθένας την πάρτη του ήτανε, μόλις η Χρυσή Αυγή μπήκε στη Βουλή ήρθανε. Νάτους! Καλώς τους! Αναλάβανε εκπρόσωποι, αναλάβανε ομιλητές, αναλάβαμε ξέρω γω…

Σ: Ναι ναι.

Γ: Να φανταστείς και τρέχουνε κάτι μαλάκες, εγω ρε φίλε προχθές, πήγα στην Πάτρα…

Σ: Ναι.

Γ Και συνάντησα μια κατάσταση ψιλοαπαράδεκτη κι εκεί πέρα εντάξει…

Σ: Σάπια…

Γ: Δεν ξέρεις, κάποια παιδιά που ήταν μαζί που είχαν έρθει, κάποιοι από τον Πειραιά, από τη Νίκαια, από τα Λιόσια, κάποιες τοπικές που είναι οι μοναδικές που τρέχουν κι ασχολούνται με όλα και τους ζήτησα και συγνώμη, τους λέω παιδιά δεν σας ξαναπαίρνω μαζί να πούμε. Θα σας τραβολογάω από εδώ και πέρα εσάς να τρέχετε να λύνετε τα προβλήματα όλων των παπούδων, σ’ όλη την Ελλάδα, γιατί;

Σ: Γιατί, Γιάννη, γιατί αυτοί είναι που κρατάνε, αυτοί είναι η Χρυσή Αυγή στην ουσία.

Γ: …

Σ: Δεν είναι ούτε ο Ψ ούτε ο τέτοιος, αυτά τα παιδιά είναι η Χρυσή Αυγή.

Γ: Αφού ναι, αυτά τα παιδιά ρε φίλε, να σου πω κάτι, έχω κι άλλα σου λέω. Εχω τρελαθεί πολύ. Θεωρώ ότι αδικούνται άνθρωποι φίλε. Τους βλέπω έξω, δεν παίρνουν κάποιο μεροκάματο κάποιοι άνθρωποι, έχω τρελαθεί, με πιάνει τρέλα μ’ αυτά τα πράγματα.

Σ: αφού βάλαμε ξαδέλφια και πρωτοξάδελφα αριστερά δεξιά…

Γ: Ετσι

Σ: Αφού βάλαμε ξαδέλφια και πρωτοξάδελφα αριστερά δεξιά και το φίλο του φίλου… Τι;

Γ: Έτσι!

Σ: Ε βέβαια, δέκα χρόνια είναι πίσω δεν έχουνε ψωμί να φάνε να πούμε ματώνουνε και δεν μιλάνε μ’ έχουνε πιάσει και μου τα έχουνε πει στην απέξω απέξω τι να κάνεις, και βλέπεις εγώ, τον άλλον που έχει δύο μήνες στα γραφεία και επειδή είναι φίλος με την Ψ ή τον Ψ έχει δουλειές εεεε. Κάτσε ρε φίλε!

Γ: Εγώ τα βλέπω.

Σ: Γαμώ τον κοινωνία μου.

Γ: Τι να πρωτοκάνω. Μπαίνω στη Βουλή μέσα, μαλώνω μ’ όλους, πάω σε κοινοβουλευτικές ομάδες, τους τα χώνω ολωνών, περνάω πειθαρχικά, ο μοναδικός που ρίχνει τιμωρίες στη Χρυσή Αυγή είμαι εγώ ρε φίλε. Και πως για ποιους; Μαλώνω με παλιούς συναγωνιστές που κάνουν μαλακίες, μαλώνω με τωρινούς, μαλώνω με έτσι, μαλώνω μ’ αλλιώς, περνάω πέντε πειθαρχικά το μήνα και ρίχνω ποινές συνέχεια, γιατί να χαλάω τη ζαχ… τη καρδιά μου και τη ζαχαρένια μου; Σκοτώνουν τις τοπικές μου στο κάτω κάτω για να έχουμε μια πειθαρχία, μια σοβαρότητα, και τελικά όλα αυτά γιατί . Γιατί; Βλέπω ότι κάτι δεν τους αρέσει, κανενός αυτό το πράγμα ρε παιδί μου. Αρέσει σε μια πολύ μικρή μειοψηφία τελικά. Οι πιο πολλοί δεν τους αρέσει κιόλας.

Σ: Εεε, δεν νομίζω οι πιο πολλοί ότι δεν τους αρέσει, σ’ αυτούς που δεν τους αρέσει…

Γ: …

Σ: Μα να σου πω κάτι

Γ: Ενας μικρός πυρήνας έχουμε μείνει, ένας μικρός πυρήνας έχουμε μείνει, μας έχουνε καταπιεί λοιπόν και πρέπει να επαναστατήσουμε για να στο πω κι έτσι.

Σ: Πρέπει. Το ξέρω το ξέρω. Πρέπει να γίνει κάτι γιατί στο λέω το βλέπω δηλαδή θα έρθει πλήρης σήψη.

Γ: Πάω στα…

Σ: Τωρα είναι σε μια διπλή γραμμή.

Γ: Κάτι, κάτι ανθρώπους ξέρω ‘γω χθεσινούς, να κουμαντάρουν καταστάσεις. Πάω σε τοπικές βλέπω κάτι προχθεσινούς να είναι υπεύθυνοι, πάω εδώ βλέπω κάτι, κι εντάξει, είναι τώρα υπεύθυνοι εντάξει αναλάβανε… Δεν σέβονται οι πιο πολλοί ρε πούστη, εκτός από ελάχιστους.

Σ: Τίποτα!

Γ: Οι πιο πολύ δεν σέβονται τίποτα.

Σ: Ναι, ναι.

Γ: Αδελφές βάλαμε στους δικηγόρους…

Σ: ααα…

Γ: Κάποιους που μας βρίζανε, έχουμε βάλει, κάποιους, με ποιους να συνεργαστώ εγώ; Δεν μπορώ να συνεννοηθώ με κανέναν, το πιστεύεις; Με ποιόν; Μ’ αυτόν που με έβριζε πριν από ένα χρόνο;

Σ: Το πιστεύω.

Γ: Με ποιον; Τι να μιλήσω μαζί του τώρα; Μ’ αυτούς δεν μπορώ να συνεργαστώ. Με κάποιους που τους θεωρώ δικούς μου πάλι και μ’ αυτούς δεν μπορώ να συνεργαστώ γιατί βλέπω έχουν τρελαθεί, έχουν καβαλήσει καλαμάρες, έχουνε ξεφύγει, αρρωστήσανε να πούμε και δεν μπαίνει κανείς.

Σ: Ελα ρε να πούμε, εδώ τον πηρέ ο Λεμοτζής, δεν ξέρω αν στο έχει πει τον άλλον τον Κασιδιάρη τηλέφωνο, για να του ζητήσει μια χάρη, και του λέει: μη με ενοχλείς έχω δουλειές, λέει, άντε γεια. Και του το κλείνει. Σε τέτοιο επίπεδο!

Γ.: Εε…

Σ: Που τον έκρυβε ο Λεμοτζής στα σπίτια του και κάνανε και ράνανε.

Γ.: Εε…

Σ: Ακου δηλαδή. Δηλαδή δηλαδή διεστραμμένες καταστάσεις, διεστραμμένες…

Γ.: Ετσι είναι η κατάσταση. Ρε γίναμε πολιτικοί ρε. Γίναμε πολιτικοί με την κακή έννοια και είμαστε ένα χρόνο στη Βουλή φίλε, αν περάσουν κανα δυο χρόνια ακόμα ξέρεις τι θα γίνει; Θα ξεφτυλιστούμε παντελώς!

Σ: Αυτό είναι που φοβάμαι. Αυτό είναι που έχω συζητήσει κι εγώ. Αυτό είναι η αρχή.

Γ: Μου γυρνάνε με κάτι αμάξια, με κάτι ξέρω γω, ψιλοέτσι να πούμε πολυτελείας, με αστυνομικούς κάποιοι δίπλα, με έτσι με αλλιώς… μου λέει φαντάσου να περάσουνε δυο τρία χρόνια τι έχει να γίνει, και φαντάσου να αναλάβουμε και κανα πόστο.

Σ: Φαντάσου δηλαδή, είναι ηλίου φαεινότερον πλέον. Είναι ηλίου φαεινότερον. Ο Μάκης θυμάσαι που μου είχες πει δύο κουβέντες και τον βλέπω λίγο περίεργα το ένα τ’ άλλο, δεν του είχαν κάνει καμία κουβέντα, και με πιάνει προχθές και μου λέει “Ρε φίλε δεν μπορώ να έρχομαι μου λέει μ αυτούς στα αριστερά δεξιά που βλέπω”. Εχει πιάσει δηλαδή τους δικούς μας δικούς μας, τούς έχει πιάσει εμετός, οι μόνοι που χαίρονται και κάνουνε πάρτι και λένε και ησυχάζουν τον αρχηγό ότι όλα πανε καλά είναι τα λαμόγια.

Γ: Είναι αυτοί που δεν θέλουν την Χρυσή Αυγή.

Σ: Ναι, είναι τα λαμόγια. Είναι αυτοί που δεν τους νοιάζει η Χρυσή Αυγή.

Γ: Τους νοιάζει το ποσοστό

Σ: Ναι, μα ετσι…

Γ: Μα μόνο αυτό τους νοιάζει, το ποσοστό.

Σ: Ναι. Εμείς έχουμε χάσει τον ύπνο μας ρε φίλε, έχουμε γίνει ψυχανώμαλοι, να πούμε έχουμε γίνει νευρικοί.

Γ: Στο λόγο της αντρικής μου τιμής …

Σ: Μα σε είδα, εγώ σε είδα, σε είχα δει…

Γ: Έχω φτάσει σε σημείο να κοιμάμαι 5.30 και 6.00 το πρωί, γυρνάω σαν το φάντασμα, που εγώ δεν είχα τέτοια πράγματα. Κοιμόμουνα ξύπναγα το πρωί. Κοιμάμαι 5.30-6.00 ώρα, έχω αρρωστήσει, έχω αρρωστήσει σου λέω!

Σ: Ολοι έχουν τα ίδια ακριβώς συμπτώματα. Ολοι. Αυτό σου λέω. Εχω σηκωθεί δύο φορές από τον ύπνο μου. Εχθές ήτανε σου λέω κρεσέντο, καλά έκανες και δεν ήρθες, κρεσέντο αηδίας!

Γ: Τα ήξερα ρε Σωτήρη. Τα καταλάβαινα…

Σ: Ητανε ένα κρεσέντο αηδίας και επειδή είναι από τις μεγάλες υποτίθεται συγκεντρώσεις, να τους δεις πως σπρωχνόντουσαν! Δηλαδή όχι αστοί, όχι αστοί, όχι αστοί! Οι αστοί μπροστά τους έχουν αξιοπρέπεια ρε φίλε!

Γ: Σιχαμάρα, στο δ… Που να πάω λέω; Να πάω που να ’μαι με τον αρχηγό και θα είμαι και αναγκασμένος που θα είμαι δίπλα στον αρχηγό να περνάει ο κάθε μαλάκας να μου μιλάει και να χαιρετάει κιόλας και να κάθομαι να του μιλάω κιόλας έτσι; Δεν μπορώ ρε φίλε να κάνω τον κομφερασιέ! Δεν μπορώ τον κομφερασιέ δεν τον έκανα ποτέ στη ζωή μου!

Σ: Το ξέρω.

Γ: Τι να κάνω; Τι να κάνω τώρα; Να έρχεται το κάθε λαμόγιο που με έβριζε μέχρι πέρσι και να μου λέει τώρα: Συγχαρητήρια, Μπράβο, πάμε γερά και τέτοια… Ε, δεν μπορώ ρε φίλε!

Σ: Ρε φίλε, είναι σαν να σε κοροϊδεύει μέσα στα μούτρα, κι εσύ να το δέχεσαι. Αν έχεις στοιχειώδη ανδρισμό δεν το δέχεσαι, με στοιχειώδη ανδρισμό.

Γ: Με δουλεύει ο άλλος. Ποιό το όφελός του, γιατί κάποιο όφελος έχει, δουλεύω γιατί το όφελος μου είναι το 7 να γίνει 17. Γιατί έτσι πάει αυτή τη στιγμή. Αυτό είναι το σκεπτικό. Και κάθομαι σου λέω και μαλώνω, περνάω πειθαρχικά, κάνω ράνω και κάτσε… Έχω απηυδήσει! Μα την Παναγία, απηύδησα, απηύδησα, απηύδησα! Όλα τα προβλήματα της Χρυσής Αυγής έρχονται πάνω μου Σωτήρη, στο λέω ειλικρινά, μιλάμε φιλικά.

Γ: Το πιστεύω ρε Γιάννη, το πιστεύω, μη νομίζεις ότι δεν βλέπω και ότι δεν καταλαβαίνω. Αντιλαμβάνομαι τα πάντα, στο έχω ξαναπεί, καταλαβαίνω τι τραβάς και καταλαβαίνω ότι είσαι μόνος σου, το καταλαβαίνω απόλυτα. Και όχι μόνο εγώ.

Γ: Αηδία!

Σ: Όλος ο κόσμος το καταλαβαίνει. Όχι όλος ο κόσμος, μ’ όσους έχω συζητήσει, με όσους μπορώ να συζητήσω, γιατί άμα τα συζητήσεις και πάνε και παραέξω, θα φανείς και κακός και ότι έχεις δόλο και δεν συμμαζεύεται…

Γ: Ναι, ναι.

Σ: Με τις π…

Γ: Εγώ τα λέω Σωτήρη και δεν μασάω τίποτα σου μιλάω έτσι, ότι λέω τώρα με σένα το λέω και με άλλον μπροστά, τα έχω πει και μπροστά σε όλους, δεν κωλώνω.

Σ: …

Γ: να παν… ας με βγάλουν εμένα μετά το ρουφιάνο της Χρυσής Αυγής, ο προδότης της Χρυσής Αυγής, να βγω εγώ προδότης της Χρυσής Αυγής.

Σ: Ναι…

Γ: Δεν πειράζει, δεν πειράζει. Ας είναι οι αγωνιστές οι άλλοι, αλλά δεν μπορώ να τους τα χαρίζω, απ’ τη μια δεν μπορώ να τους τα χαρίζω όσο ήμουνα μέχρι που να κοπανήσω κάποιους γερά και να σηκωθώ να φύγω.

Σ: Γιάννη να σκεφτούμε να κάνουμε κάτι, γιατί η κατάσταση είναι στο απροχώρητο. Κάτι πρέπει να γίνει.

Γ: Τι να σκεφτούμε;

Σ: Πρέπει να επαναστατήσουμε.

Γ: Τι να σκεφτούμε; Εδώ μου είπανε χθες ο άλλος έκανε τον κομφερασιέ, έκανε τον ομιλητή, έκανε τον… Βάλε να μιλήσει ένας άνθρωπος! Βάλε και από το μέτωπο νεολαίας να μιλήσει ένας άνθρωπος, να μιλήσει!

Σ: Τίποτα ρε…

Γ: Έχουν τρελαθεί οι άνθρωποι.

Σ: …

Γ: Κάνουν τα πάντα, τα παραγγέλματα, ανάβουν τις δάδες, μιλάνε, βγαίνουν…

Σ: Ναι, ναι.

Γ: Στην τηλεόραση… Δηλαδή ήρεμα ρε, ήρεμα ρε περίεργοι, ήρεμα ρε!

Σ: Ναι, ναι.

Γ: Αφήστε και κανέναν άλλον άνθρωπο να μιλήσει ρε π… να πούμε. Τι είναι αυτό το πράγμα ρε. Εμένα με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν να μιλήσω κιόλας στην ομιλία, και μου λέει ο Ηλίας να μιλήσω… Όχι ρε Ηλία, του λέω, άστο του λέω, δεν μιλάω του λέω, μιλήστε εσείς του λέω. Εχετε ομιλητές. Τι να ‘ρθω να μιλήσω τώρα.

Σ: Τι να πεις ρε, τι να πεις…

Γ: Τι να μιλήσω; Αφού έχω σιχαθεί, ακούω ομιλίες και μου γυρνάνε τα άντερα. Ούτε στη Βουλή, σταμάτησα και στη Βουλή να μιλάω, δεν παρουσιάζομαι καθόλου. Αφού είπα και του αρχηγού, διώξε με και από βουλευτή του λέω, τέτοια τους έχω πει, του είπα να με βγάλουν και από επιτροπές. ‘Εχω αηδιάσει και δείχνω με τον τρόπο μου το πόσο αηδιασμένος αισθάνομαι. Και να δω να πει κάποιος έτσι. Ρε φίλε κανενός δεν σηκώνεται το φιλότιμο τίποτα, κανενός!

Σ: Τι περιμένεις ότι θα κάτσει να σκεφτεί κανένας εσένανε; Μόνο αυτοί που πέρασες τα δύσκολα. Αυτοί που έχουν γλυκαθεί και έχουνε δει την εξουσία λένε: δεν γαμιέται και ο Λαγός και ο κάθε Λαγός!

Γ: Ναι.

Σ: Στ΄ αρχίδια τους τα δυο!

Γ: Το ξέρω.

Σ: Στα αρχίδια τους τα δυο τα μουνιά! Αλλά σου λέω, θα γίνει αργά ή γρήγορα, θα γίνει κανα νταχτιρντί χοντρό, δηλαδή εγώ το προβλέπω. Εχθές επειδή το συζήτησα με το Μάκη, του λέω προβλέπω μπόρα και θα ρθει και πολύ σύντομα.

Γ: Θα έρθουν.

Σ: Εχουμε φτάσει στο απροχώρητο.

Γ: Ξέρεις τι θα γίνει, μέχρι τις εκλογές θα πάνε καλά. Πηγαίνει μόνο του το τρένο, θα πάμε καλά με τις εκλογές, και μετά τις εκλογές εκείνες θα αρχίσει φίλε το μεγάλο το σοου. Εκεί που θα έχεις βάλει 50 βουλευτές μέσα, που θα είναι το κάθε καρυδιάς καρύδι, εκεί που θα ‘χεις γεμίσει με συμβουλάτορες και με έτσι και με άτομα που παίζουν. Καταρχήν έχει χαθεί παντελώς η ιεραρχία μέσα στη Χρυσή Αυγή.

Σ: Καμία…

Γ: Κάποιος που είναι εκτός κοινοβουλευτικής δίνει εντολές γιατί είχε μια αρμοδιότητα άλλη, ένας άλλος που έχει αρμοδιότητα χάνεται μετά εκεί πέρα, γίνεται ένα πατιρντί σου λέω ατελείωτο. Κάποιος δίνει εντολές σε δέκα ανθρώπους και παίρνει εντολές από άλλους δέκα .

Σ: …

Γ: Δεν βγαίνει έτσι άκρη ρε φίλε. Εχουμε χάσει τον μπούσουλα σου μιλάω. Ρε με πήρανε τηλέφωνο από την τοπική την περασμένη εβδομάδα πριν δέκα μέρες από τη Σπάρτη για ένα περιστατικό που βιάσανε, ασελγήσανε ξέρω ‘γω δεν βιάσανε στο κοριτσάκι μιας τύπισσας η οποία έριχνε… στα γραφεία.

Σ: Το ξέρω, το ξέρω.

Γ: Και τι έκανε ο υπεύθυνος της τοπικής; Ξέρεις τι κάνανε στην τοπική;

Σ: Πήγαινε να τιμωρήσει την άλληνε!

Γ: Εδωσε ποινή ένα μήνα… Ρε φίλε σου λέω, εντάξει σου λέω τα ακούω και λέω δεν γίνεται!

Σ: Και πήγε μετά ο έξυπνος και της έλεγε: αμα δεν ήθελες να μην ανοίγεις τα πόδια σου. Τι πήγε και είπε ο άλλος ο έξυπνος ο δικός μας;…

Γ: Ρε μαλάκα, σου λέω τα ‘χω χάσει, τα χω χάσει, λέω δεν γίνεται δεν γίνεται ρε μαλάκα, τα χω ‘χάσει. Που έχω μπλέξει μ’ αυτούς; Χίλιες φορές στο γήπεδο που πήγαινα, καλύτερα, καλύτερα θα ‘ναι. Καλύτερα δηλαδή αισθάνομαι καλύτερα. Αυτό που ζώ τώρα στη Χρυσή Αυγή ρε φίλε, που υποτίθεται έχουμε ιδεολογία και έχουμε και νοοτροπία και έχουμε…

Σ: Τίποτα!

Γ: Τι ‘ναι αυτό το χάλι ρε μ…; Τι ναι αυτό το χάλι ρε μ…;

Σ: Τίποτα, τίποτα…

Γ: …

Σ: Δεν γίνεται όμως και να το παραδώσουμε έτσι. Δεν γίνεται να το παραδώσουμε κι έτσι. Τι θα κάτσουμε να πούμε, με σταυρωμένα χέρια, πρέπει κάτι να κάνουμε… ε είναι χαμένο ρε παιδί μου, δεν γίνεται να το παραδώσουμε έτσι. Για μένα προσωπικά είναι τα παιδικά μου όνειρα, δεν τα παρατάω έτσι.

Γ: Δεν ξέρω Σωτήρη, τι να σου πω; Κι έχω κουραστεί ρε φίλε. Δεν είμαι και σε ηλικία των 25 και των 26, ξέρεις εχω αρχίσει και μεγαλώνω εχω πάει 40-41, αηδιάζω, κουράζομαι, ξέρεις δεν μπορώ. Και σου λέω εδώ κι ένα χρόνο δίνουμε τρομερές μάχες φίλε. Εδώ κι ένα χρόνο δίνω τρομερές μάχες σε όλα τα μέτωπα. Μπαίνω μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα τους τα χώνω, φεύγω πάω σε άλλα ξέρω γω τους τα χώνω, μπαίνω στις τοπικές τους τα χώνω, γιατί; Γιατί; Έτσι γουστάρω να πούμε; Και δεν βλέπω ανταπόκριση πουθενά. Πουθενά σου λέω. Μόνο καταρχήν έχει χαθεί το φιλότιμο ρε φίλε, από τα πιο πολλά δικά μας άτομα.

Σ: Ναι, ναι.

Γ: Είχαμε τους δικούς μας, είχανε το φιλότιμο, ξέρω γω σεβόντουσαν, τώρα αμα τους δεις σαν ζώα, μόνο σα ζώα καταλαβαίνουνε.

Σ: Τίποτα ρε, φίλε. Η δημοκρατία μπορεί να ξεφτιλίσει τα πάντα, αυτό το σύστημα που μπορεί να διαφθείρει τα πάντα

Γ: Δεν είναι δημοκρατία Σωτήρη. Είναι εγωισμός, είναι η εγωπάθεια του κάθε ανθρώπου είναι και το πως…

Σ: είναι είναι…

Γ: Η δημοσιότητα είναι μεγάλη αρρώστια, μεγάλη αρρώστια η δημοσιότητα.

Σ: Ναι, ναι. Ε, σου λέω, ήτανε για να πλακώσεις κλωτσιές, να ξεράσεις, δεν ξέρω ‘γω τι… Δηλαδή ήτανε… Τέλος πάντων.

Γ: Τέλος πάντως, δεν λες τίποτα. Δεν ξέρω που θα βγει. Θα δούμε τι θα βγει…

Σ: Γιάννη, ότι θέλεις να ξέρεις ότι εγώ προσωπικά είμαι δίπλα σου, όπως και πολλοί ακόμη…

Γ: Το ξέρω, το ξέρω…

Σ: Όπως και πολλοί άνθρωποι να το ξέρεις.

Γ: Για σένα τουλάχιστον και για κάποιους λίγους ανθρώπους ακομα έχω εμπιστοσύνη.

Σ: Ότι χρειαστείς, μου λες.

Γ: Ελα ρε, έλα.

Σ: Καλά. Υπομονή Γιάννη μου! Υπομονή!

Γ: Γεια, Γεια.

*

[via JailGoldenDawn]