Η Αριστερά και ο κ.Τράγκας

Ερωτήματα Αισθητικής και Ηθικής της Πολιτικής 

 Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Σε συνέχεια των δυο διαδοχικών άρθρων για την αγωγή Τσίπρα κατά της Bild και για την «κοντή κοινωνία» που αρνείται να δει τις ευθύνες της, επιτρέψτε μου να θέσω το εξής ερώτημα ηθικής, αισθητικής και πολιτικής υφής. Αποκαλύφθηκε πρόσφατα από τον κ.Μόσιαλο  πως παράλληλα με τα μυστικά κονδύλια του Υπ.Εξωτερικων (Σαμαράς-ΓΑΠ)  με χουντικό διάταγμα του 1970 όλες οι κυβερνήσεις μετά το 1974 εξαγόραζαν δημοσιογράφους με μυστικά κονδύλια μέσω της Γενικής Γραμματείας Τύπου, τα οποία διογκωνόντουσαν περιέργως τις παραμονές των εκλογών χωρίς η ΕΣΗΕΑ, μεμονωμένοι δημοσιογράφοι, ή τα κόμματα της Αριστεράς να έχουν θέσει θέμα. Τα σχετικά παραστατικά καταστρέφονταν. Η εκταμίευση ποσού-ρεκόρ έγινε  λίγο πριν από τις δημοτικές εκλογές του 2006, οπότε πραγματοποιήθηκαν «απόρρητες δαπάνες» περίπου 650.000 ευρώ από τις γενικές γραμματείες Επικοινωνίας και Ενημέρωσης (Καραμανλής ο Βατοπεδινός). Ξέρουμε πως το κράτος διαθέτει πολλούς μηχανισμούς χειραγώγησης των δημοσιογράφων, όπως  κρατικές αργομισθίες και διαφημίσεις. Στην κορυφή των κρατικών διαφημίσεων ( Ιανουάριος– Σεπτέμβριος 2008) βρίσκονταν όπως αποκαλύφθηκε («Κυρ.Ελευθεροτυπία»-26/10/2008) «η «Χώρα» και η «Χώρα της Κυριακής» του (και τηλεοπτικού σχολιαστή) Γ. Τράγκα, που έλαβαν 1.823.463 ευρώ, δηλαδή το 6% της συνολικής δαπάνης, ενώ η κυκλοφορία τους αντιπροσωπεύει μόλις το 0,3%. Πρακτικά, για τις καταχωρίσεις στη «Χώρα της Κυριακής» η κυβέρνηση πλήρωνε για κάθε φύλλο που πωλήθηκε το 2008 περί τα 24 ευρώ!».  H «Kαθημερινή» (09-12-2007) συμπληρώνει φωτογραφίζοντας τη «Χώρα»: «Πρώτη σε κρατική διαφήμιση στην Ελλάδα σήμερα είναι μια κυριακάτικη έκδοση αθηναϊκής εφημερίδας με κυκλοφορία που κυμαίνεται στα 5.000 φύλλα. … το σύνολο των δημοσίων κονδυλίων που εισέπραξε στο δεκάμηνο φέτος έφτασε στο 1.786.118 ευρώ. Αν προστεθεί και η κρατική διαφήμιση που πήρε το καθημερινό της φύλλο, τότε το συνολικό ποσό που εξασφάλισε από το κράτος ως διαφήμιση, φτάνει στα 2.500.000 ευρώ! Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, θα πρέπει να σημειωθεί ότι μεγάλες σε κυκλοφορία κυριακάτικες εφημερίδες, με πωλήσεις πάνω από 150.000 φύλλα, μόλις και μετά βίας φτάνουν στο 1.000.000 ευρώ…».

Κύριε Ροΐδη,
το πολιτικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί, ο κίνδυνος εκλογικής αμνήστευσης και επικράτησης της ΝΔ, η άνοδος της «Χρυσής Αυγής», η ασυλία της Εκκλησίας η οποία κερδοσκοπεί εισπράττοντας ανεξέλεγκτα κρατικό χρήμα για τις δήθεν «φιλανθρωπίες» της, η συμπόρευση της Αριστεράς με δημαγωγούς του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ και της λαϊκής Δεξιάς, φοβάμαι πως παραπέμπουν στη «Μαζική ψυχολογία του φασισμού» του Βίλχελμ Ράϊχ, γιατί ο λαός αντί να επαναστατήσει στην ανηθικότητα της εξουσίας, απαιτώντας μια νέα Ηθική, συμμορφώνεται όλο και πιο πολύ με την κυρίαρχη τάξη πραγμάτων του ανορθολογισμού και της υποκρισίας, και πορεύεται στην αυτοκαταστροφή. Δικαιώνεται ο Νίτσε που διαπίστωσε πως «Η παράνοια σε άτομα είναι σχετικά σπάνια. Όμως σε ομάδες, κόμματα, έθνη και εποχές είναι μάλλον ο κανόνας». Ο κ.Τράγκας μετέχει του ευρύτατου πολύχρωμου πατριωτικού ρεύματος εθνικής αντίστασης κατά της κας Μέρκελ, του ΔΝΤ κλπ που απλώνεται από τη «Χρυσή Αυγή» μέχρι την «Ανταρσύα», χωρίς βεβαίως να ισοπεδώνω ευθύνες ή να ταυτίζω κίνητρα, συμπεριφορές και στόχους. Αυτό που θα αποκαλούσα συλλογική παράνοια όμως, είναι πως όσοι μετέχουν σε αυτήν την άτυπη συμμαχία, αρνούνται να κάνουν αυτοκριτική, να εντοπίσουν εγχώριες συγκεκριμένες ευθύνες συμμάχων ή έστω αντιπάλων, να προτείνουν βελτιώσεις, λύσεις, μεταρρυθμίσεις, να ανακοινώσουν κάποιο ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση, να ζητήσουν επίμονα την τιμωρία συγκεκριμένων ενόχων. Ο σοβαροφανής κ.Κουβέλης μάλιστα, που με το ένα πόδι είναι στο ΔΝΤ και με το άλλο έξω, έφτασε να αποκηρύξει την κα Ρεπούση στο Kontra channel (!) για να αλιεύσει ορφανές ψήφους του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ.

Το στυλ του κ.Τράγκα είναι γνωστό:

Ο κ.Τσίπρας και το κόμμα του διαθέτουν άλλες αρχές, προϊστορία, ιδέες και ήθη από τον κ.Τράγκα. Τολμώ να πω πως εκπροσωπούν έναν κόσμο στους αντίποδες του πολιτισμού που εκπροσωπεί ο δεξιός λαϊκιστής δημοσιογράφος. Όμως κάθε άλλο παρά βρίσκονται σε σύγκρουση. Mαντεύω μια εύλογη ένσταση. Θα πρέπει τα στελέχη της Αριστεράς να μη δίνουν συνεντεύξεις σε χαμηλής ποιότητας ιδιωτικά κανάλια ή σε λαϊκιστές δημοσιογράφους;  Δέχομαι ευχαρίστως πως αυτή η απαίτηση είναι υπερβολική για τη νεοελληνική πραγματικότητα. Ρωτάω όμως: Δεν όφειλε ο ΣΥΡΙΖΑ (και όλα τα κόμματα βεβαίως, αλλά εγώ ασχολούμαι με το, για εμένα, καλύτερο, με ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΑ) να είχε θέσει επίσημα το ερώτημα με ποιο κριτήριο δόθηκαν τα λεφτά μας στον κ.Τράγκα; Δεν είναι προφανές ότι ο κ.Τράγκας οφείλει να τα επιστρέψει; Δεν είναι ποινικά ερευνητέα η έμμεση εξαγορά εντύπων με δυσανάλογα μεγάλη κρατική διαφήμιση την οποία με βαση την πολύ χαμηλή κυκλοφορία και απήχησή τους δεν δικαιούνται και η οποία βλάπτει το δημόσιο συμφέρον και αδικεί έντυπα απείρως ψηλότερης κυκλοφορίας; Ο κ.Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έκαναν το καθήκον τους, απευθυνόμενοι και στη Δικαιοσύνη και στους πολίτες και στη Βουλή, να αναδείξουν το ζήτημα και να διεκδικήσουν το ηθικό, νόμιμο, κοινά ωφέλιμο και αυτονόητο; Όχι. Αν το είχαν κάνει, θα τους καλούσε ο κ.Τράγκας σε συνεντεύξεις; Ασφαλώς όχι. Αυτό δε λέγεται αθέμιτη (ηθικά και πολιτικά τουλάχιστον) συναλλαγή;

 Ο κ.Τσίπρας συνεντευξιάζεται με τον κ.Τράγκα και όχι μόνο με αυτόν, με όμοιους και με χειρότερους, πάντα σε φιλικό κλίμα αυτολογοκρισίας και προσαρμογής απόψεων στο κλίμα του συνομιλητή, χωρίς να του επισημαίνει τις δικές του ευθύνες για την τραγωδία της χώρας. Θα περίμενε κανείς εδώ που φτάσαμε να λέγονται και κάποιες αλήθειες τις οποίες η ομερτά και το πολιτικό σαβουάρ-βίβρ που επικράτησε τις τελευταίες δεκαετίες, απαγόρευαν. Θεωρώ τη συνέντευξη που ακολουθεί ως ένα είδος φάρσας, ένα καθαρό καραγκιοζιλίκι. Ομολογώ ότι μπορεί να υπερβάλλω αν και είμαι απόλυτα βέβαιος πως υπάρχει σίγουρα το ερώτημα αν αυτό το σκηνικό επιτρέπει κάποια ελπίδα. Ελπίζω σε σοβαρό αντίλογο που θα με παρηγορήσει και θα μετριάσει την αυστηρότητα και την απαισιοδοξία μου.

Advertisement