κλικ για μεγέθυνση
Κυκλοφορεί το τεύχος Μαρτίου της ARB
Το τεύχος Μαρτίου της Athens Review of Books είναι αφιερωμένο στον Τζέφρυ Ευγενίδη και το τελευταίο βιβλίο του «Σενάρια Γάμου». Γράφουν ο Μάικλ Γκρίνμπεργκ και η Αντρέα Σροθ.
• Η ARB με το editorial της («Αντισταθείτε στις παράλογες συλλογικότητες») κάνει έκκληση να αντισταθούμε στη νέα δήθεν «εθνική αντίσταση». Διαθέσιμο στην ιστοσελίδα μας: http://www.booksreview.gr/
• Ο Απόστολος Σ. Γεωργιάδης γράφει περί δικαστικής εξουσίας και πολιτικής, με αφορμή το εντυπωσιακό γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε μόνο κατά το τελευταίο εξάμηνο με 32 αποφάσεις του την Ελλάδα για ισάριθμες άδικες αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων.
• Ο Τζορτζ Σόρος τονίζει την ανάγκη απεγκλωβισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τον φαύλο κύκλο στον οποίο η οικονομική ύφεση και η πολιτική αποσύνθεση θα αλληλοενισχύονται. Την ανάγκη εύρεσης μιας ευρωπαϊκής λύσης στην κρίση του ευρώ, καθώς οι εθνικές λύσεις θα οδηγούσαν στη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Η Αντιγόνη Λυμπεράκη περιγράφει τις συνέπειες της προσήλωσης στο «Σύμβολο της Πίστεως» γύρω από την αγορά εργασίας, διατυπώνοντας την άποψη πως η άκαμπτη δυσλειτουργία της αγοράς εργασίας μάς κάνει να κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα που τιμωρεί τις πλέον αδύναμες ομάδες ανθρώπων, στον βωμό της διατήρησης μιας άδικης και αδιέξοδης ρύθμισης. Διαθέσιμο στην ιστοσελίδα μας: http://www.booksreview.gr/
• Ο Θάνος Σκούρας αναλύει την έννοια της ευτυχίας και τα οικονομικά της ευημερίας, για να αναρωτηθεί μήπως είχε δίκιο ο Τζων Στιούαρτ Μιλ ο οποίος κατέληξε στο συμπέρασμα: «Αναρωτήσου αν είσαι ευτυχισμένος και πάψε να είσαι».
• Η Βασιλική Γεωργιάδου γράφει για την ακροδεξιά και ειδικότερα για τη λαϊκιστική ριζοσπαστική δεξιά, ζήτημα το οποίο μας ενδιαφέρει ολοένα και περισσότερο λόγω της εισόδου οπαδών του Λεπέν και τηλεπωλητών νατιβισμού στο σαλόνι τέως κόμματος εξουσίας, αλλά και ολοένα συχνότερων εμφανίσεων σκίνχεντ που χαιρετούν ναζιστικά ή της ίδρυσης e-κομμάτων.
• Η Αθηνά Δημητριάδου μεταφράζει το συγκλονιστικό διήγημα του Τζ. Μ. Κουτσί «Μια γυναίκα που γερνάει» και γράφει για την Ελίζαμπεθ Κοστέλο στο έργο του.
• Η Αλεξάνδρα Ιωαννίδου γράφει για την Βισλάβα Σιμπόρσκα και μεταφράζει ποιήματά της από τα πολωνικά.
• Ο Σπύρος Α. Μοσχονάς γράφει για τη λογοτεχνία του Σωτήρη Δημητρίου.
• Ο Γιώργος Χ. Παπαδόπουλος γράφει υπό το φως της προόδου νευροεπιστημών ένα συναρπαστικό δοκίμιο για το «διανοούμενο σώμα».
Ακόμη:
• Βασίλης Κάλφας, Αριστοτέλης, ο φιλόσοφος και οι γνώσεις
• Χάρης Βλαβιανός, Ανθολογία ερωτικής ποίησης – 3
• Άρης Στυλιανού, Φιλοσοφώντας σε 17 συλλαβές
• Δημήτρης Φύσσας, Φακός φωτισμού και φακός οπτικός
• Δανιήλ Ι. Ιακώβ, Ένα αξεπέραστο έργο για το αρχαίο θέατρο
• Γιάννης Πατίλης, On air. Ποίημα
• Γρηγόρης Μολύβας, Διάσπαρτες σκέψεις πάνω στην αναρχία
• Αντώνης Κοτσώνας, Ζήσε τον μύθο της αρχαίας Ελλάδας. Περί τέχνης και αρχαιολογίας εντός και εκτός του ελληνικού πανεπιστημίου
• Αφιέρωμα στην ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ
– Μαρία Κακαβούλια, Το άλλο της γλώσσας. Για την ποίηση της Ελένης Βακαλό
– Έφη Στρούζα, Το όραμα της «απελευθερωμένης σκέψης». Μια προσέγγιση στο θεωρητικό έργο της Ελένης Βακαλό
– Κάρεν Έμμεριχ, Ο ορατός κόσμος της Ελένης Βακαλό και η οπτική ποιητική της μετάφρασης
Σχέδιο εξωφύλλου: ο Τζέφρυ Ευγενίδης από τον Κωνσταντίνο Παπαμιχαλόπουλο.
…
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Έχει Ευγενίδη;
τρέχω να το πάρω!
στηρίζουμε ελληνικά! προ’ι’όντα!
κι έπειτα το midlle sex πρέπει όλοι να το διαβάσουν
(και οι ξένοι)
καθώς είναι υπέροχο και ξεστραβώνει όσοι το χρειάζονται!
Με το καλό και καλοδιαβασμένο…
Και το χρειάζονται πολλοί…
»Τελευταίο μπλουζ,για να διαβαστεί κάποια μέρα»
(Παβέζε-Βλαβιανός):
»Διαβάζοντας την Ευτυχία» του κου Θ,Σκούρα
-με photos του αγαπημένου μας Σαγκάλ-
και το »Σενάριο Γάμου» του Ευγενίδη,
μπερδευτήκαμε κάπως…
Ευτυχώς κατέφτασε ο Κουτσί με »Μια γυναίκα που γερνάει»
κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους!
ps
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στο άρθρο του Γ.Χ.Παπαδόπουλου για »Το διανούμενο σώμα».
Είναι προφανές ότι σήμερα οι εκπρόσωποί του πάσχουν από σύνδρομο
Cotard:
είναι όχι μόνο πεπεισμένοι ότι πέθαναν αλλά και αηδιασμένοι από τη δυσοσμία του κορμιού τους.
Επιμένουν δε ότι η Αλήθεια θα μας σώσει κι εννοούν η δική τους…
Εμείς συνεχίζουμε »να ακούμε μουσική με τους μυς μας-Νίτσε»
και σ’ ό,τι αφορά στη χώρα μας, επιμένουμε στη Μνήμη!
για πρόσωπα και καταστάσεις,ως Μονόδρομο για την επιβίωσή μας.
Φυσικά όσοι στηρίζουν μεταφορές Αδήλωτων Εκατομμυρίων στο Εξωτερικό
-δηλ. ΑΛΛΟΤΡΙΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ-
επιμένουν στη Λησμονιά! των λιγότερων βολικών για αυτούς παραμέτρων…
Ο Αγώνας θα είναι σκληρός
-ίσως πολλοί αντιληφθούν ότι ζούμε το »Matrix»-
αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο!
Παράθεμα: Ο πολιτικός τού 95% « Μακρόθεν
Σόρος:
»Η Ευρωπα’ι’κή Ένωση ως μία πραγματικότητα ελάχιστα μοιάζει με το αντικείμενο φαντασίωσης που ήταν τόσο δελεαστικό.»
Δελεαστικό για ποιον αγαπητέ argent provocateur?
Για τις τράπεζές σας προφανώς που με το πρόσχημα της υγιούς οικονομικής
διαχείρισης,εκπονούν προγράμματα σωτηρίας,αγνοώντας ισοπεδωτικά πολλές διαφορετικές παραμέτρους.
Φίλη Γαλλίδα ακόμα δεν συνήλθε από το σεισμό του ’99,
πόσο μάλλον να αντιληφθεί την αναγκαιότητα εξοπλισμών όταν οι γείτονές σου επιδίδονται με τόσο ζήλο σ’αυτήν;
Ο Κος Μοσχονάς αν και επισημαίνει ότι »ο ίδιος ο συγγραφέας μας παρωθεί στην κατάργηση των ορίων μεταξύ παιδικής και ενήλικης λογοτεχνίας»,
καταχωρίζει το έργο του Κου Δημητρίου στην παιδική λογοτεχνία.
Παιδικά όνειρα λοιπόν το όραμα κάποιου για ανοιχτά σύνορα
και όσο παραμένει τέτοιο για πολλούς,
η χώρα μας οφείλει να αμύνεται,
υπερασπιζόμενη τη διαφορετικότητά της,
στον αντίποδα ακριβώς των εκπροσώπων καθαρά τραπεζικών συμφερόντων.
Ο Κόσμος προχωρά ανέκαθεν άσχετα από τις λύπες και τις αισιοδοξίες μας.
Εμείς πάντως-στη φάση αυτή-λυπόμαστε για πολλά και για πολλούς…
Για οποιονδήποτε στοιχειωδώς σκεπτόμενο άνθρωπο πάντως το πόνημα της κ Αντιγόνη Λυμπεράκη είναι ένα πραγματικά αισχρό κείμενο που στόχο έχει να στοχοποιηση την πιο αδύνατη μερίδα συμπολιτών μας καθιστώντας τους ανθρώπους χωρίς εργασιακά δικαιώματα .είναι απίστευτη η εμμονή του πολύ καλού περιοδικού να συμπορεύεται με τόσο βαθύτατα αντιδραστικές απόψεις όπως παλιότερα του κ λυξουριωτη με την αναπαραγωγή τερατωδών ψεμάτων , τα οποία στρέφονται απέναντι στην πιο αδύναμη επαναλαμβάνω μερίδα συμπολιτών μας αυτούς τους ιδιωτικούς υπάλληλους που γέννησε μια ψευτω εκσυγχρονιστική μεγέθυνση και όχι φυσικά ανάπτυξη της οικονομίας μας. Αυτοί οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που αμείβονται όχι με την κατώτατη επιτρεπόμενη αμοιβή από την γενική συλλογική σύμβαση εργασίας αλλά αυτούς που είναι εργαζόμενοι λάστιχο με συμβάσεις 3 ή 4 ημερών 4 και 5 ωρών των οποίον το εισόδημα εξαρτάται από την εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας και που τώρα θα υποστεί μια μείωση της τάξης του 15% περίπου .Αναλογιστείτε τι σημαίνει αυτό για έναν άνθρωπο που αμείβεται με 350 ευρώ των μήνα .
συμφωνώ απολύτως μαζί σας.