Κράτος χωρίς ορθόδοξους μάγους, μαγικά σύμβολα [1]

(Μια ανάρμοστη σχέση που πρέπει να λήξει)

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Στη διάρκεια της συζήτησης για το Σύνταγμα του 1975 ο Α.Γ.Παπανδρέου είχε δηλώσει: «Πιστεύουμε στον πλήρη διαχωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας». 27 χρόνια μετά στην εκδήλωση μνήμης που του οργάνωσε το «Ίδρυμα Α.Παπανδρέου» ακούστηκε απομαγνητοφωνημένη η φωνή του από παλιά ομιλία. «Ο διαχωρισμός κράτους και Εκκλησίας κατοχυρώνεται συνταγματικά«»Ελευθεροτυπία», (5-7-’01). Λόγια ψεύτικα ενός πρωθυπουργού που βυθισμένος στη μαλθακότητα της ντόλτσε βίτα του, υποχώρησε έντρομος μπροστά στα στίφη των ρασοφόρων που κάνουν τη χώρα μας να φαίνεται σαν μια γραφική εκδοχή του Ιράν στα μάτια της Δύσης (φωτογραφία©Life Magazine).

O Εμμανουήλ Ροΐδης μετέφρασε τον ορισμό της κρατικής Εκκλησίας κάποιου ξένου σοφού: «Τερατώδες αποκύημα τεχθέν εκ της μοιχείας του κοσμικού κράτους μετά της πνευματικής εξουσίας, ημίονον γεννηθέν εκ της συζυγίας του ίππου του Αντιχρίστου μετά του όνου του Σωτήρος». Aποτέλεσμα αυτής της νοσηρής κατάστασης είναι η χώρα μας να επιδεικνύει τριτοκοσμική θρησκευτικότητα. Σύμφωνα με παγκόσμια έρευνα της TNS ICAP με θέμα «H θρησκευτικότητα στον 21ο αιώνα», που διεξήχθη τον Iούνιο του 2005 σε συνεργασία με την Gallup International Association σε 68 χώρες των πέντε ηπείρων η λίστα των δέκα πιο θρήσκων λαών περιλαμβάνει τις: Γκάνα με 96%, Nιγηρία 94%, Σενεγάλη 90%, Φιλιππίνες 90%, Kένυα 89%, Παναμά 88%, Iνδία 87%, Eλλάδα 86%, Kόσσοβο 86% και Kαμερούν 86% («Καθημερινή», 16.11.’05). Προφητικά ο Αδ. Κοραής, στα προλεγόμενα των «Πολιτικών» του Πλούταρχου, παρατηρεί πως «Η κατά των ετεροδόξων πρόληψις είναι τόσο ισχυρά, ώστε αυτών μας των προγόνων οι μεγάλοι άνδρες εάν επέστρεφον σήμερον εις την ζωήν, χωρίς να αποστραφώσι την θρησκείαν των, δεν ήθελαν προκριθεί εις τα πολιτικά μας αξιώματα από Χριστιανούς». Μέχρι σήμερα λοιπόν με τέτοια διαδεδομένη θρησκοληψία, πολιτικοί τύπου ΓΑΠ παριστάνουν τα ευλαβικά γραϊδια με λείψανα, κεριά, ξόρκια και χαϊμαλιά, προκειμένου να «προκριθούν» στο αξίωμα της πρωθυπουργίας.

Το 2005 λόγω των εκκλησιαστικών σκανδάλων το πρόβλημα της αποκρατικοποίησης της Εκκλησίας τέθηκε επιτακτικά. Για τη Δεξιά η Εκκλησία αποτελεί προέκταση του εαυτού της. Όμως και στελέχη του ΠΑΣΟΚ προσπάθησαν να θολώσουν την ατμόσφαιρα θεωρώντας πως δικαιούνται μερίδιο από την εκλογική προίκα της Εκκλησίας και πολιτικό όφελος από την παραγόμενη θρησκοληψία. Η κα Διαμαντοπούλου, καταφεύγει σε φτηνές παλινωδίες: «η λέξη διαχωρισμός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αφού προσδιορισθεί ακριβώς πως και τι εννοούμε» («Αυγή», 20.11.’05). Μέσα στα 31 χρόνια του το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, δεν κατάφερε να προσδιορίσει τι εννούσε. Από κοντά ο χαμαιλέων κ. Ανδρουλάκης με φτηνιάρικες σοφιστείες: «Δεν υπάρχει εκκλησιαστικό πρόβλημα. Υπάρχει στην παράδοσή μας η ιστορική αλληλεξάρτηση Κράτους-Εκκλησίας, η οποία όμως έχει προχωρήσει στο αυτοδιοίκητο της Εκκλησίας και στους διακριτούς ρόλους. Αυτά να τα ενισχύσουμε χωρίς να μπούμε σε περιπέτειες περιττών ανακατατάξεων…..τείνουμε να επιβεβαιώσουμε τον εαυτό μας με προκατακλυσμιαίες συγκρούσεις του 18ου αιώνα….». Ο κ. Βενιζέλος παρέχει πρόθυμα τις δικολαβικές του υπηρεσίες με περίπλοκες ασυναρτησίες: «Στο πεδίο της θρησκευτικής ισότητας πρέπει να γίνει μία βασική διάκριση ανάμεσα στη μεταχείριση των ατόμων και τη μεταχείριση των θρησκευτικών οντοτήτων. Η θρησκευτική ισότητα σε ατομικό επίπεδο είναι επίσης απόλυτα επιβεβλημένη χωρίς περιθώρια πολιτικών επιλογών. Στο επίπεδο όμως της συλλογικής θρησκευτικής ισότητας πρέπει να γίνει μία βασική πολιτική και κοινωνική επιλογή για το αν η θρησκευτική ισότητα μεταξύ Εκκλησιών ή θρησκευτικών ομάδων και κοινοτήτων θα επιβληθεί στο υψηλότερο δυνατό, στο χαμηλότερο δυνατό ή σε ένα ενδιάμεσο επίπεδο». Ένας έντιμος φιλελεύθερος δημοσιογράφος ο Πάσχος Μανδραβέλλης σημείωσε για το απερίγραπτο αυτό άρθρο στη δεξιά «Απογευματινή» (10.3.’05). «Τελικά Τριώδιο έχουμε, και αυτό το άρθρο μάλλον είναι στο κλίμα … ….δεν είναι παρά Χριστόδουλος στην καθαρεύουσα. Για να μην το καταλαβαίνουν και οι ΠΑΣΟΚοι…»

Πολλοί πολιτικοί έχουν αναπτύξει προσωπικό δίκτυο σχέσεων με την Εκκλησία. Κάποιοι το παρακάνουν. Όπως αποκάλυψε το κατά τον Ανδρέα Παπανδρέου «υπόδειγμα δημοσιογραφίας», η «Αυριανή», «…νεαρός βουλευτής…..κάνει ανωμαλίες με τον γέροντα ιεράρχη, ο οποίος έχει ιδιαίτερες αδυναμίες σε νεαρούς τους οποίους φέρεται να αμείβει αδρά.». Ο Μητροπολίτης μάλιστα ήθελε να τον έχει αποκλειστικό σύντροφο γι’αυτό και πολλές φορές τον παρακολουθούσε από ζήλεια. Ας ελπίσουμε πως το φαινόμενο δεν είναι γενικευμένο και πρόκειται για την ίδια περίπτωση που αναφέρει και το «Βήμα»: «δημοσιεύονται καταγγελίες για ερωτικές σχέσεις βουλευτή με ηλικιωμένο ιεράρχη» (6.2.’05).

Το μάρμαρο βέβαια πληρώνουν κι εδώ οι φορολογούμενοι αφού «Τα όργια Μητροπολίτη με βουλευτή» απαθανατίστηκαν «σε ροζ κασέτα που βρίσκεται στα χέρια εκβιαστών!» («Αυριανή», 5.2.’05). Ασφαλώς καρπός αυτών των ακατανόμαστων σχέσεων θα είναι εκατοντάδες ψήφοι ευλαβών γραϊδίων προς τον εκπορνευόμενο εθνοπατέρα.

Ο τ. Πρόεδρος Χ. Σαρτζετάκης είναι ο Δικαστής, που έδειξε τόλμη στις υποθέσεις Λαμπράκη και Πόλε και διώχθηκε επί Δικτατορίας. Παρά τις πολλές ενστάσεις που δικαιούται να έχει κανείς σχετικά με επί μέρους συμπεριφορές του ως προέδρου, είναι άνθρωπος με ανεξαρτησία γνώμης. Αν και θρησκευόμενος, υπενθυμίζει ο ίδιος στην «Ελευθεροτυπία» πως ποτέ του δεν φίλησε παρά τις υποδείξεις χέρι ιερωμένου, ποτέ δεν προσκάλεσε ιερωμένους σε επίσημα δείπνα προς τιμήν ξένων ηγετών και ποτέ δεν παρέθεσε γεύμα στην Σύνοδο διότι «η Δημοκρατία μας δεν είναι θεοκρατική» (28.4.’05). Ο νομιμόφρων, μέχρι τυπολατρείας, Δικαστής παραμέρισε τον πιστό ορθόδοξο για να ασκήσει τα συνταγματικά του καθήκοντα. Πολλοί θα θυμούνται το περιστατικό όταν αρνήθηκε να υποδεχτεί τον πατριάρχη Δημήτριο ως αρχηγό κράτους στα σκαλιά του ξενοδοχείου της Μ. Βρεττανίας. Αλλά και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προσερχόταν με αργοπορία στην μητρόπολη για να μην απαγγείλει το «Πιστεύω» την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Επισημαίνω αυτές τις λεπτομέρειες όχι για να πω πως οι δυο πρόεδροι ήταν υποδειγματικοί εκπρόσωποι του λαϊκού κράτους, αλλά πως σε δυσκολότερες εποχές πρόβαλαν κάποια μικρή αντίσταση αντίθετα από τους δυο σημερινούς διαδοχικούς πρωθυπουργούς.

…

Συνεχίζεται Πέμπτη 12 Νοεμβρίου…

Advertisement