(μια απάντηση)
Διαβάστε το Νο 1 μαζί με τα σχόλια, έχουν ενδιαφέρον.
« Στη μονή του Αγίου Κυπριανού στη Φυλή, η οποία είναι παλαιοημερολογίτικη, γίνονται εξορκισμοί. Ο ηγούμενος της, που φέρεται ως μητροπολίτης, είναι καθηρημένος κληρικός της Εκκλησίας της Ελλάδος.»
– « Εξορκισμοί γίνονται στην Ορθόδοξη Εκκλησία;»
-«Όχι.»
(σχολιαστής Δηδρ )
«οι τραγικές ανακρίβειες και γενικεύσεις του επιμέρους δείχνουν αυξημένο βαθμό κακοπιστίας»
ο ίδιος σχολιαστής για το «Ροΐδη Εμμονές»
Επειδή θεωρούμαστε αδικαιολόγητα κακόπιστοι, δεν θα αναρτήσω λοιπόν δικό μας κείμενο, αλλά ένα κείμενο της ιστοσελίδας «Μυριόβιβλος» επίσημη σελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδας, ο τίτλος του, ιδεώδης· και μετά από αυτή την μικρή εισαγωγή όλο το υπόλοιπο κείμενο είναι στη διάθεσή σας. Εμείς δεν προσθέσαμε ούτε τελεία. Απολαύστε υπεύθυνα.
—
Εκβάλει δαιμόνια και καθυβρίζεται από αυτά
Από νωρίς, από τότε που οι δαίμονες τον χτυπούσαν και τον άφηναν αναίσθητο, άρχισε να του παρέχεται κι ένα άλλο χάρισμα. Να εκβάλλει δαιμόνια από ανθρώπους. Παλιά η μεθοδεία του Σατανά. Ταλαιπωρεί αφάνταστα και μεταβάλλει τον άνθρωπο σε απαίσιο τυφλό του όργανο. Ιδιαίτερα στη δεκαετία του 1980 φέρνανε συχνά δαιμονισμένους στη Μονή, για να τους διαβάσει εξορκισμούς ο π. Ιάκωβος και να τους σταυρώσει με την κάρα του οσίου Δαβίδ.
Στις 13 του Σεπτέμβρη, το 1987, δαιμόνιο ενόχλησε το Γιώργο Λ., ένα παληκάρι 22 ετών. Κάθε μέρα και η κατάστασή του χειροτέρευε. Τον Οκτώβρη η μητέρα του και ο αδερφός του φέρανε το Γιώργο στη Μονή. Παρακάλεσαν τον π. Ιάκωβο να προσευχηθεί και να διαβάσει εξορκισμούς. Μπροστά στο ναό το δαιμόνιο αντέδρασε φοβερά. Έβριζε κι αισχρολογούσε, χειρονομούσε και απειλούσε. Μέσα στο ναό συνέχισε πιο έντονα την αντίδραση. Άνοιξε τη λειψανοθήκη ο π. Ιάκωβος, κατέβασε την κάρα του οσίου και άρχισε να διαβάζει εξορκισμούς. Τότε, από τη μητέρα, που κι αυτή μπήκε στο ναό, ακούστηκε μια κραυγή:
–Θεέ μου, τι βλέπουν τα μάτια μου, ας γίνει καλά το παιδί μου! Τελειώνοντας οι εξορκισμοί, ο Γιώργος ελευθερώθηκε από το δαιμόνιο και ηρέμησε. Η μητέρα του, μόλις βγήκε από το ναό, εξήγησε σε μοναχό πως είδε τον π. Ιάκωβο όταν εκείνη έβγαζε τη φωνή. Τον είδε είπε, όσο διάβαζε τους εξορκισμούς, υψωμένον περίπου μισό μέτρο πάνω από τη γη και να πατάει σ’ ένα μαύρο νάνο με κέρατα και ουρά (στο δαιμόνιο).
Στη Μονή έφερναν δαιμονισμένους, έφερναν και ψυχοπαθείς, με διαφόρων βαθμών και τύπων σχιζοφρένειες. Τις περισσότερες φορές είναι πολύ, μα πάρα πολύ, δύσκολο να διακρίνει κανείς πότε ο δυστυχής άνθρωπος πάσχει από σχιζοφρένεια και πότε κατέχεται από δαιμόνιο. Ο π. Ιάκωβος είχε το χάρισμα να διακρίνει και ανάλογα με την περίπτωση, έλεγε:
–Αυτός (ο ψυχοπαθής) πρέπει να πάει στο γιατρό.
–Αυτός, παιδί μου, έχει δαιμόνιο (άρα χρειαζόταν εξορκισμούς).
Πολλοί παρακολουθούσανε τους εξορκισμούς αυτούς και κάποιοι καταγράψανε διαλόγους μεταξύ του π. Ιακώβου και των δαιμόνων. Οι δαίμονες μιλούσανε με το στόμα των δαιμονισμένων, που βρίζανε άσχημα και συχνά, ως δαίμονες, δείχνανε γνώση πραγμάτων, που δεν τα γνωρίζουν οι άνθρωποι. Η δαιμονισμένη Παναγιώτα χτυπιόταν και δεν ήθελε να πάει στον π. Ιάκωβο, τον οποίο έλεγε ότι θα τον τυφλώσει τη νύχτα, να μην μπορεί να διαβάζει. Το πρωί ο γέροντας τη ρώτησε το όνομά της και αυτή απάντησε: Οσμάν. Άλλη μία δαιμονισμένη απάντησε ότι τη λένε Βελιάρ. Τότε ο γέροντας:
–Εσύ, Βελιάρ, και ο πατέρας σου είστε ψεύτες. Βεελζεβούλ ο πατέρας σου.
Εκείνη βεβαίωσε:
–Ναι, έτσι λέγεται και μου δίνει ξύλο για να κάνω κακό, δεν αντέχω άλλο.
–Τώρα –επιτάσσει ο γέροντας– θέλω να φύγεις από την Παναγιώτα.
–Να φύγω –προλαβαίνει η Παναγιώτα– να φύγω, παλιόγερε κοκαλιάρη.
–Να πας στα όρη –συνεχίζει ο γέροντας.
Και η Παναγιώτα με παράπονο κι επιμονή:
–Να μην πάω στα όρη, να πάω σε άνθρωπο…
Ο γέροντας βάζει την κάρα του Οσίου στο κεφάλι της.
–Μου σπας τα κέρατα… Σε πολεμάω εξήντα πέντε χρόνια. Δεν μπορώ να σε ρίξω σε κάποια αμαρτία, να σε πάω στην κόλαση. Να εύχεσθε σ’αυτόν το Γέρο (=τον όσιο Δαβίδ), αλλιώς θα σας είχα λιώσει…
Έπειτα το δαιμόνιο άλλαξε τακτική και φώναζε στο γέροντα:
–Είσαι άγιος… Έχετε άγιο εδώ και δεν το καταλάβατε.
Ο γέροντας αποστόμωνε αμέσως:
–Τα λες να με παρασύρεις, αμ’ δε σ’ακούω… γη και σποδός είμαι… εγώ είμαι ταπεινός…
Το δαιμόνιο ήξερε καλά, ομολογούσε και αντιδρούσε:
–Αυτή η ταπείνωση, ρε κερατά, με καίει… φύγε ρε…
Την ίδια εποχή, πήγανε οι γονείς στην Μονή την κόρη τους, που δεν έμπαινε στο ναό. Βγήκε ο γέροντας με την κάρα του Οσίου, οπότε η δαιμονισμένη ξέσπασε:
–Σκάσε, να μη σ’ακούω παλιόγερε. Να ψοφήσεις (και χτυπιότανε φοβερά η κοπέλα). Είμαι κοσμοκράτωρ (φώναζε με το στόμα της ο δαίμονας). Κρατώ την Αθήνα στα χέρια μου… Εκείνο που ήθελα το’κανα, τους παπάδες τους κούρεψα…
Πολεμάω χρόνια το μοναστήρι× σας φυλάει ο μεγάλος εδώ μέσα. Δεν μπορώ να σε παγιδέψω. Να τα πόδια σου! Σαπίσανε τα πόδια σου (= πράγματι σάπιες ήτανε οι φλέβες των ποδιών του γέροντα και το αίμα δεν κυκλοφορούσε). Ν’απελπιστείς, πες ότι είσαι άγιος να σε κολάσω.
Επεμβαίνει ο γέροντας:
–Δεν είμαι άγιος, αλλά ο Κύριος είπε: «άγιοι γίνεσθε». Ότι μπορώ κάνω, είμαι άνθρωπος χοϊκός.
Με νέα αγανάκτηση η δαιμονισμένη:
–Τι να σου κάνω, τραγόπαπα, έχεις ταπείνωση κι έχεις μέσα σου το Χριστό× αλλιώς θα σε είχα διαλύσει. Τόσες αρρώστιες (= σου έβαλα) κι εσύ επιμένεις…
Άλλος δαιμονισμένος πληροφόρησε με καύχηση:
–Οχτώ χιλιάδες μάγους έχω στην υποταγή μου.
Τον ρώτησε ο γέροντας πως μπαίνει σε ανθρώπους και απάντησε ότι μπαίνει σ’ αυτούς που «δεν έχουν πίστη. Μπαίνω έτσι, σαν καπνός».
Κάποτε διάβασε τους εξορκισμούς για δαιμονισμένη, που την πήγε στο γέροντα ο αστυνόμος σύζυγός της .Φάνηκε να ηρεμεί, και ο γέροντας έτεινε το χέρι του να τη χαιρετήσει. Τότε αυτή με θυμό:
–Πιάνουν οι δαίμονες το χέρι του παπά που λειτουργεί;
Δυο παληκάρια φέρανε από τη Βέροια τη δαιμονισμένη μητέρα τους. Συνέβη να είναι στη Μονή και ο μητροπολίτης Σάμου. Τη μια στιγμή φερόταν ήρεμα κι έλεγε περιπαιχτικά:
–Κοκαλιάρη Ιάκωβε… Πάτερ Ιάκωβε, είσαι άγιος. Ο κόσμος σε τιμάει για άγιο.
Με υψωμένη φωνή έλεγε και ξανάλεγε ο γέροντας:
–Χοϊκός, αμαρτωλός άνθρωπος, είμαι.
Μετά από λίγο γινόταν επιθετική και με τα νύχια τραυμάτιζε στο πρόσωπο πολλούς. Το ίδιο προσπάθησε και για το γέροντα, που τη σταμάτησε με την κάρα του Οσίου.
Άλλος δαιμονισμένος, αντιδρώντας και τρέμοντας στις προσευχές του γέροντα, φώναζε:
–Σκάσε Ιάκωβε, σκάσε κοκαλιάρη… σαν καπνός εισέρχομαι στον άνθρωπο και σαν καπνός εξέρχομαι… φοβάμαι, τρέμω το Σταυρό… άμα τον κάνουν φεύγω… φεύγει η χάρη του Θεού και μπαίνουμε μεις (= οι δαίμονες).
Σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις δαιμονισμένων ο γέροντας διάβαζε τους εξορκισμούς, έχοντας την κάρα του Οσίου. Έτσι προστάτευε και τον εαυτό του ενώπιον των ανθρώπων. Δε θα μπορούσανε να ειπούν ότι τους δαίμονες εκβάλλει ο ίδιος ο γέροντας, εφόσον πρόβαλλε πάντα τον Όσιο Δαβίδ ως ενεργούντα.
Δραματική, για όλους τους παρόντες, γινόταν η κατάσταση, όταν οι δαιμονισμένοι παίρνανε άλλες μορφές. Τρομαγμένοι και απελπισμένοι από τις προσευχές του π. Ιακώβου, παίρνανε ξαφνικά τη μορφή άγριου μαύρου σκύλου, φοβερού λύκου ή σαρκοβόρου πτηνού. Άλλοτε πάλι γαυγίζαν ή βρυχώνταν σαν θηρία και σκορπούσανε παντού τρόμο.
Όσοι δαιμονισμένοι απελευθερώνονταν από το Σατανά, επισκέπτονταν συχνά τη Μονή για ευχαριστίες και προσκύνημα. Μόνο που οι ευχαριστίες δεν είναι τόσο απλό πράγμα. Παραξενεύτηκαν οι μοναχοί μία μέρα, που ο γέροντας δεν πήρε χρήματα για το ταγαράκι του από τη μητέρα ενός παιδιού, το οποίο ελευθέρωσε από δαιμόνιο. Το δαιμόνιο είχε πάει στα χρήματα, το διέκρινε ο γέροντας:
–Εγώ έβγαλα το δαιμόνιο από το παιδί σου κι εσύ πας να τα βάλεις σ’εμένα!
Το χάρισμα τούτο, να ελευθερώνει τον άνθρωπο από τους δαίμονες είναι πολυσήμαντος θρίαμβος.
Αποτελεί την τρανή απόδειξη ότι η κυριαρχία του Σατανά στον κόσμο, τον άνθρωπο και τη φύση, είναι προσωρινή και μπορεί να καταργηθεί. Κι εφόσον με το θαύμα του Οσίου καταργείται ενδεικτικά –στην περίπτωση εκδίωξης δαιμόνων από ανθρώπους– σημαίνει ότι ο Όσιος βιώνει τη βασιλεία αυτής στον κόσμο. Άρα η βασιλεία του Θεού και υπάρχει και μπορεί να πραγματώνεται καθημερινά, έστω και μερικά.
Στυλ. Γ. Παπαδόπουλος Ομότ. Καθ. Παν. Αθηνών
Ο Μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης
Από το ομώνυμο βιβλίο, εκδόσεις «Τροχαλία»
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/monasticism/tsalikis8.htm
—
Να σημειωθεί: Το παραπάνω απόσπασμα το παρουσιάζει «Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών»…
(το γέλιο απαγορεύεται, το κλάμα Όχι)
.
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Και βέβαια κ.Ροιδη, το κοινό μπορεί να φρίξει ή να γελάσει με εξορκισμό στην ιστορική Ιερά Μονή Ομπλού Αχαϊας
http://www.fatsimare.net/topic_news/p2_articleid/5498
Η περιγραφή από την εβδομαδιαία εφημερίδα «Κόσμος» της Πάτρας.
«Οι επισκέψεις τους τις τελευταίες τρεις ημέρες είναι όλο και πιο συχνές. Συνήθως πηγαίνουν όταν πλέον είναι απολύτως σίγουροι ότι δεν θα συναντήσουν κάποιον στον δρόμο. Κανείς δεν πρέπει να δει την κοπέλα στην κατάσταση την οποία βρίσκεται.. Γίναμε μάρτυρες μίας διαδικασίας για την οποία πολλά έχουν ακουστεί, ενώ με το ίδιο θέμα έχει γυριστεί κια θρίλερ με αναφορά στην Ελλάδα (ο ιερέας ήταν Έλληνας), από τα πιο τρομακτικά στην ιστορία του Χόλλυγουντ.
Όταν ο ήλιος δύει τα φώτα στην Ιερά Μονή Ομπλού παραμένουν ανοικτά. Ένα γκρι αυτοκίνητο μάρκας «citroen» τις τελευταίες νύχτες ανεβαίνει με ταχύτητα στο βουνό, με προορισμό το μοναστήρι.Οδηγός του αυτοκινήτου είναι ένας άνδρας 40 ετών.Στο πίσω κάθισμα κάθεται μία γυναίκα 35 ετών και στην αγκαλιά της ένα κοριτσάκι ηλικίας περίπου 10 ετών. Εξουθενωμένο από την μάχη με τα «δαιμόνια» που το έχουν «καταλάβει», σχεδόν σκελετωμένο, με μαύρα μακριά μαλλιά και βλέμμα που τρομάζει, στέκεται ακίνητο και μοναχά κοιτά έξω από το τζάμι του αυτοκινήτου.
Εξορκισμοί στη μονή Ομπλού
Ο χώρος που πραγματοποιείται ο εξορκισμός είναι το μοναστήρι, όλα τα φώτα της εκκλησίας παραμένουν ανοικτά,τα καντήλια αναμμένα. Μπροστά στην Αγία Τράπεζα στέκεται ο μοναχός που έχει αναλάβει να κάνει πράξη μία από τις δυσκολότερες «μυστηριακές» ενέργειες της Εκκλησίας αλλά και να διαβάσει εκκλησιαστικές ευχές με σκοπό την εκδίωξη των δαιμονίων που βασανίζουν το σώμα ενός παιδιού.
Ο εξορκιστής , ο άνθρωπος που αναλαμβάνει το ρίσκο της σύγκρουσης με το σατανά, «ηρεμεί» τη δαιμονισμένη, αγγίζοντας με τα χέρια του το πρόσωπό της κοπέλας, τα χέρια της, ενώ ταυτόχρονα προσεύχεται γι αυτήν και ζητάει κι αυτός την βοήθεια του Θεού σε αυτό του το έργο.
Μιλήσαμε για ρίσκο, ακριβώς γιατί πρόκειται για ρίσκο. Οι ιερείς που αναλαμβάνουν να εξορκίσουν κάποιον, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Διάβολος και οι δαίμονες δεν εκδιώχνονται. Απλά «ξορκίζονται».
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος κατά την διάρκεια του εξορκισμού, αφορά τον ίδιο τον εξορκιστή. Ο κίνδυνος δηλαδή να ξεγελαστεί και να παγιδευτεί ο ίδιος από τον διάβολο. Για το λόγο αυτό, όπως λέγεται στην Εκκλησία μας, δεν πρέπει να δείξει ούτε το ελάχιστο δείγμα αδυναμίας και οίκτου απέναντι σε αυτόν. Στο μοναστήρι την ευθύνη αυτή έχει αναλάβει ένας μοναχός γύρω στα πενήντα, που πραγματικά η εμφάνισή του σε παραπέμπει σε έναν άνθρωπο δυνατό σωματικά αλλά και πνευματικά.
ΚΑΙ ΚΡΑΥΓΕΣ ΠΟΥ ΚΟΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ
ΑΛΑΤΙ, ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ
Στην διάρκεια του τελετουργικού γίνεται χρήση αλατιού που αναπαριστά την αγνότητα και κρασιού που αναπαριστά το αίμα του Χριστού. Ο κυριευμένος από τους δαίμονες κρατά στα χέρια του ένα σταυρό ενώ ο εξορκιστής κάνει χρήση ιερών λειψάνων, ψάλοντας ταυτόχρονα τμήματα κειμένων της Βίβλου αλλά και πλήθος άλλες προσευχές.
Τη νύχτα της περασμένης Τρίτης οι κραυγές της κοπέλας ακούγονταν εκατοντάδες μέτρα μακριά από το μοναστήρι. Οι μοναχοί ακούγονται να προστάζουν το δαίμονα να βγει έξω από το κορμί της κοπέλας, οι απαντήσεις που παίρνουν από το δαιμόνιο μέσω του κοριτσιού είναι τρομερές, το σώμα της κοπέλας αρχίζει και ιδρώνει, από το στόμα της αρχίζουν να βγαίνουν αφροί, τα μάτια της είναι ανοικτά, κάποιες φορές χαμογελάει ειρωνικά στους μοναχούς και τους βρίζει.Η φράση «δεν θα βγω από δω» ακούγονταν σε όλο το βουνό, ενώ το δεκάχρονο κορίτσι χρησιμοποιούσε εκφράσεις που θα άκουγες μόνο από ενήλικα άνδρα που συχνάζει σε κακόφημα στέκια. Ίσως και φράσεις που δεν ήξερε καν. Ολόκληρο το σώμα της αρχίζει και τρέμει, η κινητικότητα που έχει το κορμί της σε κάνει να νομίζεις πως δεν θα αντέξει και θα σπάσει σε χίλια κομμάτια.
Κάτι ακόμη. Ο φίλος Kostas του πολύ καλού μπλογκ
http://anazitiseis-hh.blogspot.com/
αποκάλυψε με σχόλιό του εδώ:
«όταν γράφει
ο Δηδρ, στην πραγματικότητα το πρόσωπο που
κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο αυτό, δεν είναι
άλλος από τον συνεργάτη τής Ο.Ο.Δ.Ε. και χρήστη
τής ελληνικής ορθόδοξης Βικιπαίδεια Papyrus (52).
Ας το ξέρουν λοιπόν όλοι αυτό, και για τα υπόλοιπα
ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.»
Ο κύριος αυτός προσπαθεί να βγάλει τους «ροιδολασκαράτους» απατεώνες. Λέει:
@Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ελέγχεσαι ως απατεώνας και όχι για το αν έχουν υπάρξει προβληματικές περιπτώσεις εξορκισμών από μέλη της Εκκλησίας που έδρασαν αυθαίρετα@.
πιστός στην γραμμή αποκήρυξης των εξορκισμών πριν να λαλήσει ο πετεινός 3 φορές. Οι εξορκισμοί δηλαδή μας λέει δεν γίνονται παρά μόνο αυθαίρετα από κάποιους ιερείς.
Επαναφέρω τώρα εδώ ερώτημα που του υπέβαλα στο Μαγεία 1
και του ζητώ να απαντήσει:
-Σχόλιο 41 Λασκαράτος:
@5)Ο δεσπότης Πουρτσουκλής της Καισαρειανής υπό την σκέπη του οποίου γινόντουσαν οι εξορκισμοί, κλήθηκε από τη Σύνοδο σε απολογία;
6)Ο δεσπότης Πουρτσουκλής, αν δεν τον ξεφωνίζανε τον εξορκιστή του τα κανάλια, θα τον διέταζε να σταματήσει;@
Σχόλιο 43 Απάντηση Δηδρ:
@- Ο δεσπότης Πουρτσουκλής ο οποίος μάλιστα ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ τους εξορκισμούς!@
Το ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ με κεφαλαία, δηλαδή τι λες βρε (απατεώνα) Λασκαράτε, ο καλός άνθρωπος έβαλε τέρμα και συ τον κατηγορείς;
Λέω τώρα εγώ:
Για χρόνια ο πανοσιώτατος Σάββας έκανε δίπλα στην έδρα της μητρόπολης Καισαριανής ανεμπόδιστα τους εξορκισμούς του, το ήξερε ο Χριστόδουλος, η Σύνοδος και ο αρμόδιος μητροπολίτης κ.Πουρτσουκλής. Το ήξερε και ο δυστυχισμένος κοσμάκης που έτρεχε κατά εκατοντάδες και κατέθετε τον οβολόν του και οι σχιζοφρενείς, μανιοκαταθλιπτικοί “δαιμονισμένοι”. ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ έβγαλε η Εκκλησία την ουρά της απέξω, αλλά ούτε τότε απολογήθηκε ο δεσπότης, ούτε τότε δικάστηκε ο παπάς. Αφού οι εξορκισμοί του ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΠΩΣ ΛΕΣ ΣΥΜΦΩΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΤΥΠΙΚΟ γιατί δεν παραπέμφθηκε στην εκκλησιαστική δικαιοσύνη; Τι ήθος είναι αυτό, να τρέχουν να σώσουν το τομάρι τους ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΜΕΝΟΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ;
Επί του ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ παρακαλώ Πάπυρε-Δρυ της ΟΟΔΕ, μπορείτε να μας απαντήσετε;
Πονηρός ο τράγος! Είχε προφανώς πάρει χαμπάρι ότι οι σχιζοφρενείς δεν θεραπεύονται. Ίσως να ήταν και συναδελφική αλληλεγγύη: Οι οπτικές και ακουστικές παραισθήσεις και για να το πούμε χοντρά οι «φωνές» που ακούγονται και παροτρύνουν τον ασθενή να κάνει κάτι είναι κοινές τόσο στους σχιζοφρενείς όσο και τους οραματιστές αγίους. Να το πώ και πολύ χοντρά: όποιος βλέπει οράματα χωρίς τη λήψη παραισθησιογόνων είναι σχιζοφρενής.
Οι «δαιμονισμένοι» είναι άλλη περίπτωση: πρόκειται για άτομα που πασχουν από ψυχαναγκαστική νεύρωση («υστερία»). Αυτά τα άτομα, ευαίσθητα και εσωστρεφή, εύκολα υποβάλλονται και αυθυποβάλλονται, εύκολα εσωτερικεύουν τα αρνητικά συναισθήματα των γύρω τους και τα βγάζουν σε μορφές που δεν μπορούν συνειδητά να ελέγξουν (ψυχοσωματικές νόσους, ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, αυτοκαταστροφικούς ψυχαναγκασμούς). Δεν είναι δύσκολο για ένα άτομο να εσωτερικεύσει την υπόκωφη αρνητικότητα και απόρριψη της οικογένειας (και αν πρόκειται για οικογένεια θρησκόληπτων, η κακοποίηση όλων των τύπων, ο αυταρχισμός και η κατάπνιξη κάθε πρωτοβουλίας και ατομικότητας είναι ΔΕΔΟΜΕΝΗ) και να αποδώσει τα αρνητικά του συναισθήματα σε ένα «εξωθεν» δαιμόνιο. Με τον εξορκισμό, ουσιαστικά υποβάλλεται στο καταπιεσμένο, χιλιοκακοποιημένο και συνθλιμμένο παιδί να αποκόψει και να αρνηθεί το υγιές κομμάτι του που αντιδρά στην καταπίεση, ονομάζοντάς το «δαίμονα» και να γίνει άβουλη μαριονέτα της οικογένειας.
Τώρα, εδώ καθηγητές και διδάκτορες πανεπιστημίου γίνονται άσχετοι, ένας επίορκος επιστήμονας σας μάρανε;
Καλά, οι δαίμονες άλλη βρισιά από το «κοκκαλιάρης» δε ξέρουν;
Ψιλοφλώρους τους βρίσκω…χαχαχαχα!
Γαμάτο ανάγνωσμα πάντως. Τύφλα να ‘χει ο Clive Barker και ο Gaham Masterton!
Πως εξηγείται η αποτελεσματικότητα του εξορκισμού;
Στις περισσότερες θρησκευτικές τελετουργίες παγκόσμιων ή μη θρησκειών, τελετουργίες εννοώ ιαματικές, ενεργοποιούνται ιερά σύμβολα (π.χ. σταυρός, κάρα αγίου κλπ όσον αφορά την ορθόδοξη εκκλησία) και πρακτικές, προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τον «πόνο» του ασθενή τοποθετώντας τον σε ένα σημαίνον πλαίσιο (δαιμονισμένος/εξορκιστής-δαίμονας/αγιοσύνη-κακό/καλό). Παρέχουν έναν τρόπο δράσης μέσα από τον οποίο ο ασθενής να μπορέσει να εκφραστεί δ η μ ό σ ι α. Μέσω της δημόσιας έκφρασης η αρρώστια κατανοείται (εκ μέρους του ασθενή) και μέσω της κατανόσης γίνεται υ π ο φ ε ρ τ ή.
Γιατί αυτό που αρρωσταίνει είναι το ανυπόφορο. Και αρρωσταίνει όταν δεν εκφράζεται και καταπιέζεται.
Η όλη φάση του εξορκισμού δηλαδή είναι ότι προσφέρει στον «δαιμονισμένο» ένα πλαίσιο κι ένα λεξιλόγιο με το οποίο συλλαμβάνει τη φύση της ταλαιπωρίας του και έναν τρόπο δράσης με τον οποίο την εκφράζει δημόσια. Η έκφραση είναι ι α μ α τ ι κ ή – χρειαζόμαστε απόδειξη; όλη η ελλάδα blogάρει.
«Να το πώ και πολύ χοντρά: όποιος βλέπει οράματα χωρίς τη λήψη παραισθησιογόνων είναι σχιζοφρενής.»
Κάπως off topic, αλλά ας ειπωθεί: καταλαβαίνω το πνεύμα, όμως ας μην κάνουμε πρόχειρες διαγνώσεις. Κάποιος συνάνθρωπος μπορεί να πανικοβληθεί άδικα. Ενδεχομένως να υπάρχουν διάφορες αιτίες για τέτοια φαινόμενα και μόνο μια προσεκτική ιατρική εξέταση μπορεί να βγάλει πόρισμα.
Ο μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης έχει κάνει και άλλα πρωτοκλασάτα (σαν τον Πάγκαλο!) θαύματα, όπως ο πολλαπλασιασμός της… μαννέστρας για να χορτάσουν οι πεινασμένοι επισκέπτες, εμπνεόμενος από το θαύμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού με τα ψωμιά και τα ψάρια…
Έχω ασχοληθεί μαζί του σε παλιότερο άρθρο, χρησιμοποιόντας κι εγώ την ίδια πηγή (Μυριόβιβλος).
«Γίναμε μάρτυρες μίας διαδικασίας για την οποία πολλά έχουν ακουστεί,
ενώ με το ίδιο θέμα έχει γυριστεί κια θρίλερ με αναφορά στην Ελλάδα
(ο ιερέας ήταν Έλληνας), από τα πιο τρομακτικά στην ιστορία του Χόλλυγουντ.»
Αναφέρεται στον «Εξορκιστή», στην οποία ταινία ο ένας απο τους δύο παπάδες (ο Ελληνας) είχε αρχίσει να χάνει την πίστη του επειδή η μάνα του είχε καρκίνο ?
Μάλλον.
Ομως εαν είναι να χρησιμοποιούν τέτοιους τρόπους, δηλ. τις τρομακτικές ταινίες (που ανάγονται στην σφαίρα του φανταστικού) για να δημιουργήσουν «ατμόσφαιρα» και να τρομοκρατήσουν κάποιους ανθρώπους με σκοπό να παραμείνουν πιστοί, γιατί να μην
μιλάμε και για τα παιδικά παραμύθια ?
Σε μιά ατέλειωτη σαλάτα με λεπτομερείς περιγραφές φρικτών πλασμάτων, κραυγών, κινήσεων και μορφασμών για σάλτσα, πάντα κάπου ανάμεσα στο «είναι αλήθεια και δεν είναι» οι παπούδες λέγανε ιστορίες στα παιδιά.
Γιατί τα μικρά παιδιά είναι αφελή.
Κάπου το παραμύθι τελείωνε όμως, αφήνωντας ενα μικρό τραύμα στην ψυχή του παιδιού.
Με την εκκλησία το παραμύθι δεν τελειώνει.
Γίνεται ένα τραύμα που ακολουθεί τον αφελή (για την εκκλησία) πιστό για όλη του την ζωή και του το σκαλίζει συνέχεια για να ματώνει.
Και φυσικά η εκκλησία δεν αποδέχεται τον εξορκισμό, απλά τον υποθάλπτει σαν εγκληματία.
Οπως υποθάλπτει τον νυχτερινό εφιάλτη η γιαγιά σε ένα παραμύθι.
panole8riambos καλώς ορίσατε,
Τα λόγια σας απλά και σοφά, που δίνουν μέσες άκρες τον βασικό λόγο ύπαρξης της θεματολογίας του ιστολογίου μου.
Δυστυχώς λίγοι το έχουν καταλάβει, ευτυχώς αυτοί οι λίγοι πληθαίνουν.
ευχαριστώ.
Γεμάτο μαργαριτάρια αυτό το κείμενο, έχω δαιμονιστεί να το διαβάζω, άλλα τέτοια δεν έχει;
Μάστορες του λόγου οι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, πώς να το κάνουμε…
Αυτό το χωρίο με εξόργ;κ;ισε τελειωτικά:
«Παραξενεύτηκαν οι μοναχοί μία μέρα, που ο γέροντας δεν πήρε χρήματα για το ταγαράκι του από τη μητέρα ενός παιδιού, το οποίο ελευθέρωσε από δαιμόνιο.»
Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, το συνήθως συμβαίνον ήταν «τα χρήματα για το ταγαράκι» – ό,τιδήποτε άλλο παραξένευε το σινάφι…
O Sancta Simplicitas!
Κύριε Ροϊδη,
η δράση του πανοσιώτατου Τσιλίκη κατά των δαιμόνων όπως εκτίθεται στην επίσημη ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος, αποδεικνύει αφ’ενός πως η ηγεσία της Εκκλησίας δεν έχει συναίσθηση του πόσο αυτοεκτίθεται (σμπαράλια γίνανε οι φιλότιμες προσπάθεις του εξαφανισμένου Δήδρ-Πάπυρου κλπ να απαρνηθεί το ιερό Τυπικό των εξορκισμών και να μας πείσει πως ο Ρουμάνος όσιος φονιάς, ο πατέρας Σάββας, οι Παλαιοημερολογίτες, το περιοδικό «Σταυρός», ο κ.Μουλατσιώτης με τα μαγικά του, ο άγιος Ηλείας με τον Διάβολο στα αμπέλια, αποτελούν εξαιρέσεις και πως εξορκισμοί δεν γίνονται), αφ’ετέρου τον απίστευτο εξευτελισμό της προσωπικότητας των ψυχασθενών πιστών από αδίστακτους Γέροντες που διψάνε για χρήμα και εξουσία πάνω σε ανθρώπινα ναυάγια.
Εντυπωσιακό είναι πως όπως οι μάγισσες του Μεσαίωνα και του Μίκυ Μάους, οι ορθόδοξοι πατέρες χρησιμοποιούν νεκροκεφαλές στους εξορκισμούς τους. Μια τέτοια αηδιαστική νεκροκεφαλή μπορείτε να δείτε στο λινκ:
http://xairete.blogspot.com/search?updated-max=2008-11-04T20%3A45%3A00%2B02%3A00&max-results=7
Είναι η νεκροκεφαλή του απίθανου οσίου Εφραίμ της Ν.Μάκρης, ο οποίος εφευρέθηκε από μια καλόγρια και απέδωσε τεράστια κέρδη. Η μούμια του Ραμσή και το βρωμερό κουφάρι του αγίου Βησσαρίωνα, θα ζήλευαν το σουξέ του οσίου Εφραίμ, ο οποίος έγινε αιτία να μπει στη φυλακή ο άγιος Αττικής Παντελεήμων, θύμα του καυγά του με την ηγουμένη για τη μοιρασιά των αστρονομικών κερδών του οσίου Εφραίμ.
Υ.Γ.
Κουϊζ:Με ποιό νέο ψευδώνυμο θα εμφανιστεί εδώ ο εξαφανισμένος σήμερα Δηδρ-Πάπυρος των ΟΟΔέδων μετά το διπλό στριπ-τηζ του από εμάς και από το φίλο Kosta;
http://anazitiseis-hh.blogspot.com/2008/07/sit-back-and-enjoy-show.html
Φίλε Λασκαράτε,
χωρίς πλάκα τώρα: το όνομα στην περίπτωση αυτή
είναι για μένα υψίστης σημασίας! Όταν πριν από
κοντά έναν χρόνο, ξεκίνησαν οι ενορχηστρωμένες
επιθέσεις τού Papyrus εναντίον μου, το μόνο που
τού ζήτησα ήταν να πάψει να βρίζει, κυρίως όμως
να σταματήσει να χρησιμοποιεί το ειρωνικό
ψευδώνυμο «ευτυχώς δεν είμαι ο κωστάκης»,
γιατί αλλιώς τα σχόλιά του θα πήγαιναν κατευθείαν
για ανακύκλωση στη SOFTEX! Aυτός όμως συνέχιζε
το ίδιο βιολί, οπότε κι εγώ από ένα σημείο και μετά
άρχισα να διαγράφω τα σχόλιά του. Κάποια στιγμή
όμως αποφάσισε να βάλει μυαλό (λέμε τώρα…)
κι άρχισε να γράφει ως «Ανώνυμος», οπότε τον
άφηνα κι εγώ ν’ ανεβαίνει στον άμβωνα και να
εκτονώνεται. Κι όχι μόνο τον άφηνα, αλλά κόντρα
στις συστάσεις των υπολοίπων επισκεπτών,
ασχολούμουν και μαζί του κιόλας! Ε όταν όμως
άρχισε πάλι να γράφει με το ειρωνικό ψευδώνυμο
και να συρράπτει, όχι τα λόγια άλλων, αλλά τα ίδια
ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ (!), ε τότε πια κατάλαβα ότι ο τύπος
πραγματικά μού την είχε στημένη και ότι το μόνο
που στην πραγματικότητα ήθελε ήταν να μού
διαλύσει το μπλογκ!. Κανονικό τρολ δηλαδή και
εντεταλμένος δολιοφθορέας! Έτσι λοιπόν πιστεύω
πως είναι πάρα πολύ σημαντικο να γνωρίζουν όλοι
-και ιδιαίτερα οι χριστιανοί- τις… «ανεπίσημες»
διαδυκτιακές δραστηριόττηες τού ανθρώπου
εκείνου που που ακούνε κι εμπιστεύονται. Έτσι
λοιπόν, αγαπητέ Λασκαράτε, ένα νέο ψευδώνυμο
στην πραγματικότητα θα ήταν περιττό! Αν ο
άνθρωπος αυτός έχει τα μπαλάκια και τη στοιχειώδη
ευθιξία, θα πρέπει να ομολογήσει επιτέλους
το αυταπόδεικτο και ν’ αρχίσει πλέον να γράφει
και εδώ, και στο «τι εστίν αλήθεια;» αλλά και
οπουδήποτε αλλού, με το πραγματικό του
ψευδώνυμο, δηλαδή ως PAPYRUS 52!
Ευχαριστώ.
Από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στο μποντουάρ των διδύμου της συμφοράς, στις 17 Μαΐου του τρέχοντος έτους, διαπίστωσα ότι κάποιος ασφαλίτης wannabe ονόματι Κώστας, ξεσκέπαζε την ταυτότητα κάποιου «Δηδρ-Δηδε-Papyrus 52 κ.λπ». Παραπέμπω τον φιλοπερίεργο αναγνώστη σε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του ποντικαρά εκείνου. Θαυμάστε συντακτικό και γραμματική:
«Μόλις προχθές, βλέπετε, διαπίστωσα τυχαία ότι στο 45ο σχόλιο τής ανάρτησης:
«Mε την ευκαιρία της χτεσινής Ημέρας της Μητέρας»,
ο άνθρωπος κόντρα σε κάθε λογική και προσδοκία, είχε
το… κουράγιο να λινκάρει ένα απολογητικό κείμενο του
το οποίο -όπως μονομανώς εξακολουθεί να φαντασιώνεται- υποτίθεται ότι καταρρίπτει «όσα γράφονται από τους
γνωστούς διαδικτυακούς συκοφάντες (οι οποίοι τώρα…
τρέχουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα)». Για όσους
δεν γνωρίζουν, οι εν λόγω «συκοφάντες» για τους οποίους γράφτηκε η μνημειώδης αυτή απολογία, βασικά είναι ο… εξής ένας: «ο… blogger κωστάκης», δηλαδή εγώ! Το άτομο όμως
ενώ έχει το κουράγιο να λινκάρει ακόμα μια απολογία που
έγινε… σκόνη και θρύψαλα στο πρώτο φύσημα ένλογου πνεύματος, δεν έχει το αντίστοιχο κουράγιο να παραθέσει
και το δικό μου λινκ ώστε να μπορεί να βγάλει ο καθένας
τα συμπεράσματά του! Θα το κάνω εγώ λοιπόν. Όποιος θέλει
να γελάσει -αλλά μιλάμε για ΤΟ γέλιο!- με το στραπάτσο που έφαγε ο τύπος αυτός που και καλά… μας κάνει όλους βίδες,
ας διαβάσει την ανάρτηση «Προς Ο.Ο.Δ.Ε. (Περί του Αγίου Φωτός)». Εκεί θα έχει τη δυνατότητα να «απολαύσει» και
την (ο… Θεός να την κάνει) απάντηση τού «Δηδρ-Δηδε-
Papyrus 52-κοκοκο-ευτυχώς δεν είμαι ο κωστάκης κ.λπ.», ακολουθούμενη από το άδοξο τέλος ενός σπουργιτιού που
’θελε να γίνει… αϊτός!»
Φυσικά, δεν είχα χρόνο να διαβάζω τέτοια παραληρήματα. Προτίμησα να πάρω στα σοβαρά τον Λασκαράτο και να τοποθετηθώ σχετικά με τη χρήση του όρου «Έλληνας» στο Βυζάντιο, αλλά κι εκείνος το πρώτο πράγμα που βρήκε να εκφράσει, ήταν οι υποψίες του πως είμαι «φανατικός σε διατεταγμένη υπηρεσία».
Έκτοτε, δεν έχανε ευκαιρία να με ταυτίζει διαρκώς με εκείνον τον…Δηδρ, παραπέμποντάς με απ’ το επόμενο κιόλας thread, σε υπαρκτούς ή φανταστικούς διαλόγους που είχε μαζί του. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο 102 του Λασκαράτου στο thread του «Κι όμως η Γη ΔΕΝ κινείται», όπου μου γράφει:
«Δηδρ,
γιατί όλα -ύφος, λεξιλόγιο, εκφράσεις, μίσος-προδίδουν πως πίσω από τον Διαγραμμένο κρύβεται ο Δηδρ, που ύστερα από το χτύπημα που υπέστη από ιερέα και μάλιστα καθηγητή της Νομικής πως ο γάμος δεν θεωρείτο μυστήριο τους πρώτους βυζαντινούς χρόνους, κατάπιε τη γλώσσα του και άλλαξε όνομα».
Θα ήθελε βεβαίως πολύ ο Λασκαράτος να είχα καταπιεί τη γλώσσα μου ή να αλλάξω όνομα. Θα τον είχε γλυτώσει από πολλές και απανωτές σφαλιάρες που έφαγε από την αφεντομουτσουνάρα μου, όποτε επιχειρούσε να παραστήσει τον έξυπνο με διάφορες σοφιστείες και χυδαιότητες. Δεν ήταν μόνος του βεβαίως: Ακολουθείτο από έναν εσμό αστείων χαραμοφάηδων που γαυγίζανε ασύστολα ενάντια σε κάποιον ονόματι Θ.Β., που αντιμετώπιζε τις επιθέσεις με την καρτερία ενός Σενέκα και το βλέμμα μονίμως στραμμένο στα ουράνια σαν εσταυρωμένος του Ελ Γκρέκο.
Πέρασαν μήνες με το ίδιο βιολί. Απουσίασα, επέστρεψα, ο εμφανίστηκε επιτέλους ο Δηδρ στη θέση μου λίγο πριν από μένα κι ο Λασκαράτος ξανάρχισε να μου μιλά απαντώντας στον Δηδρ.
Έξι ολόκληρους μήνες, κυριολεκτικά μέχρι προχθές αντικαθιστούσα τον Δηδρ στο ψυχωτικό φαντασιακό του Λασκαράτου, μέχρι που σήμερα, διαπιστώνω πως ο wannabe ασφαλίτης Κώστας, απεκάλυψε κάπου εκ νέου τον «Δηδρ-Papyrus 52» που είχε αποκαλύψει πριν από 6 μήνες. Και ω του θαύματος: Ο Λασκαράτος πλέον, απευθύνεται στον Δηδρ! Miracolo, miracolo!
Από κάποια άποψη, είναι θαυμάσιο το ότι ο Λασκαράτειος εγκέφαλος πήρε μπροστά, έστω και με εξάμηνη καθυστέρηση. Το πρόβλημα όμως της επιστροφής σε μία «αποκάλυψη» που πραγματοποιήθηκε έξι μήνες πριν, είναι αρκούντος σοβαρό.
Μία εμμονή με κύκλο έξι μηνών, μάλλον δεν θεραπεύεται δια του εξορκισμού. Είναι – ομολογώ – αρμοδιότητος ψυχιάτρου πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και με διδακτορικό στην παρδαλλοδαπή και σφραγίδα του ΔΙΚΑΤΣΑ!
Καταρχάς, και πάλι, αναφέρεις ως απάντηση στις κατραπακιές και ΠΑΛΙ το ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ.
Οι απαντήσεις ειναι σαφείς και τα προβλήματα να λύσεις πολλά.
ΥΓ
Όπως εσένα σε έχουν συνδυάσει με δημοσιογράφο (δημοσιογραφίσκο) που αρθρογραφεί με παρόμοια κείμενα (και θα είχε ενδιαφέρον να ελεγχθεί ο τρόπος γραφής ώστε να φανεί αν είσαι ο ίδιος), έτσι κι εμένα μπορούν να με συνδέσουν με όποιον επιθυμούν.
Η ΟΟΔΕ, ο expaganus, o Απολογητής, ο Papyrus 52 έχουν βοηθήσει πολύ κόσμο να βγει από το απαρχαιωμένο παραμύθι που έχει ηλικία πάνω από 2 αιώνες. Χαρά μου να με συνδέσουν με οποιονδήποτε αξιόλογο άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων. Αν με συνέδεαν με σένα θα είχα πρόβλημα.
Πάντως, με όποιον και να με συνδέσουν ούτε ένσημα χάνω, ούτε οι εισφορές μου στο ΙΚΑ λιγοστεύουν.
Οπότε, στο θέμα αυτό, κι εγώ συνδεδεμένους σας έχω… Δεν υπάρχει αμφιβολία…Και οι κλάψες δεν με συγκινούν και πολύ.
Είτε είμαι ο Papyrus 52, είτε η ΟΟΔΕ ολόκληρη, είτε ο expaganus, είτε ο Νίκος ο Μετανοείτε, είτε ο Απολογητής, είτε ο Μήτσος ο Λέπουρας, εσείς ΟΥΤΕ διαψεύδεστε λιγότερο, ΟΥΤΕ έχετε λιγότερη υποχρέωση να απαντάτε σε σταράτες τοποθετήσεις που απ’ ότι βλέπω με χαρά μου, σας έχουν κόψει κάπως τον πολύ τσαμπουκά.
«Η ΟΟΔΕ, ο expaganus, o Απολογητής, ο Papyrus 52» κ.α.
όλοι οι παραπάνω κι όποιος άλλος το επιθυμεί είναι ευπρόσδεκτοι να σχολιάζουν στο ιστολόγιό μας, με όποιο ψευδώνυμο θέλουν. όσο δεν υπάρχουν προσωπικές επιθέσεις ή ύβρεις, όλος ο κόσμος είναι καλοδεχούμενος.
αυτά για να μην υπάρχει η οποιαδήποτε παρεξήγηση.
καλημέρα σας.
Ο αγαπητός Δηδρ είναι αιρετικός, η τριαδικότητα αποτελεί μονάχα προνόμιο του υψίστου, η χρήση πολλαπλών ψευδόνυμων στο διαδίκτυο αποτελεί μεγίστη αμαρτία, συνιστώ 30 ημέρες ξηροφαγία.
Και αυτομαστίγωση να συμπληρώσω…
Ξαναρωτάω για 3η φορά:
Για χρόνια ο πανοσιώτατος Σάββας έκανε δίπλα στην έδρα της μητρόπολης Καισαριανής ανεμπόδιστα τους εξορκισμούς του, το ήξερε ο Χριστόδουλος, η Σύνοδος και ο αρμόδιος μητροπολίτης κ.Πουρτσουκλής. Το ήξερε και ο δυστυχισμένος κοσμάκης που έτρεχε κατά εκατοντάδες και κατέθετε τον οβολόν του και οι σχιζοφρενείς, μανιοκαταθλιπτικοί “δαιμονισμένοι”. ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ έβγαλε η Εκκλησία την ουρά της απέξω, αλλά ούτε τότε απολογήθηκε ο δεσπότης, ούτε τότε δικάστηκε ο παπάς. Αφού οι εξορκισμοί του ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΠΩΣ ΛΕΣ ΣΥΜΦΩΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΤΥΠΙΚΟ γιατί δεν παραπέμφθηκε στην εκκλησιαστική δικαιοσύνη; Τι ήθος είναι αυτό, να τρέχουν να σώσουν το τομάρι τους ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΜΕΝΟΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ;
Επί του ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ παρακαλώ Πάπυρε-Δρυ της ΟΟΔΕ, μπορείτε να μας απαντήσετε;
Η ΟΟΔΕ, από ότι έχω πάρει χαμπάρι, είναι μια συμμορία φονταμενταλιστών τραμπούκων του διαδικτύου, η οποία έχει ανοιχτό δίαυλο και διαπλοκή με το βρωμερό σκυλολόι του «πατριωτικού χώρου» – για να μην πώ ότι εντάσσεται κιόλας. Ενα ψάξιμο στο γκούγκλ για κάποια ονόματα θα είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό.
Κώστα, Λασκαράτε, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Οι ακροδεξιοί και ανανήψαντες του «πατριωτικού χώρου» έχουν οργανώσει στο Διαδίκτυο ένα παρακράτος, το οποίο, τηρουμένων των αναλογιών, είναι εξίσου ελεεινό με το μετεμφυλιακό των τρικύκλων του Γκοτζαμάνη. Να τα αποδίδουμε όλα σε ένα τρόλ με πολλά επώνυμα είναι παραπλανητικό…
Είναι η νεκροκεφαλή του απίθανου οσίου Εφραίμ της Ν.Μάκρης, ο οποίος εφευρέθηκε από μια καλόγρια και απέδωσε τεράστια κέρδη. Η μούμια του Ραμσή και το βρωμερό κουφάρι του αγίου Βησσαρίωνα, θα ζήλευαν το σουξέ του οσίου Εφραίμ,
—————————————————————————
1) Πώς αποδεικνύεται βιβλιογραφικά ότι η νεκροκεφαλή «εφευρέθηκε»;
2) Γιατί αναφέρεις το «κουφάρι του Βησσαρίωνα» ως βρώμικο και γιατί αναφέρεις τον Βησσαρίωνα ως Άγιο ενώ δεν είναι; Δεν είναι και τα δύο ψέματα;Δηλαδή να λες πως ένα κουφάρι (λείψανο) είναι βρώμικο ενώ δεν είναι βρώμικο και δεν μυρίζει και να λες πως κάποιος είναι Άγιος ενώ δεν είναι;
Υπάρχουν πάρα πολλά Ορθόδοξα λείψανα με σάρκες και κανένα δεν είναι βρώμικο ούτε μολυσματικό. Πολλά δε από αυτά ευωδιάζουν.
Το δικό σου το κουφάρι να δούμε που θα καταλήξει. ΊΣως τότε σίγουρα να μπορούμε να μιλάμε για βρωμιά, όταν και εφόσον θα μυρίζει.
Περαστικός
( με ποια κολώνια λούζουν τον Βησσαρίωνα; )
με το συμπάθιο, είμαστε στον 21ο αιώνα, εκτός κι αν αστειεύεστε.
Μερικές επισημάνσεις:
1) Το κείμενο εφημερίδας που παραθέτει ο κ. Λασκαράτος είναι ατυχής περίπτωση. Λογικό συμπέρασμα είναι ότι οι άνθρωποι τα δημοσιεύουν αυτά για να πουλήσουν φύλλα. Τέτοια άγνοια δέρνει τον αρθρογράφο ώστε αναφέρει την ταινία «Εξορκιστής», η οποία περιγράφει πιστά την περί εξορκισμών πρακτική της Ρωμαιοκαθολικής – και όχι Ορθόδοξης – Εκκλησίας. Το ότι ο ιερέας στην ταινία ήταν Έλληνας, μικρή σημασία έχει. Υπάρχουν και Έλληνες Ρωμαιοκαθολικοί με το δυτικό τυπικό, όπως και Ουνίτες.
2) Γράφει ο Pygoskelis Luciferis: «Πονηρός ο τράγος! Είχε προφανώς πάρει χαμπάρι ότι οι σχιζοφρενείς δεν θεραπεύονται».
Δεν μας εξηγείτε αγαπητέ, το ΠΩΣ ο «τράγος» ξεχώριζε τους σχιζοφρενείς από τους υπόλοιπους. Και συνεχίζετε:
» Ίσως να ήταν και συναδελφική αλληλεγγύη: Οι οπτικές και ακουστικές παραισθήσεις και για να το πούμε χοντρά οι “φωνές” που ακούγονται και παροτρύνουν τον ασθενή να κάνει κάτι είναι κοινές τόσο στους σχιζοφρενείς όσο και τους οραματιστές αγίους. Να το πώ και πολύ χοντρά: όποιος βλέπει οράματα χωρίς τη λήψη παραισθησιογόνων είναι σχιζοφρενής.
Οι “δαιμονισμένοι” είναι άλλη περίπτωση: πρόκειται για άτομα που πασχουν από ψυχαναγκαστική νεύρωση (”υστερία”). Αυτά τα άτομα, ευαίσθητα και εσωστρεφή, εύκολα υποβάλλονται και αυθυποβάλλονται, εύκολα εσωτερικεύουν τα αρνητικά συναισθήματα των γύρω τους και τα βγάζουν σε μορφές που δεν μπορούν συνειδητά να ελέγξουν (ψυχοσωματικές νόσους, ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, αυτοκαταστροφικούς ψυχαναγκασμούς). Δεν είναι δύσκολο για ένα άτομο να εσωτερικεύσει την υπόκωφη αρνητικότητα και απόρριψη της οικογένειας (και αν πρόκειται για οικογένεια θρησκόληπτων, η κακοποίηση όλων των τύπων, ο αυταρχισμός και η κατάπνιξη κάθε πρωτοβουλίας και ατομικότητας είναι ΔΕΔΟΜΕΝΗ) και να αποδώσει τα αρνητικά του συναισθήματα σε ένα “εξωθεν” δαιμόνιο. Με τον εξορκισμό, ουσιαστικά υποβάλλεται στο καταπιεσμένο, χιλιοκακοποιημένο και συνθλιμμένο παιδί να αποκόψει και να αρνηθεί το υγιές κομμάτι του που αντιδρά στην καταπίεση, ονομάζοντάς το “δαίμονα” και να γίνει άβουλη μαριονέτα της οικογένειας».
Πολύ καλή η ερμηνεία για κάποιες συγκεκριμένες περιπτώσεις, και μάλιστα περιπτώσεις ανθρώπων ενήλικων. Θα μπορούσε όμως να χρησιμοποιηθεί σε περίπτωση όπου την «υστερία» εμφανίζει ένα παιδάκι σε μια οικογένεια αθέων, χωρίς θρησκευτικές αναφορές στο περιβάλλον του;
Η ερώτησή μου δεν είναι τυχαία. Ένα τέτοιο παιδάκι είχαν φέρει οι άθεοι γονείς για θεραπεία σε ψυχοθεραπευτή που γνωρίζω. Ο άνθρωπος – όχι κανένας χριστιανός, μάλλον αδιάφορο θα τον χαρακτήριζα – έβαλε τα δυνατά του, αλλά το παιδάκι εξακολουθούσε να παρουσιάζει περίεργες εκδηλώσεις. Μια από αυτές: Να μουγκρίζει και να βγάζει τα ρούχα του όταν περνούσαν από εκκλησία. Ο ψυχοθεραπευτής σε κάποια στιγμή είχε μεγάλο φόρτο εργασίας και έστειλε αλλού κάποια περιστατικά, μεταξύ άλλων και το συγκεκριμένο παιδί. Μου εκμυστηρεύθηκε ότι αυτό το παιδί σε αντίθεση με άλλα, του προκαλούσε μια ταραχή και μια ανησυχία.
Επάνω στο συγκεκριμένο θέμα βέβαια δεν μπορούσα να εκφέρω γνώμη για το αν το παιδί είχε ψυχοπάθεια ή δαιμόνιο/δαιμόνια, καθώς δεν έχω την καθαρή ματιά ενός γέροντα Ιακώβου Τσαλίκη. Και εμένα όμως μου προκαλούσε ανησυχία το παιδί αυτό.
Όπως καταλαβαίνετε πιστεύω στην ύπαρξη δαιμονίων, κάποιες εκδηλώσεις των οποίων έχω δει στις ανατολικές θρησκείες όπου θεωρούνται «θεοί».
Στον πνευματικό μου εστελναν κατά καιρούς ανθρώπους, οι οποίοι είχαν δοκιμάσει ψυχιατρική αγωγή χωρίς αποτέλεσμα. Οι άνθρωποι αυτοί βελτιώνονταν θεαματικά με την εξομολόγηση.
Γνωρίζω και περίπτωση ανθρώπου (μου την διηγήθηκε ο ίδιος) που φαινόταν φυσιολογικός, όμως ξαφνικά ξεσπούσε σε πράξεις ανεξήγητης βίας με υπερφυσική μάλιστα δύναμη. Δεν είχε θρησκευτική αγωγή αυτός. Ο πατέρας του ήταν μασόνος και χλεύαζε τα της Εκκλησίας. Όμως, ο νεαρός αυτός αραιά και πού εκκλησιαζόταν μαζί με συμφοιτητές του χριστιανούς, χωρίς να εκδηλώνει καν΄ένα απολύτως πρόβλημα με τους σταυρούς, τις εικόνες, τα αντίδωρα τα οποία έτρωγε κτλ. Σε κάποια στιγμή και μετά από επίθεση που έκανε σε αγαπημένο πρόσωπο και για την οποία δεν θυμόταν τίποτα μετά, πήγε σε πνευματικό ενός συμφοιτητή για να συζητήσει το πρόβλημά του. (Μη φανταστείτε κανέναν «εξορκιστή» εδώ, ήταν ένας Αγιορείτης που ασχολιόταν βασικά με την ησυχαστική ζωή και την εξομολόγηση). Εκείνος του είπε ότι διέκρινε ότι είχε δαιμόνιο. Του έγινε εξορκισμός από δύο ιερείς μυστικά, όπως ορίζει το Ορθόδοξο τυπικό, και όχι με… κάμερες και κοινό σαν αυτές τις σαχλαμάρες που βλέπουμε στην τηλεόραση. Καταπώς μου είπε, είχε παραπάνω από ένα δαιμόνια – τα οποία κατά τον εξορκισμό προκάλεσαν διάφορα έντονα αισθητά φαινόμενα αλλά τελικά ξεκουμπίστηκαν – και τα οποία είχε αποκτήσει όταν μικρό παιδί τον πήγε ο πατέρας του σε μια τελετή που γίνεται στη Στοά για τους γιους των μασόνων, την «υιοθεσία λυκιδέως». Μετά τον εξορκισμό δεν παρουσίασε άλλα προβλήματα, παντρεύτηκε, έκανε παιδιά και χαίρει άκρας υγείας. Σ’ εμένα τα αποκάλυψε αυτά χρόνια μετά τον εξορκισμό.
Θέλω να καταλήξω λοιπόν στο ότι, παρότι κάποιες επισημάνσεις σας για δήθεν δαιμονισμούς είναι πολύ σωστές, δεν μπορούν να εξηγήσουν τα πάντα – όπως, αλλόκοτες φωνές και εκφράσεις από μικρά παιδιά που δεν τις γνωρίζουν, δημόσια αποκάλυψη ΜΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ των αμαρτιών ανθρώπων, τους οποίους ο δαιμονιζόμενος δεν γνωρίζει προσωπικά, δεν έχει ακούσει ποτέ γι’ αυτούς αλλά τους βλέπει για πρώτη φορά – για να αναφέρω δύο μόνο από τα παράδοξα φαινόμενα που σχετίζονται με τον δαιμονισμό.
Θεωρώ ότι όσο κάποιοι θρησκόληπτοι που ψάχνουν να βρουν «εύκολες λύσεις» και φορτώνουν τα πάντα – και ιδιαίτερα τις δικές τους ευθύνες – στο διάβολο, είναι ένοχοι για ψυχική ταλαιπωρία ασθενών τους οποίους αντιμετωπίζουν ως δαιμονισμένους, άλλο τόσο είναι ένοχοι κάποιοι «ορθολογιστές» για ψυχική και πνευματική ταλαιπωρία ανθρώπων που βασανίζονται από δαιμόνια και δεν μπορούν να θεραπευθούν με ψυχιατρικά μέσα, όμως αντιμετωπίζονται ως ψυχασθενείς επειδή τάχα «δεν είναι δυνατόν να υπάρχει διάβολος». Δηλαδή, επειδή δεν το χωράει το «ορθολογιστικό» μυαλό τους.
Το αν κάποιος είναι ψυχασθενής ή δαιμονισμένος είναι ένα θέμα τεράστιο, με το οποίο μπορούν να ασχολούναι μόνο ικανοί επιστήμονες και έμπειροι πνευματικοί, και όχι ο καθένας που έβγαλε μια ιατρική σχολή ή χειροτονήθηκε και τελεί τα μυστήρια.
3) Να επισημάνω επίσης ότι κατά τον Ορθόδοξο «εξορκισμό» δεν προκαλείται καμιά σωματική βλάβη στον δαιμονιζόμενο, τον οποίο ήδη ο διάβολος ταλαιπωρεί αρκετά. Γι’ αυτό και είναι εξοργιστική η περίπτωση του Ρουμάνου «εξορκιστή» και των συνεργών του, οι οποίοι είχαν κακοποιήσει σωματικά τη νεκρή μοναχή.
4) Τέλος, κατανοώ ότι πολλούς ανθρώπους μπορεί να τους ενοχλεί η διαδικασία του εξορκισμού με τις φωνές και τις βρισιές κτλ. Το παράξενο θα ήταν να ΜΗΝ τους ενοχλούσε! Αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους που γίνεται σε απομόνωση και χωρίς κοινό. Μπορούν να μας ενοχλούν και οι τομές στο σώμα και τα αίματα, όμως δεν θα βγάλουμε άχρηστους τους χειρούργους γι’ αυτό.
@Diagrammenos
Αναφορικά με τους χαρακτηρισμούς «ασφαλίτης»
και «ποντικαράς», έχω την εντύπωση ότι δεν το
σκέφτηκες καλά. Εάν είχες εσύ κάποιον να
τηλεφωνεί νυχθημερόν στο σπίτι σου και να σε
βρίζει, δεν θα είχες την περιέργεια να μάθεις ποιος
διάολος είναι; Κι αν συνέχιζε στο ίδιο μοτίβο
καυχώμενος δεξιά κι αριστερά γι’ αυτά που και καλά
σού έκανε, δε θα τον επικήρυττες τον φούστη;
Όσο για την κριτική που άσκησες στη γραμματική
και το συντακτικό μου, θα χαιρόμουν πολυ αν
γινόσουν λίγο πιο συγκεκριμένος.
Υ.Γ. Ελπίζω να μη σε πείραξε το «έΝλογου». Αν
σε πείραξε, τότε διάβασε το αμέσως επόμενο
σχόλιο. Αν πάλι σε πείραξαν οι παραφορτωμένες
περίοδοι, τότε θα πω ότι από τη στιγμή που
δεν «διέπραξα» ούτε ένα ανακόλουθο (εκτός αν
εσύ μου βρεις ένα, εξυπνάκια), δεν μπορείς να
πεις τίποτα παρά μόνο ότι δε σου άρεσε το
ύφος. Περί ύφους όμως,… κολοκυθόπιτα! Αυτά.
«Λασκαράτος» έφα: «η νεκροκεφαλή του απίθανου οσίου Εφραίμ της Ν.Μάκρης, ο οποίος εφευρέθηκε από μια καλόγρια»
Ξέρεις «Λασκαράτε», ο άγιος Εφραίμ έχει εμφανιστεί σε αρρώστους ομογενείς στην Αμερική, οι οποίοι δεν τον είχαν ακουστά, και αφού τους θεράπευσε τους είπε ποιος είναι και τους έστειλε να αναζητήσουν το μοναστήρι του.
Βιβλιογραφία δεν θα παραθέσω γιατί το ξέρω από προσωπική διήγηση. Νομίζω όμως ότι κάποιοι έχουν μιλήσει επώνυμα τόσο για ιάσεις τους από τον άγιο Εφραίμ, όσο και από άλλους αγίους.
Πάντως αν μη τι άλλο, παρότι βρίσκεις «αηδιαστική» την κάρα του αγίου Εφραίμ, θα πρέπει να χαίρεσαι που χάρη σ’ αυτόν πήγε φυλακή ο Παντελεήμων.
Κι επειδή τώρα σκέφτομαι ότι με την περίπτωση «εξορκισμού» που περιέγραψα στο προηγούμενο ποστ, η δίκαιη ψυχή σου θα αγανακτήσει υποψιαζόμενη «αδίστακτους Γέροντες που διψάνε για χρήμα και εξουσία πάνω σε ανθρώπινα ναυάγια», σε πληροφορώ ότι ο ιερομόναχος που διάβασε εξορκισμούς στο γιο του μασόνου ούτε ζήτησε, ούτε δέχτηκε χρήματα.
«Ροίδης» έφα: «είμαστε στον 21ο αιώνα». Καλέ μου οικοδεσπότη, ευτυχώς στον 21ο αιώνα ο Θεός δεν μας έχει εγκαταλείψει ακόμα. Παρότι τον εγκαταλείπουμε εμείς, με την ευγενική χορηγία ανθρώπων σαν εσάς. Όχι ότι σας έχουμε ανάγκη βέβαια, το κάνουμε κι από μόνοι μας…
Expaganus, λύσε μου μια απορία σε παρακαλώ.Ο ψυχίατρος της ιστορίας που παρέθεσες, προσκόμισε αυτά τα στοιχεία σε κάποιο ψυχιατρικό συνέδριο ή στον αρμόδιο ιατρικό σύλλογο;Και όταν αναφέρομαι σε στοιχεία, εννοώ τον πλήρη φάκελλο του ασθενούς, τις συζητήσεις που είχε μαζί του κλπ κλπ.Κοινοποίησε δηλαδή με αλλά λόγια, αυτό το ανεξήγητο με τα δεδομένα της επιστήμης φαινόμενο, σε κάποιους άλλους επιστήμονες έτσι ώστε να εκφράσουν γνώμη επί αυτού περισσότεροι του ενός;Εάν δεν το έκανε, λυπάμαι είναι σαν να μην έγινε ποτέ.Δεν μπορώ να λύσω μια πάρα πολύ δύσκολη εξίσωση;Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί και κανένας άλλος στον πλανήτη να τη λύσει;
@ expaganus 22
Ο οικοδεσπότης συνιστά ευπρέπεια, έτσι δε θα ασχοληθώ με τα 2 περιστατικά που αναφέρεις (ένας πολύ γνωστος μου είχε έναν περιστασιακό γκόμενο του οποίου η εκ μητρός θεία είδε το διάολο τραβεστί μια νύχτα με φεγγάρι στη Μαλακάσα κτλ κτλ). Ούτε θα σχολιάσω τη μισαλλοδοξία σου (Σημ: θεωρώ τη μασωνία εξίσου γελοία με το χριστιανισμό – αλλά απ’ εκεί μέχρι δαιμόνια να αποδίδονται σε μασωνική τελετουργία, έλεος με την προπαγάνδα σας!).
Θα σταθώ όμως σε δύο αποσπάσματα του πονήματός σου που, κατά τη γνώμη μου, είτε φανερώνουν λογική σύγχυση είτε είναι κακόπιστα και προσπαθούν να προξενήσουν σύγχυση σε άλλους.
«Το αν κάποιος είναι ψυχασθενής ή δαιμονισμένος είναι ένα θέμα τεράστιο, με το οποίο μπορούν να ασχολούναι μόνο ικανοί επιστήμονες και έμπειροι πνευματικοί, και όχι ο καθένας που έβγαλε μια ιατρική σχολή ή χειροτονήθηκε και τελεί τα μυστήρια.»
«Μπορούν να μας ενοχλούν και οι τομές στο σώμα και τα αίματα, όμως δεν θα βγάλουμε άχρηστους τους χειρούργους γι’ αυτό.»
ΑΠΟ ΠΟΤΕ ένας επιστήμων εξισώνεται με έναν πνευματικό; Με ποιό δικαίωμα συγκρίνεις μήλα και πορτοκάλια, συγχέεις το φάντη με το ρετσινόλαδο;
Ο πρώτος για να γίνει επιστήμων διάβασε, σκέφτηκε, άσκησε τη λογική και κριτική του σκέψη και έμαθε να μη δέχεται τίποτε ως δεδομένο ελλείψει στοιχείων και να απορρίπτει θεωρίες που ως τότε δεχόταν, ενόψει καινούργιων στοιχείων.
Ο δεύτερος για να γίνει πνευματικός αποστήθησε την πατρολογία και λοιπά θεοτικά κείμενα, έμαθε να ψέλνει απ’ τη μύτη, νήστεψε (αν), είπε αμέτρητα κομποσχοίνια με το βλέμα στον αφαλό, έμαθε να πιστεύει και να μην ερευνά και να «τηρεί απαρασαλεύτως» την πίστη του – και ας αλλάζει γύρω του το σύμπαν (αν ήμουν κακός, θα προσέθετα και το real estate στον πνευματικό οπλισμό του πνευματικού – αλλά ας μην αρχίσω τη μέρα μου αμαρτάνοντας πάλι!).
Νισάφι.
@Expaganus:
Βλέπω ότι το #22 σχόλιό σας, διαπράττει τις λογικές πλάνες της Προϋπόθεσης του ζητουμένου και των ανεκδοτολογικών πειστηρίων. Σε αυτά που γράφετε, δεν βλέπω καμμιά διαφορά από τις διηγήσεις για απαγωγές από εξωγήινους ή για θεάσεις του τέρατος του Λοχ-Νες και του Γιέτι των Ιμαλαΐων.
Αν μας ζητάτε να πιστέψουμε αυτά που γράφετε, μάλλον απευθύνεστε σε λάθος κοινό. Δικτυακοί τόποι όπως π.χ. το Esoterica (http://www.esoterica.gr/myst_start.htm) είμαι σίγουρος ότι θα δεχτούν με περισσότερη ευκολία όσα γράφετε, αφού και εκεί η λογική και η κριτική σκέψη φαίνεται πως είναι εξοβελισμένες.
@All
Μεγάλο ενδιαφέρον θα είχε μια έρευνα για τα κοινά σημεία της θρησκευτικής πίστης, με την πίστη στο παραφυσικό, υπερφυσικό, ΑΤΙΑ, κρυπτοζωολογία και λοιπά συναφή. Είμαι βέβαιος ότι οι διαφορές μεταξύ τους, θα ήταν ελάχιστες.
Περαστικέ,
ο Βησσαρίωνας δεν είναι άγιος; λυπάμαι που το λες, εδώ ο Βαρθολομαίος είναι πάνω κι από τον θεό σας, Παναγιώτατος. Ο Βησσαρίωνας, λατρεύτηκε ως άγιος, τέθηκε σε προσκύνηση, ΕΚΑΝΕ ΘΑΥΜΑτΑ, ΘΕΡΑΠΕΥΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ, 100πλασίασε τα κέρδη της μονής, μυροβόλησε (Κρίστιαν Ντιόρ). Πώς τολμάς και τον αμφισβητείς;
Όσο για το αποτρόπαιο κουφάρι Εφραίμ, είχα άδικο, βιάστηκα να μιλήσω αλλά ύστερα από το μύνημά σου ερεύνησα.. Μια γειτόνισσα της γιαγιάς μου τον είδε στον ύπνο της να της λέει να καταθέσει λεφτά στο παγκάρι. Φέρθηκα επιπόλαια, είναι πραγματικός άγιος.
Μάλιστα, πάνω από το Θεό ο Πατριάρχης. Παρεπιμπτώντος μήπως ενθυμάται κανείς πως αναφέρει η γραφή όλους τους πιστεύοντας στο Χριστό (περί ημιμαθείας και αμαθείας η αναφορά). Μήπως μπορεί να μου αναφέρει πως αλλιώς αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη τους Αγίους; Αφήστε το καλύτερα διότι μπορεί να αλλάξετε και άποψη.
Μάλλον η δημοσίευση περί αμόρφωτων θα έπρεπε να απευθύνεται και προς τους αναρτήσαντες. Με την προϋπόθεση οτι μόρφωση δεν αφορά μόνο τα γράμματα. Αν πάλι μερικοί ενοχλούνται από τους νηστευτές και δεν μπορεί να τους συγκρίνει με τους μορφωμένους, ας ρίξουν μια ματιά και στο δόλιο Ντοστογιέφσκι, που μόλις γνώρισε ένα αμόρφωτο στάρετς, ταπείνωσε το βλέμμα αναγνωρίζοντας οτι η κοσμική σοφία, δεν πράττει τπτ ενώπιον της θείας (μάλλον, πρέπει να φτιάξω και εγώ ένα μπλογκ «Ντοστγιέφσκι εμμονές»).
Παρεμπίπτοντος διαβάζοντας τα ποστ ακόμα αναρωτιέμαι, αν ακόμα ο συγγραφεύς αντιλήφθηκε τελικά ποιά είναι η διαφορά ευχολογίου και εξορκισμού. Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Για να κοιμάται κανείς καλύτερα τα βράδια, πρέπει να αγνοεί μερικές λεπτομέρειες μπας και ο κόσμος του δε διαρραγεί, από την κατάρρευση του υπερ Εγώ του.
Συγγνώμη, αλλα έχω μιά, φαντάζομαι, αντικειμενική απορία.
Επειδή ακούω για εξορκισμούς, διαβάζω το ένα και το άλλο, αλλά όπως πρίν τον υποτιθέμενο «δαιμονισμό» το άτομο είχε μια ζωή, έτσι νομίζω πως θα έχει και μετά.
Αυτό δεν το διάβασα πουθενά μεχρι τώρα.
Δίνω ένα, ίσως αστείο παράδειγμα προσπαθώντας να γίνω σαφής:
Κάποια στιγμή λοιπόν έρχεται ενας καινούργιος στην δουλειά και μέρα με την ημέρα γινόσαστε φίλοι.
Πας σπίτι του με την οικογένειά σου, έρχεται στο δικό σου με την δική του….και κάποια νύχτα εκει που τα πίνετε, σου λέει «ξέρεις, μέχρι πέρυσι με είχαν καταλάβει δαιμόνια αλλα πήγα σε εναν εξορκιστή και με έκανε περδίκι…»
«Και πώς είσαι τώρα ρε φίλε ?» θα τον ρωτήσεις φαντάζομαι ανάμεσα στα άλλα.
Κι εκείνος θα σου πεί «είμαι πολύ καλά»…
Κι εσύ θα τον πιστέψεις δηλαδή…
Θα πιστέψεις οτι αυτόν τον άνθρωπο τον είχε καταλάβει μια μεταφυσική δύναμη την οποία δεν μπορούσε να ελέγχει αλλα την απέβαλε κάποια στιγμή και τώρα είναι μιά χαρά ?
Πίνει coca cola, ψηφίζει, πάει στο γήπεδο, κάνει κομπίνες στην εφορία κλπ…
Τι γίνονται λοιπόν οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν υποβληθεί σε εξορκισμό ?
Μετά, όλα οκευ ?
Απλά μπήκε ενα πνεύμα στο σώμα τους για 1-2 χρόνια και κατόπιν τους πέρασε ?
Μήπως δοκιμάζουν οι δικοί τους και μια ψυχιατρική κλινικούλα ύστερα αν δεν περάσει με τον εξορκισμό ?
Φαντάζομαι ακόμα και αν του «περάσει» πάλι εκεί θα τον πάνε για μετατραυματικό σόκ….
Δεν αναφέρεται πουθενά «το μετά» γιατί μάλλον το «τραβηχτικό» της ιστορίας είναι ο εξορκισμός…
Αυτό πουλάει…
Παράθεμα: Μαύρη Μαγεία: O εξορκισμός στην Ορθόδοξη Εκκλησία (3) « Ροΐδη Εμμονές
Χαίρετε και ….τα σέβη μου. Γενικώς μιλώντας, αποφεύγω απόλυτα να μιλώ περί αυτών των θεμάτων με/σε όσους δεν θέλουν να ακούσουν ο,τιδήποτε περί της άλλης άποψης προς την τάδε αντιχριστιανική δική τους, αλλά, εν πάση περιπτώσει, ίσως έχουν διαφέρον για τους αναγνώστες σας ολίγες κριτικές επισημάνσεις, οποτε ελπίζω ……στην ανοχή σας.:
1)Κατ’αρχάς, στο θέμα, λυπάμαι, αλλά δεν έχετε «αναδιφήσει» κάπως καλά. Ο ερασιτεχνισμός (μέχρι και) δικαιώνεται, αλλά όχι, όταν υπολανθάνει (παράλογη) κακεντρεχής ψυχική διάθεση…
2)Ο γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης ήταν σαφώς χαρισματούχος, αλλά αυτό δεν είναι ικανή συνθήκη, ώστε να είναι Άγιος. Είναι από τις σχετικά μικρότερες μορφές των σύγχρονων χαρισματούχων γερόντων. Το βιβλίο αυτό το έχω, όθεν λαμβάνεται το απόσπασμα, και ο συγγραφέας το καθιστά σαφές.
3)Ιδιαίτερα οι συγκεκριμένες ρήσεις του χωλαίνουν, όπως, δηλ., τις ερμηνεύει ο (αξιολογότατος πατρολόγος) συγγραφέας, αν συγκριθούν με άλλες (μειζόνων, κατά γενική ομολογία, πνευματικά) γερόντων που ασχολήθηκαν κατ’εξοχήν με «Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία», όπως του γέροντα Πορφύριου Καυσοκαλυβίτη. Αυτός διευκρίνιζε, ότι ακριβώς ό,τι λέγεται ψυχασθένεια είναι τοις πράγμασι δαιμονική επήρρεια. Με τις απόψεις του αυτές συμφωνούν και άλλοι, ο Αγ.Νεκτάριος, γέροντας Παϊσιος, και παλαιότεροι.
4)Προς πληροφόρησιν και ….συμμόρφωσιν απάντων, ο δαιμονιζόμενος είναι ο ολοκληρωτικά κατειλημμένος από δαιμονικό πνεύμα, και απαιτείται «εξορκισμός». Ο λεγόμενος «ψυχασθενής» κ.τ.ο. είναι ο πληττόμενος/επηρεαζόμενος (εντόνως) από πνεύμα. Και υπάρχουν διάφορες κατηγορίες, π.χ., για να θυμηθώ τον Σεφέρη, πρώτα-πρώτα: » της πορνείας», δεύτερον «της αθυμίας» κ.π.α. Όποιος δεν επιθυμεί να δέχεται την (εβδομηκοντάκις επτά αποδειχθείσα κτλ, κτλ) ύπαρξη των πνευμάτων αυτών, το σέβομαι ως θεόσδοτο «απαράγραπτο» δικαίωμά του. Στην Εκκλησία, ως συνήθως, σήμερα, είμαστε ακάτεχοι περί πολλά και έτσι ακολουθούμε διάφορες ανόητες και ανέρειστες Κοσμικές θεωρίες.
5)Με την ευκαιρία, ήταν, π.χ., μεταξύ άλλων, το εν πολλοίς «προοδευτικό», αλλά και ετερόκλητο, κίνημα της αντιψυχιατρικής που χαρακτήριζε την «ψυχιατρική» ψευδοεπιστήμη και συνέχεια της Ιεράς Εξέτασης, και το DSM αντιγραφή του ιεροεξεταστικού Μαλλέους Μαλεφικάρουμ, όπως το είχε πη και ο Φρόυντ σε επιστολή του. Αυτό για όσους φαντάζονται «Μεσαίωνες» ex Orientis. (Ίσως ξέρουν καλλίτερα από τον Ράνσιμαν και τον Καστοριάδη.)
Μην πλανάσθε νομίζοντας, ότι αναπαράγω …..δόγματα. Αυτά που λέω είναι επιβεβαιωμένα από πάρα -μα πάρα πολλά- γεγονότα που γνωρίζω, από γνωστούς, και από μακρυνούς. Δεν θα δεχόμουν ποτέ κάτι που δεν επιβεβαιώνεται -παρά το ότι όλοι μας μπορεί να λανθάνουμε, πολύ ή λίγο.
Τέλος, έννοια των αγαπητών ιστολόγων, το να πούμε ότι ο ψευδομοναχός Ρασπούτιν είναι Χριστιανός(και, μάλιστα, ….»εξομολόγος») και να κρίνουμε, είναι όμοιο με το να κρίνουμε τον μαρξισμό από την γνωστή «αντισοσιαλφασιστική» οργάνωση ΟΑΚΚΕ. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι ο Ρασπούτιν ανήκε σε μία παράδοξη «χριστιανική» αίρεση που, αν το ερευνήσετε, θα βρήτε το όνομά της. Αλλά είμαι βέβαιος, ότι δεν παροικείτε την Ιερουσαλήμ… : )
Ποντικομαμή Kostas
Ίσως και να μ’ έχουν πάρει τα χρόνια, ωστόσο μετά δυσκολίας κατάφερα να κρατήσω τα μάτια μου στην ιστοδελίδα σου.
Τέλος πάντων. Υπό άλλους όρους, ίσως και να διασκέδαζα το κείμενό σου – το πιθανότερο τώρα που το σκέφτομαι – και η λελογισμένη προβοκάτσια, ποτέ δεν μου ήταν ξένη.
Ίσως σου δώσω και δεύτερη ευκαιρία. Η γραμματοσυντακτική σου άλλωστε, είναι μάλλον ολόσωστη παρά τον αυτεπίστροφο οίστρο της.
Υ.Γ.: Μα κι αυτός ρε παιδάκι μου, πού το βρήκε το τηλέφωνό σου;
Ξέχασα να προσθέσω στο προηγούμενο ποστ μου λινκ για τον άγιο Λουκά Συμφερουπόλεως.
@panole8riambos έγραψε:
Τι γίνονται λοιπόν οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν υποβληθεί σε εξορκισμό ?
Μετά, όλα οκευ ?
Απλά μπήκε ενα πνεύμα στο σώμα τους για 1-2 χρόνια και κατόπιν τους πέρασε ?
Μήπως δοκιμάζουν οι δικοί τους και μια ψυχιατρική κλινικούλα ύστερα αν δεν περάσει με τον εξορκισμό ?
Φαντάζομαι ακόμα και αν του “περάσει” πάλι εκεί θα τον πάνε για μετατραυματικό σόκ….
Δεν αναφέρεται πουθενά “το μετά” γιατί μάλλον το “τραβηχτικό” της ιστορίας είναι ο εξορκισμός…
Αυτό πουλάει…»
Αγαπητέ φίλε μόνο ένα άτομο που του έφυγαν δαιμόνια με ευχές εξορκισμού, έχω γνωρίσει αρκετά καλά. Τον γνώριζα, επιφανειακά όμως, και στην προ εξορκισμού ζωή του. Τότε είχε στο βλέμμα του και στην κίνησή του κάτι ακαθόριστο που μου έφερνε ανησυχία, και ήταν πολύ εσωστρεφής. Θυμάμαι ότι ενώ έπαιζε ένα μουσικό όργανο, όπως και άλλοι στην παρέα του, κι εμένα μου άρεσε να κάθομαι σε παρέες που έπαιζαν μουσική, πάντα απέφευγα να καθίσω μαζί τους γιατί η δική του παρουσία με βάραινε. Παρότι μιλούσε μαζί σου ήταν σαν «σφιγμένος» και ώρες-ώρες έδινε την εντύπωση ότι απουσίαζε, ότι δεν είχε συμμετοχή σε αυτά που έλεγε, αλλά το έκανε μηχανικά.
Ξαναβρεθήκαμε μετά από αρκετόν καιρό και τον βρήκα πολύ αλλαγμένο. Τα μάτια του είχαν γίνει ζεστά και γεμάτα κατανοηση, το βλέμμα βαθύ, ενώ στη συζήτηση σε κοιτούσε με προσοχή. Δεν ήθελα πια να τον αποφεύγω. Αφού με εμπιστεύτηκε αρκετά μου είπε κάποια πράγματα για τον πατέρα του και για την περιπέτειά του με τον εξορκισμό. Είναι εκείνος ο γιος μασόνου που προανέφερα.
Εκτός από αυτή την αλλαγή, είχε αλλάξει και τον τρόπο ζωής του: αντί να είναι θρησκευτικά αδιάφορος όπως παλιά, είχε πια πνευματικό όπου εξομολογιόταν , και κοινωνούσε τακτικά. Είχε και κομποσχοίνι κι έλεγε την ευχή συχνά. Κάποια στιγμή παντρεύτηκε και έγινε πατέρας. Χαιρόταν την οικογενειακή ζωή και δεν φαινόταν να έχει ανάγκη από οποιαδήποτε ψυχιατρική αγωγή.
Στην επικοινωνία μας μέχρι τώρα (όχι από κοντά, έχει φύγει από τη χώρα) δεν μου έχει αναφέρει κάποιο πρόβλημα.
Υπάρχει και η μαρτυρία του Διονυσίου Φαρασιώτη που ελευθέρωσε από δαιμόνιο ο γέροντας Παίσιος. Αυτός μετά την επιστροφή του από την Ινδία, όπου έμενε σ’ ένα κοινόβιο γκουρουιστών, είχε πάει να δει τον γέροντα Παίσιο που τον γνώριζε πριν ακόμα φύγει. Ήρθε κι ένας άλλος επισκέπτης και συζητούσαν με τον γέροντα στο αρχονταρίκι του. Ο γέροντας «άρχισε να λέει μια ιστορία για κάποιον… Γρήγορα κατάλαβα ότι μιλούσε για μένα. Για το ταξίδι μου στην Ινδία. Και μιλούσε με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην καταλάβει ο άλλος ότι πρόκειται για μένα. Τώρα πια ένιωθα περίεργα. Μια ταραχή, μια αναστάτωση. Κάτι αντιδρούσε μέσα μου. – Εκεί κάτω λοιπόν, τον πείραζε ο διάβολος. Όμως και αυτός έλεγε την ευχή και δεν άφηνε τον διάβολο σε ησυχία.
Γύρισε, με κοίταξε, εγώ κατάλαβα κι άρχισα να λέω με το νου μου την ευχή. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Δεν πρόσεχα πια τόσο τη διήγηση. Την προσοχή μου την τραβούσε η ευχή.
Εκεί που μιλούσε, και σαν να έλεγε μια φράση της ιστορίας, γύρισε προς τα μένα και είπε: «Πνεύμα ακάθαρτο, βγες από το πλάσμα τούτο».
Και αμέσως κατόπιν συνέχισε τη διήγησή του. Μετά από λίγο με ξανακοίταξε, λέγοντας πάντοτε σαν μέρος της ιστορίας τη φράση: – Πνεύμα ακάθαρτο, βγες από το πλάσμα τούτο. Το πρόσωπό του έλαμπε με μια μυστική κρυφή λάμψη, που ωστόσο γινόταν αντιληπτή από μένα. Ήταν σοβαρό και τα μάτια του είχαν πάρει μια έκφραση που λίγες φορές την έχω δει πάνω του. Μια έκφραση που φανέρωνε την κρυφή δόξα της ψυχής του. Μια έκφραση που φανέρωνε ύπαρξη ποιοτικά διαφορετική από αυτό που συνήθως ονομάζουμε «μέσο άνθρωπο», τόσο διαφορετική, που άρχιζες να έχεις αμφιβολίες για το τι είναι ο άνθρωπος γενικά. Στο πρόσωπο, στο βλέμμα του γέροντα, έβλεπα άγνωστες διαστάσεις της ανθρώπινης φύσης.
Συνέχισα να λέω με κάποια ένταση και δύναμη την ευχή. Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να ξεκαθαρίσω τη σημασία αυτού που γινόταν.
Γύρισε για Τρίτη φορά και είπε: -Πνεύμα ακάθαρτο, βγες από το πλάσμα τούτο.
Ένιωσα κάτι να βγαίνει από μέσα, κάτι άυλο να ξεχωρίζει και να ξεκολλάει από μένα. Ένιωθα να ελευθερώνεται το μυαλό και η ψυχή μου από την επίδραση ενός άλλου πνεύματος. Ταυτόχρονα απέκτησα και έντονη αίσθηση, συνείδηση, επίγνωση της ψυχής μου ως κάτι πολύ συνηθισμένο και απτό. Ένιωσα ξαλαφρωμένος,, σαν ένα μεγάλο βάρος, που δεν το καταλάβαινα προηγουμένως, να έφευγε από πάνω. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα πόσο πιεσμένος ήμουν. Αυτό το πράγμα που βγήκε από μέσα μου το ένιωσα να στέκεται πίσω αριστερά μου, μια παρουσία που η δύναμή της σε πλάκωνε. Βάραινε την ψυχή και από μακριά».
Ο Διονύσιος Φαρασιώτης δεν πήγε σε καμιά κλινική μετά από αυτό τον εξορκισμό, αναφέρει όμως ότι έμεινε κάποιο διάστημα στο Όρος και τον βοηθούσαν πνευματικά οι γέροντες εκεί. Αργότερα έγραψε το 511 σελίδων μεγάλου μεγέθους βιβλίο «οι γκουρού ο νέος και ο γέροντας Παίσιος», του οποίου η συγκροτημένη γραφή και λεπτομέρεια στην αφήγηση δείχνει πολύ καλή διανοητική κατάσταση του συγγραφέα. Απ’ ότι ξέρω είναι κι αυτός καλά, με κάποια συνηθισμένα προβλήματα σωματικής υγείας που όλοι λίγο-πολύ έχουμε.
Οπως θα παρατηρήσατε στη διήγηση, ο άνθρωπος αυτός δεν είχε ιδέα ότι έχει δαιμόνιο. Ούτε και όταν ήρθε μέσα του το δαιμόνιο το κατάλαβε, αλλά όπως περιγράφει στο βιβλίο του, σε μια ινδουϊστική τελετή προσκύνησε κάποια αγάλματα, και στη συνέχεια, μετά από συζήτηση με έναν γιόγκι, ένιωσε κάτι να βγαίνει από το σώμα του γιόγκι και να μπαίνει στο δικό του. «Μια δύναμη με πλημμύρισε» λέει χαρακτηριστικά. Το τι ήταν η «δύναμη» το κατάλαβε όταν απαλλάχθηκε από το δαιμόνιο. Ο γέροντας Παίσιος που το είχε δει, δεν του το έδειξε αλλά το έδιωξε χωρίς καθόλου να του υποβάλλει την ιδέα ότι είναι δαιμονισμένος, ή να τον τρομάξει.
Κι εδώ ερχόμαστε σε αυτό που πολύ ορθά τόνισε η Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη στο 3ο μέρος: «Γι αυτό όταν λέει ειδικός ιερέας, εννοεί ελλόγιμος ιερέας, με ειδικά χαρίσματα (γι αυτό και οι σημαντικότεροι εξορκιστές στην εκκλησία είναι οι άγιοι τής, που δε χρειάζονται καν ευχές (ούτε καμία έγκριση), αλλά με απλούς λόγους εκδιώκουν δαιμόνια».
@Diagrammenos (apo ta kitapia tis logikis)
Άφησε, άνθρωπέ μου, κατά μέρος, τη γραμματική μου και
τους… αυτεπίστροφους οίστρους και εστιάσου καλύτερα στο
ζητούμενο, αν θες να κάνεις αντίλογο. Όχι τίποτα, για να μη
δημιουργείται η εντύπωση ότι δεν έχεις τι να πεις, κατάλαβες;
Υ.Γ. Παρντόν; (Εδώ έχει ψωμί…)
Αγαπητέ expaganus
Ευχαριστώ για την απάντησή σας.
Σχετικά με τον Διονύσιο Φαρασιώτη:
Δεν μου επιτρέπεται να κρίνω τις εμπειρίες ενός άλλου ανθρώπου γι αυτό θα αποτυπώσω εδω το σκεπτικό μου χωρίς να θέλω να τον προσβάλω.
Μου αναφέρετε ένα άτομο το οποίο «έμενε σ’ ένα κοινόβιο γκουρουιστών» στην Ινδία, το οποίο σημαίνει πως είχε καθημερινή ενασχόληση με τον διαλογισμό, προσπαθώντας ήτε να βρεί τον
εαυτό του ήτε να έρθει πιο κοντά στο «υπέρτατο φως» κλπ κλπ όπως οι Βουδιστές πιστεύουν.
Για να μήν μακρυγορώ, τυγχάνει να διαφωνώ κάθετα και με τον Βουδισμό και θα μου επιτρέψετε να μην συνεχίσω επ αυτού.
Ενα λοιπόν άτομο εν πλήρη συγχίση,το οποίο, όπως πιστεύω εγώ, προσπαθεί να λύσει προσωπικά ερωτήματα τεράστια, φεύγει απο τους γκουρουιστές και πέφτει στα χέρια των χριστιανών
οι οποίοι τον πείθουν με πολύ απλό τρόπο πως είναι δαιμονισμένος.
(Οι άλλοι τον είχαν πείσει γιά άλλο πράγμα…)
«Ένιωσα ξαλαφρωμένος, σαν ένα μεγάλο βάρος, που δεν το καταλάβαινα προηγουμένως, να έφευγε από πάνω. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα πόσο πιεσμένος ήμουν.»
Φυσικά κι εκείνη την στιγμή το κατάλαβε.
Ο τρόπος είναι απλός: Εγω κι εσείς πίνουμε κάπου έναν καφέ και σας λέω πως το άτομο του διπλανού τρπεζιού σας κοιτάζει επίμονα.
Πιστεύετε πως θα μείνετε αδιάφορος ? Φαντάζομαι πως όχι.
Για δεύτερη φορά σας ξαναλέω «expaganus…μπορεί να μην το προσέξατε και τώρα, αλλά σας ξανακοίταξε».
Φυσικά σας λέω ψέματα για να σας πειράξω αλλα το αστείο μου σας απασχολεί.
Την τρίτη φορά (εαν όχι ήδη) θα κοιτάτε το άτομο αυτό για να δείτε τι ζητά…
Σας έβαλα την ιδέα…
Και για να επανέλθω στον Δ. Φαρασιώτη, στην συνέχεια βρέθηκε στο Α.Ορος για να τον περιθάλψουν οι μοναχοί…
Συγγνώμη για την ειρωνία αλλα, φυσικά και δεν χρειάστηκε ψυχιατρική παρακολούθηση…είχε τους μοναχούς.
Τους ίδιους δηλαδή ανθρώπους που τον έπεισαν για το οτι είχε καταληφθεί απο το δαιμόνιο πρίν.
Πόσο βολικό…δεν συμφωνείτε ?
Τι στο καλό ? Ολόκληρο θεριό έβγαλαν απο μέσα του (το οποίο του το εμφύτεψαν «οι άλλοι» φυσικά…)
Εδώ όμως, στην καθημερινότητα, ενα μικρό ατύχημα παθαίνουμε και δεν ξαναπερνάμε απο το ίδιο σημείο γιατί έχουμε ψυχολογικό πρόβλημα…
Σχετικά με το πρώτο σας παράδειγμα, σας πληροφορώ πως κι εγώ δεν είμαι για όλους τους παρευρισκόμενους η πλέον ευχάριστη παρέα και όντως, μερικές φορές «απουσιάζω» λόγω
αφηρημάδας ή αδιαφορίας.
Τιποτε απο αυτά δεν με κάνει «δαιμονισμένο» όπως θέλω να πιστεύω.
Πόσο μάλλον μερικοί άνθρωποι οι οποίοι αρχικά δεν μου είναι συμπαθείς διότι μου είναι άγνωστοι και αποφεύγουμε ο ένας τον άλλον μέχρι να συζητήσουμε και να καταλήξουμε στο εαν «ταιριάζουν τα χνώτα μας».
Θα κάνω μία επισήμανση όμως σχετικά με τον νεαρό μουσικό που αναφερετε:
Είναι συχνό φαινόμενο η απώλεια μνήμης, οι βίαιες αντιδράσεις και η μεγάλη δύναμη σε αρκετές περιπτώσεις ναρκωτικών ουσιών.
Απώλεια μνήμης και βίαιες αντιδράσεις έχουμε ακόμα και με τα οινοπνευματώδη ποτά.
Παράδειγμα ναρκωτικής ουσίας οπου εμφανίζεται υπερφυσική δύναμη είναι το PCP.
Κι εγώ γνωρίζω χρήστες παραισθησιογόνων ουσιών οι οποίοι είδαν τον Χριστό και στην συνέχεια βρέθηκαν στο Σισμανόγλειο για τα σχετικά…
Γιατί θα έπρεπε να είναι δαιμονισμένος ο άνθρωπος δηλαδη΄?
Καταλαβαίνω πως θα μου πείτε πως δεν ήταν χρήστης… αλλά φυσικά και δεν θα το έκανε βούκινο ο άνθρωπος.
Ουτε η μία φορά θα τον έκανε χρήστη.
Απλά λέω μία πιθανότητα…
Κι επειδή το ξέχασα πριν, Ρο, σας ευχαριστώ για το καλωσόρισμα.
Φιλαλήθης, σχ.32
Μας λες:
@Τέλος, έννοια των αγαπητών ιστολόγων, το να πούμε ότι ο ψευδομοναχός Ρασπούτιν είναι Χριστιανός(και, μάλιστα, ….”εξομολόγος”) και να κρίνουμε, είναι όμοιο με το να κρίνουμε τον μαρξισμό από την γνωστή “αντισοσιαλφασιστική” οργάνωση ΟΑΚΚΕ. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι ο Ρασπούτιν ανήκε σε μία παράδοξη “χριστιανική” αίρεση που, αν το ερευνήσετε, θα βρήτε το όνομά της. Αλλά είμαι βέβαιος, ότι δεν παροικείτε την Ιερουσαλήμ… :@
Λυπάμαι γιατί εσείς οι ορθόδοξοι πλαστογραφείτε συνεχώς την πραγματικότητα.
1)Ο Ρασπούτιν ανήκε αρχικά στην αίρεση των Χλίστι (Κλειστών). Το έγραψα πολύ πριν μας το πεις στο
και στο
δέχομαι καλόπιστα πως δεν είσαι υποχρεωμένος να τα έχεις διαβάσει. Πάει καλά.
Αλλά να αγνοείς πως ο Ρασπούτιν ήταν ο πνευματικός της ορθόδοξης μάρτυρος Αγίας Αλεξάνδρας Ρωμανώφ και θεραπευτής του ορθόδοξου μάρτυρος αγίου Αλεξίου Ρωμανώφ μέχρι το θάνατό του, πως υμνήθηκε από τον Άγιο Ιωάννη της Κροστάνδης και πως αρχικά προστατεύτηκε από τον επίσκοπο του Σαράτοβου άγιο Ερμογένη, δεν το δικαιολογώ. Υπάρχουν σήμερα κινήσεις ορθοδόξων σρτη Ρωσία που ζητούν την αγιοποίηση του μάρτυρα Ρασπούτιν. Πρόσφατα ο πατριάρχης Αλέξιος απέρριψε την αγιοποίησή του επικαλούμενος τις σεξουαλικές σχέσεις του με τις γυναίκες (ενώ αν ήταν με άνδρες;).
Μην αμαρτάνεις, ο Ρασπούτιν υπήρξε όχι μόνο Ορθόδοξος, αλλά και Άγιος και θαυματουργός, και με τη βούλα αγίων που δεχόντουσαν τις ευεργεσίες του.
@expaganus και λοιπούς ερασιτέχνες εξορκιστές.
Γνωρίζετε τι είναι το σύνδρομο του Asperger και εάν ναι έχετε σκεφτεί πόσα άτομα με αυτό το σύνδρομο έχουν καταλήξει σε εξορκισμούς από αγράμματους γονείς και παπάδες που τους περνάν για δαιμονισμένους; O νεαρός που περιγράφετE στο σχόλιο 22 αποτελεί κλασσική περίπτωση Asperger.
@laskaratos
Ευχαριστώ για την απόκρισή σας, αγαπητέ. : )
Ακούστε, όμως το εξής: η μόνη συσχέτιση(εφάμαρτη, έστω) του μεγάλου Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης που γνωρίζω με τον «Χλίστι» στο δόγμα, μέχρι ενός σημείου χρονικού τουλάχιστον, ψευδομοναχό Ρασπούτιν (ο οποίος και στοίχισε στον επίδοξο «λαϊκό» Τσάρο Νικόλαο Β’ τον θρόνο του) είναι …..αυτή που μας παρουσιάζετε εσείς με αυτόν τον ασαφή, θα έλεγα, τηλαυγώς δε προπαγανδιστικό και «ειδωλοκλαστικό» τρόπο. Καλό θα ήταν να ανασκοπηθούν οι πηγές που χρησιμοποιείτε, λοιπόν. Βασική δική μου «πηγή» για τα γεγονότα είναι το, νομίζω, καταπληκτικό και αξιόπιστο «Οι πηγές και το νόημα του ρωσικού κομμουνισμού» του μέγιστου Ρώσσου φιλόσοφου Νικολάι Μπερντιάγεφ. (Δεν χρειάζεται να μας τις φανερώσετε, αν δεν θέλετε, απλώς προσέξατέ το.)
Πρέπει δε να πω, ότι η ερμηνεία που δίνετε στο, ότι κάποιος ανακηρύσσεται(αν ανακηρύσσεται) άγιος, ή μάρτυρας Πίστεως δεικνύει άγνοια. Η πολιτεία(πολιτική) π.χ. του πληρώσαντος τα φοβερά εγκλήματα της δυναστείας των Ρομανώφ Νικόλαου Β’ δεν λογίζεται ως ……άγια(τουναντίον) ούτε από την λεγόμενη «Σύνοδο» της Ρωσικής Εκκλησίας. Ούτε, πολύ περισσότερο, η τάδε ενέργεια του βίου τους. Άλλωστε, πολλοί «πρώτοι έσονται εσχατοι»(κατά την ‘θεία δικαιοκρισία’)…
Τέλος, ο π.Τύχων, Ρώσος αγιορείτης, αν δεν απατώμαι, είχε θεωρήση, όπως το καταγράφει ο γέρων Παϊσιος, κανόνα «τιμωρίας» (παιδαγωγήσεως) την εκκλησιαστική δίωξη υπό του σοβιετικού σταλινοφασισμού/ολοκληρωτισμού που θύμιζε σαφώς μάλλον όχι τον Μαρξ αλλά …..Ιβάν τον Τρομερό… Αυτό συνεπάγεται πάρα πολλά… Τα εγκλήματα του τσαροπαπισμού είχαν ξεκινήση πολύ πιο πριν, και τα καταγράφει υμνητικά για τον δεδιωγμενο ένεκεν δικαιοσύνης Άγιο Μάξιμο τον Γραικό γνωστότατος «κομμουνιστής» (μαρξιστής-λενινιστής) συγγραφέας…
Γενικώς, πέφτετε σε φανερές αντιφάσεις… Θα αφήσω, λοιπόν, τους αναγνώστες σας να τις επισημάνουν και κρίνουν δικαίως. Σας χαιρετώ.
Υ.Γ Διορθώνω ως εξής αβλέπτημα: «Ex oriente».
Χμ… ακούγεται πολλά υποσχόμενο…
@ σερβιτόρε,
Τα κύρια χαρακτηριστικά του συνδρόμου, τα οποία συναντάμε και στον αυτισμό, είναι:
– Δυσκολία στην επικοινωνία.
– Ελλείμματα στην αμοιβαία κοινωνική συναλλαγή.
– Δυσκολία στη δημιουργία κοινωνικών σχέσεων.
– Περιορισμένο ρεπερτόριο ενδιαφερόντων.
– Επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες και κινήσεις.
– Μονότονος και σχολαστικός τρόπος ομιλίας.
Δεν ενθυμούμαι να έγραψα εγώ ότι ο νεαρός είχε όλα αυτά.
΄Επιπλέον το σύνδρομο δεν περιλαμβάνει μανιώδεις επιθέσεις που δεν τις θυμάσαι μετά!
Και τέλος, με τον εξορκισμό του πέρασε.
Υ.Γ. το «ερασιτέχνες εξορκιστές» καλό ανέκδοτο. Δεν έχω αμφιβλία ότι ξέρεις το άλλο με τον Τοτό, γι αυτό δε ρωτάω.
Για το σύνδρομο του Asperger πάλι, που όπως είπαμε περιλαμβάνει
– Δυσκολία στην επικοινωνία.
– Ελλείμματα στην αμοιβαία κοινωνική συναλλαγή.
– Δυσκολία στη δημιουργία κοινωνικών σχέσεων.
– Περιορισμένο ρεπερτόριο ενδιαφερόντων.
– Επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες και κινήσεις.
– Μονότονος και σχολαστικός τρόπος ομιλίας.
Βρε συ Σερβιτόρε, δεν γνωρίζω περίπτωση που κάποιος με τέτοια χαρακτηριστικά θεωρήθηκε δαιμονισμένος… Να μου έλεγες σύνδρομο του Τουρέτ τότε μάλιστα, μπορεί να υπάρξει σύγχυση.
Και επαναλαμβάνω! «παρότι κάποιες επισημάνσεις σας για δήθεν δαιμονισμούς είναι πολύ σωστές, δεν μπορούν να εξηγήσουν τα πάντα – όπως, αλλόκοτες φωνές και εκφράσεις από μικρά παιδιά που δεν τις γνωρίζουν, δημόσια αποκάλυψη ΜΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ των αμαρτιών ανθρώπων, τους οποίους ο δαιμονιζόμενος δεν γνωρίζει προσωπικά, δεν έχει ακούσει ποτέ γι’ αυτούς αλλά τους βλέπει για πρώτη φορά – για να αναφέρω δύο μόνο από τα παράδοξα φαινόμενα που σχετίζονται με τον δαιμονισμό».
@expaganus
Μπέρδεψα το όνομα του συνδρόμου, αναφερόμουν στο σύνδρομο του Tourette και όχι του Asperger. Το asperger μπορεί να οδηγήσει σε βία μόνο ως αντίδραση στο περιβάλλον, ενώ στο Tourette οι μανιώδεις επιθέσεις είναι έμφυτες.
#19 Pygoskelis Alarmisticus,
φιλενάδα ξέρεις πόσο σε εκτιμώ. δυστυχώς όμως αφαίρεσα μέρος του σχόλιού σου που περιέχει συγκεκριμένα ονόματα ιστοσελίδων και ανθρώπων. Πάγια πολιτική του μπλογκ είναι η μη προσωποποίηση ή στόχευση στα σχόλια. Το μπλογκ θέλω να συνεχίσει να υπάρχει για πολλά ακόμη χρόνια.
επίσης αφαίρεσα και μέρος του Νο 40 του «voukino» που περιέργως μετά χαράς το…αναπαρήγαγε.
sorry.
Μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση:
Επειδή το υστερόγραφο τού σχολίου 33 σηκώνει
πολύ μεγάλη κουβέντα, θεωρώ χρήσιμο να μπούνε
κάποια πράγματα στη θέση τους για να μην έχουμε
παρεξηγήσεις μετά, όταν δηλαδή θα ’ναι πια αργά.
Εγώ λοιπόν αποκαλύπτοντας την πραγματική
διαδυκτιακή ταυτότητα τού Δηδρ, δεν αποκάλυψα
ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΔΕΔΟΜΕΝΟ, παρά
μόνο ένα ακόμα… ψευδώνυμο. Το αν τώρα κάποιοι
που γνωρίζουν προσωπικά τον Πάπυρο, έμαθαν
ότι εκείνος κρυβόταν και πίσω από τους «Δηδρ»,
«Δηδε», «ευτυχώς δεν είμαι ο κωστάκης» κ.λπ.,
είναι κάτι για το οποίο ευθύνεται αποκλειστικά
και μόνο ο ίδιος. Στη δική μου περίπτωση όμως,
το να βγαίνει ο Diagrammenos και να επιχειρεί
να με απειλήσει, προειδοποιήσει, ψαρώσει,
τρομοκρατήσει ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το,
λέγοντας αυτολεξεί πως «κάποιος» βρήκε το
τηλέφωνό μου, είναι όπως όλοι θα καταλαβαίνετε,
κάτι εντελώς διαφορετικό. Εγώ λοιπόν το μόνο
που έχω να δηλώσω επ’ αυτού είναι το εξής:
Το να έχει εντοπισθεί το τηλέφωνό μου και
συνεπώς η ταυτότητά μου, είναι όντως ένα
ενδεχόμενο που δεν μπορώ να αποκλείσω.
Έναν φίλο ή γνωστό να έχει κανείς στο
κατάλληλο πόστο, και το θέμα λύθηκε. Εγώ όμως
περιμένω να δω ποια κλασοπαππαδιά θα
τολμούσε ποτέ να κάνει το λάθος να
δημοσιοποιήσει με οποιονδήποτε τρόπο
οποιοδήποτε προσωπικό μου δεδομένο είχε
στην κατοχή της. Το σχόλιο 33 πάντως που
περιείχε την προειδοποίηση, για παν ενδεχόμενο
το φύλαξα. Ελπίζω να έγινα σαφής.
Kostas έφα (23)
@Εάν είχες εσύ κάποιον να
τηλεφωνεί νυχθημερόν στο σπίτι σου και να σε
βρίζει, δεν θα είχες την περιέργεια να μάθεις ποιος
διάολος είναι;@
Kostas εφα (45)
@Στη δική μου περίπτωση όμως,
το να βγαίνει ο Diagrammenos και να επιχειρεί
να με απειλήσει, προειδοποιήσει, ψαρώσει,
τρομοκρατήσει ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το,
λέγοντας αυτολεξεί πως «κάποιος» βρήκε το
τηλέφωνό μου@
Ουδέν σχόλιον από πλευράς μου. Και πολύ ασχολήθηκα μάλιστα…
@Diagrammenos
Α μπράβο λοιπόν. Μην ασχολείσαι. Όπως ούτε εγώ
είχα σσχοληθεί μαζί σου προτού κάνεις εσύ την αρχή.
Όπως ούτε και με τον Δηδρ είχα ασχοληθεί προτού
ασχοληθεί εκείνος μαζί μου, τόσο στο δικό μου μπλογκ
όσο και εδώ, και μάλιστα με τέτοιον τρόπο. Στη συζήτηση
μάλιστα εκείνη όπου παρενέβη ο αΔήδε αποκαλύπτοντας
τη διαδυκτιακή ταυτότητα τού Δηδρ, όπως εύκολα μπορεί
να διαπιστώσει κανείς, είχα μπει πάρα πολύ κουμπωμένος
γιατί φοβόμουν τυχόν επιθέσεις. Εξού και η προσεχτική
εισαγωγή προς στον expaganus:
«Χωρίς την παραμικρή διάθεση ειρωνείας και αντιπαράθεσης
-το τονίζω αυτό για να μην έχουμε εκτραχύνσεις που σε
καμία περίπτωση δεν επιθυμώ-, θα ήθελα να απευθύνω
στους φίλους χριστιανούς που συμμετείχαν μέχρι στιγμής
στη συζήτηση μερικά καλοπροαίρετα ερωτήματα:
[…]
Ασφαλώς -όπως ορθά επισήμανε και ο Expaganus στο
σχόλιο 121 και επανέλαβε και ο Δηδρ στο 139- είναι
όντως φύσει αδύνατον να […]»
Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι εγώ ποτέ δεν μπήκα
σε κάποια συζήτηση με τσαμπουκά παρά μόνο όταν
προκλήθηκα. Και από τον Πάπυρο προκλήθηκα
αμέτρητες φορές και με απίστευτη ένταση, γι’ αυτό
και αντέδρασα έτσι. Το μόνο που κατάφερε όμως
ο άνθρωπος αυτός, ειλικρινά στο λέω, είναι να με
δαιμονίσει ακόμα περισσότερο, κι από ’κεί που ήθελα
να πω πέντε πράγματα με κάποια σχετική αυτοσυγκράτηση,
να θέλω τώρα να πω δέκα και χωρίς καμία αναστολή.
Συγχαρητήρια λοιπόν. Από ψυχολογία σκίζουν μερικοί
απολογητές… Αντί να προσπαθήσουν να καλμάρουν
τον άλλον και να να τον πείσουν με ορθό λόγο και σύνεση,
παίρνουν φόρα και πέφτουν κατακούτελα πάνω του
εξαγριώνοντας τον ακόμα περισσότερο! Εύγε λοιπόν.
Συνεχίστε έτσι. Και θα καλοπερνάτε…
@Diagrammenos
Α και κάτι ακόμα: από τη στιγμή που όπως σαφώς
τεκμηριώνεται στο προειδοποιητικό σου σχόλιο,
γνωρίζεις εκείνον που βρήκε με ΠΑΡΑΝΟΜΟ
τρόπο το τηλέφωνό μου, πρώτον, εννοείται πως είσαι
συνυπεύθυνος στην περίπτωση που βγει προς
τα έξω το οτιδήποτε, και δεύτερον, αποδεικνύεται
ότι βρίσκεσαι σε στενή επαφή με ανθρώπους που
ασχολούνται κρυφίως με το πρόσωπό μου. Αλλιώς
δε θα μπορούσες να γνωρίζεις αυτό που βιάστηκες
να μου αποκαλύψεις. Συνεπώς πρόσεξε κι εσύ,
αγαπητέ, μη μπλέξετε όλοι μαζί εκεί πέρα κι από
’κει που πάτε για μαλλί να βγείτε κουρεμένοι…
Λασκαράτε, για τις ανακρίβειες που γράφεις περί αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης και Ρασπούτιν σου απαντώ ΜΕ ΠΗΓΕΣ στο νο 3.
Παράθεμα: Η Μαύρη Μαγεία στην Ορθοδοξία (4): Aφορισμός « Ροΐδη Εμμονές
Παράθεμα: Ορθόδοξη Mαύρη Μαγεία (7)-Πτωματολατρεία & Φετιχισμός « Ροΐδη Εμμονές
Δε θέλω να φανώ αγενής και ασεβής, αλλά έχω μια απορία: αν λέμε δαιμονισμένους τους ανθρώπους που χτυπιούνται και φωνάζουν και βρίζουν, τότε τους κατά συρροή δολοφόνους που σκοτώνουν παιδάκια και αυτούς που βιάζουν νέες κοπέλες ΠΩΣ τους λέμε? Μπορεί κανείς να μου απαντήσει σε αυτό???
Παράθεμα: Ορθόδοξη Μαύρη μαγεία (12α) « Ροΐδη Εμμονές
Καθημερινή
Hμερομηνία : 21-09-03
Ξόρκια και εξορκισμοί
Tης EIPHNHΣ Α. ΑNΑΓNΩΣTOY
Θεολόγου – Φιλολόγου
+
+
+
+
Για τους κατεχόμενους από ακάθαρτα πνεύματα
Eξορκισμοί όμως γίνονταν και εξακολουθούν να γίνονται και για ασθενείς που τελούν υπό την επήρεια ακάθαρτων πνευμάτων. Mερικοί μάλιστα από τη δεύτερη κατηγορία μάς έχουν παραδοθεί με το όνομα Mεγάλων Πατέρων της Eκκλησίας, όπως του M. Bασιλείου ή του Iωάννου Xρυσοστόμου. Tα κείμενα αυτά χωρίζονται σε τρία μέρη.
Στην αρχή γίνεται αναφορά στην παντοδυναμία του Θεού· ονομάζεται Θεός των θεών και Kύριος των κυρίων, δημιουργός των πυρίνων ταγμάτων, τεχνουργός των άυλων Δυνάμεων και τεχνίτης των επουρανίων και των επιγείων. Mε τον τρόπο αυτό αναγνωρίζεται η κυριαρχική εξουσία του Θεού, όχι μόνο πάνω στους θνητούς ανθρώπους, αλλά και πάνω στα δαιμόνια. aντίθετα, οι θεοί και οι κύριοι (δηλ. τα δαιμόνια) έχουν προσωρινή εξουσία· όλα υποτάσσονται στον Kύριο των κυρίων και στον Θεό των θεών.
Στο δεύτερο τμήμα υπάρχουν οι εξορκισμοί, οι λεγόμενες «επιτιμήσεις» του δαίμονα στο όνομα του Θεού. «Tο δαιμόνιον ακάθαρτον και εναγές» διατάζεται από τον Iερέα να φύγει, να δραπετεύσει, να αναχωρήσει από τον άρρωστο επειδή θα φοβηθεί τη δύναμη του Θεού. Γίνεται αναφορά στα θαυμαστά και περίεργα που συνδέονται με το όνομα του Θεού (δημιουργία του φυτικού και ζωικού βασιλείου, του ανθρώπου και των αοράτων δυνάμεων, κατακλυσμός, καταστροφή Σοδόμων και Γομόρων, διάβαση της Eρυθράς Θάλασσας από τους Eβραίους, Eνσάρκωση του Xριστού, Bάπτιση με την οποία «συνέτριψε τας κεφαλάς των εμφωλευόντων εις ύδατα δρακόντων», επιτιμήσεις του Xριστού απέναντι στα δαιμόνια, Σταυρικός Θάνατος και aνάσταση του «τον aδην εγέρσει σκυλεύσαντος, και πάσαν την ανθρωπότητα ανάλωτον τω θανάτω κατασκευάσαντος» και με τον τρόπο αυτόν προσπαθεί να φοβίσει τα δαιμόνια και να τα πείσει να αναχωρήσουν οικειοθελώς από τα άτομα που «κατέχουν».
O Xριστός επιτιμά τον άνεμο και τη θάλασσα που έχουν καταληφθεί από δαίμονες. 1531/32(;). Nησί Iωαννίνων, Mονή Φιλανθρωπηνών, καθολικό (πηγή: «Bυζαντινές τοιχογραφίες», Eκδοτική aθηνών).
Γίνεται αναφορά στα είδη των δαιμονίων και στα κακά που προξενούν στον άνθρωπο: «δαιμόνιον ακάθαρτον και εναγές, καταχθόνιον, βύθιον, απατηλόν, άμορφον, θεατόν δι’ αναίδειαν, αθέατον διά την υπόκρισιν, όπου τυγχάνης ή απέρχη, ή αυτός ει ο Bεελζεβούλ, ή κατασείων ή δρακοντοειδής, ή θηριοπρόσωπος, ή ως ατμίς, ή ως καπνός φαινόμενος, ή ως άρσεν ή ως θήλυ, ή ως ερπετόν ή ως πετεινόν, ή νυκτίλαλον, ή κωφόν ή άλαλον ή εκφοβούν εξ επιδρομής, ή σπαράσσον ή επιβουλεύον ή εν ύπνω βαρεί, ή εν νόσω, ή εν μαλακία, ή εν γέλωτι ρέμβον, ή δάκρυα φιλήδονα εμποιούν, ή λάγνον, ή δυσώδες, ή επιθυμητικόν, ή ηδονικόν, ή φαρμακόφιλον, ή ερωτομανές, ή αστρομαγικόν… ή αυτομάτως συντήντησας ή επέμφθης υπό τινός, γνωστόν ή άγνωστον και εξ απερισκέπτου τόπου». Kαλούνται να ντραπούν την εικόνα του Θεού (δηλαδή τον άνθρωπο) που πλάστηκε και μορφώθηκε από το χέρι Tου και να φύγουν μακριά του.
Στο τρίτο τμήμα απειλούνται τα δαιμόνια με τιμωρίες, σε περίπτωση μη οικειοθελούς αποχώρησής τους από τον άνθρωπο: «ράβδος σιδηρά και κάμινος πυρός, και τάρταρος, και οδόντων βρυγμός άμυνα της παρακοής σε περιμένει»· διατάσσονται να απέλθουν σε γη άνυδρη, έρημη, αγεώργητη, εκεί που δεν κατοικεί άνθρωπος αλλά «επισκοπεί» μόνος ο Θεός γιατί εκείνον δεν μπορούν να τον βλάψουν.
Mια δεύτερη ομάδα εξορκισμών αυτού του είδους καλεί τον Θεό να διώξει από τον άρρωστο άνθρωπο τα δαιμόνια επειδή ο ίδιος είναι δυνατότερος από αυτά. Xρησιμοποιούνται προστακτικές ρημάτων όπως: «επίταξον, επισκόπησον, εξελού, έκτεινον την χείρα σου την κραταιάν, επιτιμά σοι Kύριος, Διάβολε» που δείχνουν την πίστη στην άμεση επέμβαση του Θεού. Σε ορισμένες ευχές εξορκισμού, όπως λ.χ. του aγίου Iωάννη Xρυσοστόμου, καλείται ο Θεός να στείλει «aγγελον ειρηνικόν, aγγελον κραταιόν, ψυχής και σώματος φύλακα, ος επιτιμήσει και απελάσει απ’ αυτού παν πονηρόν και ακάθαρτον δαιμόνιον».
Kαι εναντίον των εντόμων
Eξορκισμοί απευθύνονται και εναντίον των εντόμων που καταστρέφουν κήπους, αμπέλια και χωράφια. Σε κάποιον που μας έχει σωθεί ο άγιος Tρύφωνας (προστάτης των γεωργών) διατάζει τα έντομα στο όνομα του Θεού να πάνε σε τόπους άνυδρους, άβατους και άκαρπους. Διαφορετικά απειλεί να στείλει εναντίον τους με την επίκληση του Θεού «στρουθία» που θα τα αφανίσουν.
Για τη σχέση του άγιου Ιωάννη της Κροστάνδης με το Ρασπούτιν, εδώ. Ο Ιωάννης προμόταρε το Ρασπούτιν
http://www.ruskmir.ru/2013/02/ioann-kronshtadskij-i-grigorij-rasputin/
Παράθεμα: Μαύρη Μαγεία: O εξορκισμός στην Ορθόδοξη Εκκλησία (2) | Ασμοδαιος
Βρε το δαιμόνιο, φαντασία! Μπήκε στα χρήματα.. Αλλά και ο γέροντας, δεν μάσησε. Το κατάλαβε αμέσως, και το πέταξε με τις κλωτσιές (όποιος σκέφτηκε ότι έκφρασε έμμεσα τον θυμό του, γιατί βρήκε το ποσόν της πληρωμής του ασήμαντο, φλερτάρει με την κόλαση). Εχετε παρατηρήσει ότι τα δαιμόνια, τώρα με το ευρώ, δεν μπορούν να κάνουν διείσδυση μέσα του; Δεν γνωρίζω γιατί. Τελικά, μήπως ο Λαφαζάνης, ο Γιάνης και η υπόλοιπη παρέα, που προτείνει επιστροφή στη δραχμή είναι όργανα του Σατανά; Μήπως πρέπει να πάει σε μία συγκέντρωση τους, κάποιος γέροντας, με την νεκροκεφαλή του οσίου Δαυίδ ή καλλίτερα, μ’ ολόκληρο τον σκελετό; Αν υπάρχουν δαιμόνια, θα αντιδράσουν και θα γίνει ο χαμός. Διαδώστε! ( τι έχει να πει γι’ αυτό, Ο Σεραφείμ Π; Κοιμήθηκε..)
Παράθεμα: Μαύρη Μαγεία: O εξορκισμός στην Ορθόδοξη Εκκλησία (2) | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
Παράθεμα: Πατριάρχης Κύριλλος: Όργανο και Καθοδηγητής του τσάρου Βλαδίμηρου | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές