Ευρωκαταδίκη Ελλάδας για το θρησκευτικό όρκο (21 Φεβρουαρίου 2008)

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)

Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 2103472259 Fax: 2106018760

email: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://cm.greekhelsinki.gr/

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

21 Φεβρουαρίου 2008

Ευρωκαταδίκη Ελλάδας για το θρησκευτικό όρκο μετά από προσφυγή στελέχους του ΕΠΣΕ

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) εκφράζει τη μεγάλη ικανοποίησή του για τη σημερινή ομόφωνη καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) στην Υπόθεση Αλεξανδρίδη. Η σχετική προσφυγή Νο. 19516/2006 υποβλήθηκε στο ΕΔΔΑ από το ΕΠΣΕ και αφορούσε άλλωστε το νομικό σύμβουλο του ΕΠΣΕ Θεόδωρο Αλεξανδρίδη. Η Ελλάδα, κατά το ΕΔΔΑ, παραβίασε το Άρθρο 9 (ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ο προσφεύγων υποχρεώθηκε να αποκαλύψει στο δικαστήριο ότι δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος προκείμενου να ορκιστεί στην τιμή και στη συνείδησή του και όχι στο Ευαγγέλιο) και το Άρθρο 13 (δικαίωµα πραγµατικής πρoσφυγής) της Σύμβασης (δεν υπάρχει στην Ελλάδα νομική δυνατότητα αποκατάστασης για την παραβίαση της ελευθερίας της θρησκείας). Το ΕΔΔΑ αποφάσισε επίσης πως η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει 2.000 ευρώ στον προσφεύγοντα για ηθική βλάβη. Είναι αξιοσημείωτο πως, όπως το ΕΔΔΑ αναφέρει, η ελληνική κυβέρνηση έδωσε δύο διαφορετικές εκδοχές της διαδικασίας ορκωμοσίας στην προσπάθειά της να αποφύγει την καταδίκη, μια συνηθισμένη πρακτική δυστυχώς που ελάχιστα τιμά την Ελλάδα γενικά και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, που συντάσσει τις παρατηρήσεις της κυβέρνησης, ειδικότερα. Το δελτίο τύπου του ΕΔΔΑ με αναφορά και στο κείμενο της απόφασης ακολουθεί στα αγγλικά.

Η απόφαση είναι πάρα πολύ σημαντική καθώς ουσιαστικά το ΕΔΔΑ θεωρεί πως η τρέχουσα πρακτική του θρησκευτικού όρκου στα ποινικά δικαστήρια παραβιάζει τη θρησκευτική ελευθερία. Το ΕΠΣΕ έχει κάνει ήδη άλλες πέντε σχετικές προσφυγές στο ΕΔΔΑ και μια (και με άλλο αντικείμενο) στην Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Αυτές αφορούν δεκάδες περιπτώσεις υποχρέωσης των στελεχών του να αποκαλύψουν ότι δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι σε καταθέσεις τους σε διάφορα ελληνικά δικαστήρια, πταισματοδίκες ή αστυνομικά τμήματα. Η προσφυγή στον ΟΗΕ (Βασιλάρη και λοιποί κατά Ελλάδας, με αριθμό 1570/2007) αφορά κυρίως την υπόθεση εκπροσώπων συλλόγων που είχαν κάνει ρατσιστική έκκληση για την απομάκρυνση των Ρομά του Ριγανόκαμπου το Νοέμβριο 2001 και αθωώθηκαν από δικαστήριο της Πάτρας όπου δικάζονταν για παραβίαση του αντιρατσιστικού Ν. 927/79. Κατά τη δίκη αυτή δύο μάρτυρες στελέχη του ΕΠΣΕ χρειάστηκε να αποκαλύψουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις κατά τη διάρκεια της ορκωμοσίας. Η προσφυγή αυτή βρίσκεται στο στάδιο της απόφασης της Επιτροπής. Η δε πρώτη νέα προσφυγή στο ΕΔΔΑ αφορά 14 περιπτώσεις ορκωμοσίας μεταξύ Φεβρουαρίου-Ιουλίου 2006 και στάλθηκε στην ελληνική κυβέρνηση στις 29 Ιανουαρίου 2008 με πανομοιότυπα ερωτήματα με εκείνα της υπόθεσης Αλεξανδρίδης κατά Ελλάδας (Δημητράς κατά Ελλάδας λινκ)

«Η Ελλάδα πρέπει άμεσα να αλλάξει τη διαδικασία ορκωμοσίας στα ποινικά δικαστήρια, όπως το έχει ήδη κάνει για τα πολιτικά δικαστήρια επί Υπουργίας Μιχάλη Σταθόπουλου, ώστε να μην παραβιάζεται η θρησκευτική ελευθερία των ορκιζόμενων», δήλωσε ο Παναγιώτης Δημητράς, Εκπρόσωπος του ΕΠΣΕ που υπέβαλε την προσφυγή, και πρόσθεσε: «Οι δε δικαστικοί λειτουργοί και δικαστικοί υπάλληλοι πρέπει να μάθουν να μη θεωρούν δεδομένη την ορθόδοξη χριστιανική ταυτότητα κάθε ατόμου που καταθέτει, κάτι που μερικές φορές οδηγεί σε αυτόματη αλλά λανθασμένη καταγραφή στα πρακτικά ή στις καταθέσεις, όπως στην περίπτωση αυτή».


EUROPEAN COURT OF HUMAN RIGHTS

126

21.2.2008

Press release issued by the Registrar

http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?item=1&portal=hbkm&action=html&highlight=&sessionid=5624372&skin=hudoc-pr-en

CHAMBER JUDGMENT

ALEXANDRIDIS v. GREECE

The European Court of Human Rights has today notified in writing its Chamber judgment in the case of Alexandridis v. Greece (application no. 19516/06).

The Court held unanimously that there had been

· a violation of Article 9 (freedom of thought, conscience and religion) of the European Convention on Human Rights; and,

· a violation of Article 13 (right to an effective remedy) of the Convention.

Under Article 41 (just satisfaction), the Court awarded the applicant 2,000 euros (EUR) in respect of non-pecuniary damage. (The judgment is available only in French at http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=829214&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649.)

1. Principal facts

The applicant, Theodoros Alexandridis, is a Greek national who was born in 1976. He was admitted to practise as a lawyer at Athens Court of First Instance and took the oath of office on 2 November 2005, which was a precondition to practising as a lawyer.

The main issue in the case was the applicantʼs allegation that when taking the oath of office he had been obliged to reveal that he was not an Orthodox Christian.

The facts are in dispute between the parties.

Mr Alexandridis alleged that, in accordance with usual practice, the court secretariat had provided him with a form containing a standard text to the effect that he swore the oath “after having placed his right hand on the Holy Bible”. On 2 November 2005, at a public hearing, he had given the form, duly completed, to the president of the court and informed her that he was not an Orthodox Christian and wanted to make a solemn declaration, which he had been allowed to do.

The Greek Government, for their part, confirmed that the president of the court had granted the applicantʼs request. However, in their initial observations the Government had indicated that the applicant had not complied with standard practice because he had presented himself directly before the president on 2 November 2005 and sought permission to make a solemn declaration. He had then gone to the secretariat and filled in the form for religious oaths, whereas there were two different forms, one for the religious oath and the other for a solemn declaration.

In their observations in reply to those of Mr Alexandridis the Government mentioned, however, that the applicant had indeed taken a form for religious oaths with him when he went before the president of the court. He had then asked the secretariat to provide him with copies of the form, but had not taken any steps to have the document rectified.

2. Procedure and composition of the Court

The application was lodged with the European Court of Human Rights on 3 May 2006.

Judgment was given by a Chamber of seven judges, composed as follows:

Loukis Loucaides (Cypriot), President,

Christos Rozakis (Greek),

Nina Vajić (Croatian),

Khanlar Hajiyev (Azerbaijani),

Dean Spielmann (Luxemburger),

Sverre Erik Jebens (Norwegian),

Giorgio Malinverni (Swiss), judges,

and also Søren Nielsen, Section Registrar.

3. Summary of the judgment

Complaints

Relying on Article 9 and Article 13, the applicant alleged that he had been obliged to reveal his religious beliefs when taking the oath of office.

Decision of the Court

Article 9

The Court noted that the partiesʼ submissions diverged as to certain factual elements. It pointed out that the Greek Government had submitted two versions that were inconsistent with each other, and added that none of the documents showed that the applicant had not followed the standard procedure for taking the oath. Indeed, the record of the hearing before the Athens Court of First Instance of 2 November 2005, which was the only official document that had been drawn up following the proceedings in question, corroborated the applicantʼs version of events.

The Court observed, further, that the freedom to manifest oneʼs beliefs also contained a negative aspect, namely, the individualʼs right not to be obliged to manifest his or her religion or religious beliefs and not to be obliged to act in such a way as to enable conclusions to be drawn regarding whether he or she held – or did not hold – such beliefs.

In the present case the Court considered that when Mr Alexandridis went before the court he was obliged to declare that he was not an Orthodox Christian and, consequently, to reveal in part his religious beliefs in order to make a solemn declaration. The Court observed that this procedure reflected the existence of a presumption that lawyers going before the court were Orthodox Christians. The record of the hearing, which was the only official document certifying that the oath had been taken, did indeed present the applicant as having sworn a religious oath, contrary to his beliefs. In that connection the Court also noted that, under Greek law, the oath that any civil servant was invited to take was in principle the religious oath (first paragraph of Article 19 of the Civil Service Code). In order to be allowed to make a solemn declaration, the applicant was obliged to state that he was an atheist or that his religion did not allow him to take the oath.

Regarding the existence of two different forms, the Court noted that the copies produced by the Greek Government in support of their submissions dated from 2007. Consequently, the Court could not conclude that the two forms existed at the relevant time. In any event, even supposing that there had been two different forms the Court considered that the applicant could not be blamed for failing to obtain the correct one. The president and registry of the court should have informed him that there was a specific form for solemn declarations.

The Court held that the fact that the applicant had had to reveal to the court that he was not an Orthodox Christian had interfered with his freedom not to have to manifest his religious beliefs. There had therefore been a violation of Article 9.

Article 13

The Court considered that the Greek Government had failed to show the existence of any effective remedy by which the applicant could have sought redress for the violation of his freedom of religion. Accordingly, there had been a violation of Article 13.

———

από : indymedia http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=832649

Απόφαση Αλεξανδρίδη: ghm977_echr_alexandridis_english.doc

Απόφαση Αλξανδρίδη από το ΕΠΣΕ: http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=194&cid=3246

 

This entry was posted in Ελευθερία Λόγου/Έκφρασης. Bookmark the permalink.

52 Responses to Ευρωκαταδίκη Ελλάδας για το θρησκευτικό όρκο (21 Φεβρουαρίου 2008)

  1. Ο/Η penguin_witch λέει:

    Δεν φτάνει που βάλατε ανακοίνωση του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ουουουουουουου ΣόροςΚισσινγκερΝεοταξιτεςΑνθελληνεςΕξωνημενοιΕκτρωματικοι +στοπυρτοεξωτερονολοισας+) έχει και υπογραφή του Ροζάκη (ουουουουου εβραιομασονοσημιτεξωνημένος +στοπυρτοεξώτερονκιαυτός+) 😉

    Σημείωση: Στην Καινή Διαθήκη ο Ιησούς καταδικάζει ρητά και κατηγορηματικά το θρησκευτικό όρκο στην Επι του Ορους ομιλία και εμμέσως στην ουαί κατά των Φαρισαίων. Αλλά, ο Θεάνθρωπος για τους δήθεν οπαδούς του δεν έχει αξία σαν λόγος και ηθική, αλλά σαν τοτέμ…

  2. Ο/Η Panos Alexopoulos λέει:

    Αν το αυτονόητο χρειάζεται τόση προσπάθεια για να επιβληθεί τότε…

  3. Ο/Η zaphod λέει:

    Αγάλια αγάλια…:)

  4. Ο/Η ametanohtos λέει:

    @penguin_witch
    «Στην Καινή Διαθήκη ο Ιησούς καταδικάζει ρητά και κατηγορηματικά το θρησκευτικό όρκο στην Επι του Ορους ομιλία »

    Ε και?Αν τον εγκωμίαζε θα ήταν σωστό να ορκιζόμαστε στα δικαστήρια?

  5. Ο/Η Στελιος λέει:

    Eτσι μπραβο. Χωρισμος κρατους-θρησκειας.

  6. Και ο Αζέρος δικαστής αυτής της άποψης είναι για την ευνομούμενη πατρίδα του; Χμ…

  7. Ο/Η Λασκαράτος λέει:

    ametanohtos,
    δH penguin_witch επισημαίνει την κραυγαλέα αντίφαση των ορθόδοξων χριστιανών της Ελλάδας, να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια την εντολή του θεού τους και εν ονόματί του να επιβάλουν τον ρητά απαγορευμένο από αυτόν όρκο όχι μόνο στους εαυτούς τους αλλά και στους άθρησκους!!! Νομίζω πως η υποκρισία και ο παραλογισμός της Εκκλησίας των Ελλήνων Ορθοδόξων ξεπερνά κάθε όριο.

    Πέρα από την ρητή απαγόρευση του Χριστού, που δεν αφήνει περιθώριο παρερμηνείας:

    Κατα Ματθαιον (Κεφ. 5)
    34. Εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως· μήτε εν τω ουρανώ, ότι θρόνος εστί του Θεού
    35. μήτε εν τη γη, ότι υποπόδιον εστί των ποδών αυτού· μήτε εις Ιεροσόλυμα, ότι πόλις εστί του μεγάλου βασιλέως·
    36. μήτε εν τη κεφαλή σου ομόσης, ότι ου δύνασαι μίαν τρίχα λευκήν ή μέλαιναν ποιήσαι.
    37. έστω δε ο λόγος υμών ναι ναι, ου ου· το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού εστίν.

    Επί πλέον έχουμε και την επιβεβαίωση από τον αδελφόθεο Ιάκωβο:

    κεφ 5,12
    Προ πάντων δε, αδελφοί μου, μη ομνύετε μήτε τον ουρανόν μήτε την γην μήτε άλλον τινά όρκον· ήτω δε υμών το ναι ναι, και το ου ου, ίνα μη εις υπόκρισιν πέσητε.

    Στην καταφανώς αιρετική Ορθόδοξη Εκκλησία, και ιδιαίτερα στην σκληροπυρηνικά εθνική-φυλετική Ελληνική Ορθόδοξη εκδοχή της που έχει κυριολεκτικά κουρελιάσει το Ευαγγέλιο, οι εντολές του θεού τους τηρούνται ανάποδα.
    Δείτε με την ευκαιρία με πόσο μίσος στρέφονται τώρα κατά των αδελφών τους Σλαβομακεδόνων ορθόδοξων και πάλι καλά γιατί με τους Βούλγαρους Ορθόδοξους αδελφούς τους το 1905 σφάχτηκαν κυριολεκτικά, στους δε Παλαιστίνιους Ορθόδοξους αδελφούς τους αμφισβητούν το δικαίωμά τους να έχουν Άραβα και όχι Έλληνα πατριάρχη, πράγμα που αν το επέβαλαν άλλοι σε αυτούς θα ήταν αιτία ανθρωποσφαγής. Με την ίδια ευκολία αφαιρούν το δικαίωμα στους Τούρκους της Θράκης να αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι, ή να εκλέγουν τον μουφτή τους, δικαιώματα που τα απολαμβάνουν οι Έλληνες της Ισταμπούλ.
    Απίστευτα πράγματα.

  8. Ο/Η gerasimos λέει:

    Αν μη τι άλλο φαίνεται πως η θεοκρατία στην Ελλάδα δεν έχει (πλέον) πολλούς έξωθεν συμμάχους.

  9. Ο/Η roidis λέει:

    Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος,
    Λέτε: «Και ο Αζέρος δικαστής αυτής της άποψης είναι για την ευνομούμενη πατρίδα του; Χμ…»

    Με το σχόλιό σας υποτιμάτε τη νοημοσύνη σας.

    Κρίμα.

  10. Μπράβο, κε Ροΐδη, πρέπει να είστε πιό σπουδασμένος από εμένα, γιατί εγώ ούτε καν κατάλαβα τι εννοούσε ο κος Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος με το σχόλιό του. Αν μπορεί κανείς να μου το κάνει «λιανό», θα του είμαι ευγνώμων.

    Όσο για την Ευρωκαταδίκη, τι να πω, «Χαράς Ευαγγέλια» (που λένε),
    το ερώτημα όμως είναι: πρακτικά, τι συνέπειες έχει αυτή η καταδίκη; θα συμμορφωθούν από τη μία μέρα στην άλλη οι ποινικοί δικαστές ανά την επικράτεια; και για εκείνους που (αναπόφευκτα) δεν θα συμμορφωθούν, τι κάνει ο απλός πολίτης την επόμενη φορά που θα τον εξαναγκάσουν με το γνωστό φασιστοαυταρχικό τους τρόπο «εγώ είμαι ο θεός μέσα σε τούτη την αίθουσα» να αποκαλύψει τα θρησκευτικά του πιστεύω;

  11. Ο/Η roidis λέει:

    Φίλτατέ μου Διαγόρα,
    ο κ. Αναγνωστόπουλος, με αυτή του τη «δήλωση» θέλει να μας πει ότι δεν δίνει πολλή αξία στην απόφαση αυτή του Ευρ. Δικαστηρίου γιατί ένας από τους δικαστές είναι εθνικότητος Αζέρος, και θα έπρεπε σαν Αζέρος –κατά τον κ. Αναγνωστόπουλο– να κοιτά πρώτα τι κάνει η δική Του πατρίδα, πριν καταδικάσει τη δική μας την ένδοξην.

    Δηλαδή, οι όποιες αποφάσεις -κατά τον κ. Αναγνωστόπουλο- του Ευρ. Δικαστηρίου δεν είναι φερέγγυες διότι έχουν δικαστές Εβραίους, Μουσουλμάνους, Αζέρους, Μαύρους, Κίτρινους, Μοϊκανούς, Εσκιμώους..κλπ. κλπ. Άρα πάντα -κατά τον κ. Αναγνωστόπουλο- αυτό πρέπει να μας βάζει σε σκέψεις!

    Φίλε Διαγόρα, μάλλον θα καταλάβατε.

  12. Ο/Η μεγαλοκοπέλα λέει:

    Ευτυχώς που υπάρχουν και όλοι αυτοί που αναφέρει ο/η… πιστός/ή. Διαφορετικά, ούτε εξωτερικά δεν θα διέφεραν οι Έλληνες από τους μουτζαχεντίν.

  13. Ο/Η elias λέει:

    Γενικότερα η έννοια του όρκου είναι μια γελοιότητα. Δηλαδή τη σημαίνει αυτό, όταν ορκίζομαι λέω την αλήθεια αλλιώς λέω ψέματα. Κανονικά μια απλή δήλωση θα έπρεπε να αρκεί.

    Ο όρκος έχει νόημα όταν κάποιος πιστεύει σε μια παρεμβατική θεότητα, η οποία και θα αναλάβει να τον τιμωρήσει αν αυτός δεν τηρήσει τον όρκο του. Η Στυξ των ελλήνων τιμωρούσε ακόμα και τους θεούς που δεν τηρούσαν τον όρκο τους. Το ρόλο της ανέλαβε αργότερα ο Ιεχωβάς (πχ να με κάψει ο θεός αν σου λέω ψέματα κλπ)

  14. Παράθεμα: Greece convicted on the religious oath « Abravanel

  15. Ο/Η Abravanel λέει:

    Να πω οτι δεν χαίρομαι εξαιρετικά απο την απόφαση θα ήταν ψέματα αφου με επιρρεαζει αμεσα. Συγχαρητήρια στο κ.Αλεξανδρίδη για το θαρρος που επεδειξε και «τραβηξε» αυτη την ιστορια μεχρι το Ευρωπαικο Δικαστήριο.

    Ελπίζω συντομα να γινει πραγματικοτητα στα ελληνικα δικαστηρια αλλα και στο Στρατο που ακομα και σημερα το 2ο Γραφειο είναι το υπευθυνο γραφειο για τους αλλοθρησκους. Για τη Βουλη δε το συζητω αφου νομιζω οτι δεν υπαρχει περιπτωση να δουμε με χριστιανο ορθοδοξο βουλευτη τα επομενα χρονια, (με την εξαιρεση των μουσουλμανων ελληνων).

  16. Ο/Η Abravanel λέει:

    / μη χριστιανο ορθοδοξο

  17. Ροΐδη, πώς κρίνεις την απόφαση Αλεξανδρίδη σε σχέση με την απόφαση Σαχίν;

    Εκτός αν υποτιμώ την νοημοσύνη σου κάνοντας ερωτήσεις.

  18. Ο/Η coolplatanos λέει:

    Ο κ. Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος ας ρίξει μία ματιά εδώ για το τι ισχύει και σε άλλες πατρίδες όπου τυχαίνει να υπάρχουν και Ελληνες που συνυπάρχουν με άλλες εθνότητες και κουλτούρες.

  19. Ο/Η roidis λέει:

    κ. Αναγνωστόπουλε
    Υπόθεση Σαχίν: Το Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε ότι το τουρκικό Δημόσιο πρέπει να επιστρέψει στη Μεγάλη του Γένους Σχολή το ακίνητο (το Σιδέρειο Μέγαρο), που είχε απαλλοτριώσει το 1974 ή να καταβάλει αποζημίωση 890.000 ευρώ…
    Η παραπάνω απόφαση λοιπόν του Ευρ. Δικ. είναι δίκαιη, ποιο το πρόβλημα και γιατί να κάνω σύγκριση….Δεν καταλαβαίνω.

    Για να μην ξεφεύγουμε όμως γιατί το θέμα «του όρκου» είναι πολύ σημαντικό για τη χώρα μας. Δεν μας είπατε:

    1. Συμφωνείτε με την Απόφαση του. Ε.Δ. για τον Θρησκευτικό Όρκο; Ανεξαρτήτως αν την απόφαση αυτή την πήραν Αζέροι, Σιωνιστές και λοιπαί Σκοτειναί της παγκοσμιοποίησης δυνάμεις; Ναι ή Όχι.

    Το ποστ αυτό είναι για τον Θρησκευτικό Όρκο, σε αυτό θα μείνουμε,

  20. Ροΐδη, δεν έχω ιδέα ποια είναι η απόφαση που βρήκες. Εγώ αναφερόμουν στην γνωστή υπόθεση Σαχίν, αυτή με την μαντήλα.

    Το θέμα μας είναι η θρησκευτική ελευθερία και σε αυτήν αναφέρομαι. Το ΕΔΔΑ έχει στην Ελλάδα το προνόμιο να γίνεται πρωτοσέλιδο όταν βγάζει σωστές αποφάσεις. Όταν οι αποφάσεις του είναι για τα σκουπίδια, το κάνουμε γαργάρα. Κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο.

    Συμφωνώ με την απόφαση και θεωρώ ότι ο θρησκευτικός όρκος πρέπει να καταργηθή. Από κει και πέρα, ο Αλεξανδρίδης είχε τόσο δίκιο όσο και η γειτόνισσα που της πετάει η αποπάνω τα τρίμματα καθαρίζοντας το τραπεζομάντηλο. Δίκιο έχουνε και οι δύο, αλλά είναι τρίχα, όχι τριχιά.

  21. Ο/Η roidis λέει:

    κ. Αναγνωστόπουλε, κατάλαβα, λέτε για την Σαχίν που το Ε.Δ.θεωρεί σωστό να φορά μαντήλα (αν διάβασα σωστά…) διότι είναι δικαίωμά της (ανθρώπινο δικαίωμα). Συμφωνώ και με αυτή την απόφαση. (δεν είμαι επαρκώς ενημερωμένος γι αυτό το θέμα, μπορεί να κάνω λάθος).
    Εγώ σας ανέφερα για την απόφαση του Ε.Δ. εναντίον του αντιπροέδρου της Τουρκίας κ. Σαχίν (το ίδιο όνομα) να επιστρέψει το κτίριο του Μεγάλου Γένους Σχολή… Λογικό είναι πάντως να σκεφτώ τη δεύτερη περίπτωση γιατί αυτή μας αφορά σαν έλληνες.

    Η υπόθεση Αλεξανδρίδη είναι πολύ σημαντική, δεν ξέρω αν είναι τρίχα ή τριχιά , πάντως, κάπου-κάποτε πρέπει να γίνονται σεβαστά ορισμένα δημοκρατικά δικαιώματα και όχι έτσι αυθαίρετα να έχουμε εικόνες και ναούς σε δικαστήρια τα οποία υποτίθεται ότι κρίνουν με κριτήρια αντικειμενικά, το ίδιο και στο στράτευμα κ.ο.κ. Τουλάχιστον τώρα υπάρχει δεδικασμένο που ο ανώνυμος πολίτης μπορεί, αν χρειασθεί, να επικαλεσθεί. Δεν είναι ασήμαντο.

  22. Ο/Η Λασκαράτος λέει:

    Κύριε Αναγνωστόπουλε,
    αν κατάλαβα καλά είστε νομικός, άρα θα γνωρίζετε πως η ασάφεια δημιουργεί παρεξηγήσεις (Η ασάφεια του νόμου είναι αδικαιολόγητη). Γίνετε λίγο πιό σαφής. Με ποιά απόφαση του ΕΔΑΔ διαφωνείτε και γιατί, για να το συζητήσουμε. Επίσης ποιά απόφαση του ΕΔΑΔ που ήταν για τα σκουπίδια έγινε γαργάρα και από ποιούς. Όσο για την αναφορά σας στον Αζέρο δικαστή, αυτή κι αν είναι για τα σκουπίδια. Ανεπίτρεπτη. Μάθετε κύριε πως υπάρχουν δικαστές στο Στρασβούργο, που θα καταδίκαζαν και τη μάνα τους και την πατρίδα τους αν βρισκόταν εν αδίκω.

  23. Ροΐδη,

    Sahin: Το κράτος έχει δικαίωμα να περιορίζη την θετική θρησκευτική ελευθερία υπό την μορφή της θρησκευτικής έκφρασης στα πανεπιστήμια. Ο κοσμικός χαρακτήρας του κράτους, ως θεμέλιο του κεμαλισμού, είναι εύλογος σκοπός σε μια δημοκρατική κοινωνία και μπορεί να καθορίζη τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται να φοράνε οι άνθρωποι μέσα στο πανεπιστήμιο.

    Αλεξανδρίδης: Το κράτος απαγορεύεται να προσβάλλη την αρνητική θρησκευτική ελευθερία με το να προτείνη πρώτα τον θρησκευτικό τύπο του όρκου (σε κάποιον που τον λένε Θόδωρο, όχι Λαοκράτη!) και μόνο μετά από άρνηση να προσφέρη τον μη θρησκευτικό, υποχρεώνοντάς τον έτσι να αποκαλύψη τις θρησκευτικές προτιμήσεις του.

    Δύο δικαστές είναι ίδιοι και στις δύο αποφάσεις (εντάξει, όχι ο Αζέρος).

    Όλα καλά;

    Και μια απορία: όταν ωρκίστηκε κατά την ορκωμοσία του στο Πανεπιστήμιο ο Αλεξανδρίδης στον σεπτό περίβολο και στο ιερό τέμενος των Μουσών, είχε και τότε προσφύγει στο ΕΔΔΑ; Ή η σημερινή ορθόδοξη τριχιά ήταν χτεσινή παγανιστική τρίχα;

  24. Ο/Η valsamon λέει:

    Πολύ ενδιαφέρουσα απόφαση και μπορεί να γίνει παντοειδής χρήση της.

    Φαντάζομαι ότι μετά τις αποφάσεις του ΣτΕ για το μάθημα των θρησκευτικών (: είναι δικαίωμα του γονέα ως ασκών την γονική μέριμνα να ζητήσει την εξαίρεση του παιδιού του από το μάθημα των θρησκευτικών, εφ’ όσον προβάλει ότι η οικογένειά τους είναι άθεη ή αλλόδοξη ή αλλόθρησκη) μπορεί κάποιος να ξεπεράσει και αυτήν την θεωρούμενη ως προοδευτική νομολογία του ΣτΕ λέγοντας ότι ο εξαναγκασμός του να αποκαλύψει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις όσον αφορά την παρακολούθηση του μαθήματος είναι αντίθετη με την ΕΣΔΑ.

  25. Ο/Η valsamon λέει:

    Λασκαράτε

    λες : »στους δε Παλαιστίνιους Ορθόδοξους αδελφούς τους αμφισβητούν το δικαίωμά τους να έχουν Άραβα και όχι Έλληνα πατριάρχη, πράγμα που αν το επέβαλαν άλλοι σε αυτούς θα ήταν αιτία ανθρωποσφαγής. Με την ίδια ευκολία αφαιρούν το δικαίωμα στους Τούρκους της Θράκης να αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι, ή να εκλέγουν τον μουφτή τους, δικαιώματα που τα απολαμβάνουν οι Έλληνες της Ισταμπούλ.»

    Επειδή βλέπω από τις παραπομπές σου ότι είσαι θεολογικότερος εμού, υπενθυμίζω ότι δεν είναι δικαίωμα κανενός ορθοδόξου ούτε των αράβων ούτων των ελλήνων να έχουν ομοεθνή τους πατριάρχη.

    Ως προς το εάν »απολαμβάνουν δικαιώματα», όπως λες, οι έλληνες της Πόλης (ή εάν πολύ περισσότερο απέλαυαν δικαιωμάτων όσοι ζούσαν πριν τις μαζικές απελάσεις του 64) συμπεραίνω ότι μάλλον η σχέση που έχεις με το ζήτημα της εκεί κατάστασης είναι καθαρά τουριστική.

  26. Ο/Η Ενας τις λέει:

    Η υποθεση Αλεξανδριδη ειναι μια βαρετη υποθεση. Το ΕΔΔΑ την ξεπεταξε σε χρονο ντε – τε (και εκει να δειτε ποσες αποφασεις εκκρεμουν).

    Η σημασια της ομως εγκειται αλλου: μεταξυ αλλων, ή ολοι μεχρι τωρα οι δικηγοροι ειναι Χ.Ο. ή καποιοι ψευδονται. Εγκειται επισης στο οτι πολλοι κοβονται για τα ανθρ. δικ. (κ’ εννοω δικηγορους, νομικους, ακαδημαικους) αλλα επρεπε να ερθουμε στο 2008 για να μας πει το ΕΔΔΑ οτι ο θρησκ. ορκος (κ’ προσεξτε – το ΕΔΔΑ αφηνει προκριμα για τον θρησκ ορκο μαρτυρων κτλ) παραβιαζει το Αρθ. 9 – αυτο τη στιγμη που στις πολιτικες δικες το θεμα εχει λυθει. Επρεπε να ερθει το 2008 για να αρχισουμε να νιωθουμε (καποιοι τουλαχιστον) οτι ως κοινωνια ειμαστε κομματακι υποκριτικη στο θεμα αυτο – οοοοολοι μιλανε για προσωπικα δεδομενα, παρανομες ηχογραφησεις κτλ αλλα κανεις δεν ειχε παρει χαμπαρι την θεσμικα κατοχυρωμενη (κ’ μη εξυπηρετουσα κανεναν λογο) απαιτηση αποκαλυψης των θρησκευτικων πιστευω ενωπιον τριτων. Η σημασια της αποφασης δεν εγκειται στην πρωτοτυπια της υποθεση, εγκειται στον διαπιστωτικο χαρακτηρα της. Κ΄στην τελικη, γιατι κατι που αποτελει «τριχα», ο εν λογω κυριος κατι εκανε – τιθεται σχεδον αυτοματως το δικαιωμα τι εχετε κανει εσεις-. Κ’ αφου σας αρεσουν τα παραδειγματα με σκουπιδια – κ’ υποθετω εχετε κ’ περιβαντολογικη συνειδηση-, ας σας απαντησω στην ιδια θεματικη. Ο εν λογω κυριος σηκωσε το σκουπιδακι που τιναξε η νοικοκυρα απο τον τριτο κ’ το εριξε στον καδο, εσεις θα κανετε κατι αντιστοιχο ή απλα θα κατακρινετε κ’ την νοικοκυρα κ’ θα ειρωνευεστε τον κυριο που το σηκωσε; Γιατι ξερετε, αυτα τα δυο ειναι που οδηγησαν σε αυτη την αποφαση…

    Βεβαιως κ΄μπορει κανεις να διαφωνει με το ΕΔΔΑ. Σιγουρα πχ το Δικτυο 21 διαφωνει με το ΕΔΔΑ – εχει καθε λογο αλλωστε. Καλο ομως θα ητανε να λεμε με τί διαφωνουμε κ’ να μην αφηνουμε φθηνιαρικα σχολια, ειδικα τη στιγμη που ελληνας δικαστης στο ΕΔΔΑ εχει διατελεσει κ’ ο Βαλτικος ο οποιος λιγο πολυ (στην υποθεση Κοκκινακη) ειχε θεωρησει τον μεσο ελληνα «μαλακα» κ’ χρηζοντα της προστασιας του κρατους απο τα γαμψα νυχια των ΜτΙ. Η υποθεση Σαχιν σηκωνει τεραστια συζητηση για την οποια ειλικρινα θεωρω οτι ο κυριος Αναγνωστοπουλος δεν ειναι ετοιμος. – χωρις να θελω να υπονοησω οτι ειναι ανοητος ή αγραμματος. Για να τον προλαβω δε προκειμενου να μην αναρτησει εκτενη σχολια, τον ενημερωνω οτι δεν προτιθεμαι να ανοιξω τετοια συζητηση. Θα πω απλα οτι βασικα διαφωνω με την αποφαση του ΕΔΔΑ αλλα την κατανοω πληρως και την θεωρω επαρκεστατα τεκμηριωμενη.

  27. Το θέμα δεν είναι αν η Σαχίν ήταν λάθος, που ήταν, και ο Αλεξανδρίδης σωστή, που είναι. Το θέμα είναι αν υπήρξε συνέπεια ανάμεσα στις δύο αποφάσεις. Θεωρώ πως όχι. Και η λανθασμένη ήταν απείρως πιο σημαντική πρακτικά από την ορθή. Και εγώ την κατανοώ, αλλά πολιτικά, όχι νομικά.

    Όσο για το τι θα έκανα εγώ: ό,τι έκανα, τίποτα δηλαδή. Ωρκίστηκα και στις Μούσες, ωρκίστηκα και στο Ευαγγέλιο. Ήταν τυπικότητες χωρίς κανένα απολύτως νόημα. Όταν είχε χρειαστεί να καταθέσω, ζήτησα να ορκίστώ στην τιμή μου. Όταν μου είχε ζητηθεί στην Γερμανία να δηλώσω θρήσκευμα, είχα δηλώσει βουδιστής. Σιγά το κακούργημα πια.

  28. Ο/Η Λασκαράτος λέει:

    Kύριε Ροϊδη,
    νομίζω πως μερικοί από τους εκλεκτούς σας επισκέπτες αδυνατούν να δουν τα προφανή. Το να απαγορεύει το δημοκρατικό κοσμικό κράτος τις θρησκευτικές εκδηλώσεις στα κρατικά ιδρύματα, είτε με την μορφή τελετών όπως γίνεται στις θεοκρατικές χώρες ( Ελλάδα, Σαουδαραβία, Αφγανιστάν, Ιράν, Πακιστάν κλπ), είτε με μαντήλες, σταυρούς, εξαπτέρυγα, χαιμαλιά, τοτέμ, είδωλα και δεν ξέρω τι άλλο, είναι αυτονόητο. Το να κρεμάς το ξύλινο είδωλο κάποιας θεάς πάνω από το κεφάλι του δικαστή, αφ’ενός δημιουργεί υποψίες μεροληψίας, αφ’ετέρου ενοχλεί εμένα που πιστεύω στον Θεό Βοτάν και θέλω κι εγώ την εικόνα του στα δημόσια κτίρια. Όποιος και όποια θέλουν να επικοινωνήσουν με τον θεό τους, ας το κάνουν στον ναό τους και στο σπίτι τους. Εγώ σήμερα είμαι με τον Βοτάν, αύριο με τον Άγιο Χριστόδουλο του Παλαιού Ψυχικού, μεθαύριο με τον Ζωροάστρη ή και με τον Καζαμπούμπου. Κανείς δικαστής δεν δικαιούται να με ρωτά με ποιόν είμαι και γιατί.

    Valsamon,

    1)μάθε κατ’αρχήν πως για την εξαίρεση μαθητή από το μάθημα του θρησκευτικού προσηλυτισμού ανυποψίαστων ανηλίκων στην Ορθοδοξία, αρκεί γραπτή δήλωση του κηδεμόνα βάσει της Εγκυκλίου Γ2/ 61723-13/6/2002, χωρίς καμμία εξήγηση. Επειδή απλά έτσι γουστάρει.
    2)Γνωρίζω πολύ καλά πως κανένας ιερός κανόνας δεν επιβάλλει εθνικότητα στην επιλογή των πατριαρχών και αρχιεπισκόπων. Κάθε άλλο μάλιστα. Οι πρώτοι επίσκοποι Ιεροσολύμων ήταν Ιουδαίοι, μετά Άραβες κλπ. Η Κωνσταντινούπολη δεν ξέρω να είχε επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας Έλληνα πατριάρχη. Ίσως δυό τρεις, αν ξέρεις κάποιον να μου το πεις. Στην σύγχρονη όμως αιρετική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας (ακόμη και το όνομά της όφειλε να είναι όπως ξέρεις Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα), αιρετική σύμφωνα ακόμη και με την Ορθόδοξη εκκλησιολογία, όχι απλά με την χριστιανική, επιβάλλεται ο αρχιεπίσκοπος να είναι Έλληνας. Θα ήταν αδιανόητο να είναι Αλβανός. Η αρχή αυτή παραβιάζεται στην Αλβανία όπου θεωρήθηκε πως όλοι οι επίσκοποι (αρχικά) και ο αρχιεπίσκοπος πρέπει να είναι Έλληνες. Παραβιάζεται συστηματικά στην Αλεξάνδρεια, όπου ο πατριάρχης της Αφρικής είναι Έλληνας και όχι Άραβας ή Αφρικανός. Παραβιάζεται με τον πιό άθλιο τρόπο στα Ιεροσόλυμα. Παραβιαζόταν στην Αντιόχεια, μέχρι που οι Άραβες κυνήγησαν αρχές του 20ου αι. τον Έλληνα πατριάρχη. Αν δεν τα βλέπεις αυτά εθελοτυφλείς. Φαντάσου αν θα δεχόντουσαν ποτέ οι Έλληνες Ορθόδοξοι Άραβα αρχιεπίσκοπο στην Αθήνα. Δυό μέτρα και τριάντα σταθμά. Η φοβερή αίρεση του φυλετισμού έχει τόσο πολύ διαποτίσει την Ορθοδοξία, που στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, στην Δ.Ευρώπη, κάθε ορθόδοξη εθνική μειονότητα έχει τον δικό της επίσκοπο. Μερικές και δυο αλληλομισούμενους χωριστούς, για πολιτικούς ή ημερολογιακούς λόγους. Επικρατεί απίστευτη ανακατωσούρα. Στις ΗΠΑ έχουμε ελληνική, ρωσική, αραβική, σερβική, βουλγαρική, ρουμανική, κλπ Ορθόδοξη αμερικανική Εκκλησία. Σε καμμία άλλη χριστιανική ομολογία δεν συμβαίνει αυτό.
    3) Θα σε παρακαλέσω να μην αλλοιώνεις τα λεγόμενά μου:
    Λες:
    @Ως προς το εάν ”απολαμβάνουν δικαιώματα”, όπως λες, οι έλληνες της Πόλης@.
    Δεν είπα γενικά πως απολαμβάνουν δικαιώματα. Σιγά μην είμαι αυτός εγώ, που θα θεωρήσει την στρατοκρατική Τουρκία, ελαφρά ισλαμική μάλιστα τώρα, ως πρότυπο Δημοκρατίας. Δεν θα την συκοφαντήσω όμως εκεί που πράττει σωστά. Αναφέρθηκα σε δυο πολύ συγκεκριμένα, δικαιώματα που όντως τα απολαμβάνουν. Το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζονται ως Ρωμιοί και το δικαίωμα να εκλέγουν θρησκευτικό ηγέτη. Αυτά τα δυό δικαιώματα στερούνται οι Τούρκοι της Θράκης. Αν έχεις κάτι να ανταπαντήσεις επ’αυτού, χωρίς λεκτικά τρυκ, ιδού η Ρόδος.

  29. Ο/Η ioudas λέει:

    Πέρα από το γεγονός ότι συμφωνώ με το διαχωρισμό Εκκλησίας -Κράτους με ότι σημαίνει αυτό, έχω να θέσω ένα ερώτημα περί του όρκου.
    Τι αξία έχει ένας όρκος (σε όποιο ευαγγέλιο κι αν γίνεται) αν κάποιος δεν πιστεύει. Μου φαίνεται τραγικά υποκριτικό στις μέρες μας που ελάχιστοι ζουν σύμφωνα με όσα ορίζουν οι θρησκείες στις οποίες πιστεύουν να γίνονται όρκοι. Πόσο δεσμευτικοί προς την ηθική μας είναι όταν κανείς δεν τηρεί τους κανόνες της όποιας θρησκείας;
    Αυτά για την ουσία του πράγματος.
    Για τον τύπο του θέματος, την υποχρέωση κανείς να ορκιστεί σε ένα δικαστήριο θα πω πως αυτή κι αν μου φαίνεται άκρως υποκριτική. Εξετάζεται π.χ ένας μάρτυρας που παρακολούθησε ένα φόνο ή μια κλοπή και ορκίζεται να πει την αλήθεια;Κι αν δεν την πει τι θα γίνει θα τον κατακεραυνώσει το Άγιο Πνεύμα;; ΣΟΒΑΡΟΛΟΓΟΥΜΕ;; Σαφώς μπορεί με την εξεταστική διαδικασία να τιμωρηθεί για τα τυχόν ψέμματα που θα καταθέσει αλλά μέχρι εκεί….

    Ααα, σας παρακαλώ να θυμηθούμε και τον Ορκο του Ιπποκράτη και τις παραβιάσεις που γίνονται με τα φακελάκια και τις άλλες παραβιάσεις που σου βγάζουν και λίγο παραπάνω εντεράκι γιατί έτσι πληρώνει πιο πολλά η ασφαλιστική εταιρία.

    Σοβαρολογούμε με τους όρκους;; Δεν νομίζω!

  30. Ο/Η valsamon λέει:

    Λασκαράτε

    μια και μιλάς για παραποίηση λεγομένων οφείλω να σου υπενθυμίσω ότι αναφέρομαι ρητά στην »νομολογία του ΣτΕ». Δεν θα εξηγήσω τη διάκριση.

    Λες : »Γνωρίζω πολύ καλά πως κανένας ιερός κανόνας δεν επιβάλλει εθνικότητα στην επιλογή των πατριαρχών και αρχιεπισκόπων. Κάθε άλλο μάλιστα….»

    -Συνεπώς δεν θα έπρεπε να διαφωνούμε.

    »Στην σύγχρονη όμως αιρετική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας … επιβάλλεται ο αρχιεπίσκοπος να είναι Έλληνας. .. Η αρχή αυτή παραβιάζεται στην Αλβανία όπου θεωρήθηκε πως όλοι οι επίσκοποι (αρχικά) και ο αρχιεπίσκοπος πρέπει να είναι Έλληνες. »

    -Άρα δεν υπάρχει καμία τέτοια »αρχή» ούτε μπορεί να τίθεται ζήτημα »παραβίασής» της. Τραγικό σφάλμα.

    Διαμαρτύρεσαι για τους έλληνες της κων/πολης ότι : »Αναφέρθηκα σε δυο πολύ συγκεκριμένα, δικαιώματα που όντως τα απολαμβάνουν. Το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζονται ως Ρωμιοί και το δικαίωμα να εκλέγουν θρησκευτικό ηγέτη. »

    Μάλιστα.
    Και εγώ αυτήν την αναφορά σου σχολίασα χωρίς καμία αλλοίωση. Και ισχύει επίσης η προηγούμενη παρατήρησή μου επ’ αυτής. Αναλλοίωτη.

  31. Ο/Η Ενας τις λέει:

    @Αναγνωστοπουλος

    Νομιζω οτι υπαρχουν αρκετες διαφορες αναμεσα σε Σαχιν κ’ Αλεξανδριδη κ’ κατα συνεπεια η συγκριση ειναι προβληματικη αν οχι αχρηστη. Απειρως πιο συγκρισιμη ειναι η HASAN AND EYLEM ZENGİN v. TURKEY οπου το δικαστηριο λεει

    73. The Court considers at the outset that, whatever the category of pupils concerned, the fact that parents must make a prior declaration to schools stating that they belong to the Christian or Jewish religion in order for their children to be exempted from the classes in question may also raise a problem under Article 9 of the Convention (see, mutatis mutandis, Folgerø and Others, cited above, § 97). In this connection, it notes that, according to Article 24 of the Turkish Constitution, “no one shall be compelled … to reveal religious beliefs and convictions…” (see paragraph 16 above). Furthermore, it reiterates that it has always stressed that religious convictions are a matter of individual conscience (see, inter alia, Sofianopoulos and Others v. Greece (dec.), nos. 1977/02, 1988/02 and 1997/02, ECHR 2002 X, and also, mutatis mutandis, Buscarini and Others, cited above, § 39).

    Το ΕΔΔΑ εκρινε οτι υπηρχε παραβιαση του Αρ 2 Πρωτ 1 που αφορα στην εκπαιδευση (η προσφυγη αφορουσε δηλωση εξαιρεσης απο μαθημα θρησκ) και δεν εξετασε το ζητημα απο την αποψη του Αρ 9 (θεωρωντας οτι η απραβιαση του Αρ 2 ΠΡωτ 1 απορροφουσε τροπω τινα την παραβιαση του 9) αν κ’ ειναι ξεκαθαρο οτι αυτο πιστευε. Εν ολιγοις, η ανωτερω Τουρκικη υποθεση κ’ η Αλεξανδριδης κατατεινουν στο οτι επ’ ουδενι δεν μπορει καποιος να αναγκαστει να δηλωσει τα πιστευω (κανα 2 εξαιρεσεις μπορω να σκεφτω αλλα δεν ειναι του παροντος), αντιθετα μπορει να αναγκαστει να μην το εξωτερικευσει (Σαχιν) σε ελεγχομενο απο το δημοσιο χωρο. Το αν η εφαρμογη της αρχης αυτης στην Σαχιν ειναι προβληματικη ειναι αλλο θεμα απο το αν ως αρχη ειναι σωστη,

    Τωρα για το αν ειναι τυπικοτητες οι ορκοι κτλ, Προφανως δεν σεβεσαι καθολου την θρησκεια / πεποιθησεις του αλλου κατι για το οποιο δεν ξερω κατα ποσο μπορεις να υπερηφανευεσαι και να το χρησιμοποιεις σαν επιχειρημα (ας μας πεις κιολα οτι παντα βρισκεις θεση για παρκαρσιμα παρκαρωντας στις θεσεις για τους αναπηρους). Αν ημουν ΧΟ θα εξοργιζομουν με αυτους που ενω δεν πιστευουν ορκιζονται στο ευαγγελιο μου γιατι το βλεπουν σαν «τυπικοτητα». Δεν εχω να πω πολλα εδω – νομιζω οι 31 δικαστες του ΣτΕ τα ειχαν πει ολα οταν εγραφαν (σχετικα με τον αγιασμο) οτι

    Δύο είναι τα επιχειρήματα που προβάλλουν για να υποστηρίξουν ότι η πρόσκληση σε αγιασμό θέτει εν αμφιβόλω τη θρησκευτική ουδετερότητα του δικαστηρίου. Το γεγονός ότι η τέλεση του αγιασμού δεν είναι απλή κοινωνική εκδήλωση, αλλά πράξη θρησκευτικής λατρείας που εμφανίζει το δικαστήριο ως θεσμό να θρησκεύεται και ότι η παρουσία ή η απουσία των δικαστών στην τελετή θα δώσουν αφορμή να αποκαλυφθούν οι θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Το έγγραφο υπογράφουν τέσσερις αντιπρόεδροι, οι Κ. Μενουδάκος, Γ. Σταυρόπουλος, Γ. Ανεμογιάννης και Π.Ν. Φλώρος, έντεκα σύμβουλοι Επικρατείας, οι Αγγελική Θεοφιλοπούλου, Ν. Ρόζος, Ελένη Δανδουλάκη, Χ. Ράμμος, Ν. Μαρκουλάκης, Π. Κοτσώνης, Γ. Μαντζουράνης, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, Μ. Γκορτζολίδου, Ι. Γράβαρης, Δ. Γράτσιας, δέκα πάρεδροι και πέντε εισηγητές. (Ελευθ, 12/9/06)

    Ριχνοντας τελος μια ματια στον ΚΠΔ, βλεπω στο Αρ 217 οτι ο μαρτυρας πρεπει να ενημερωσει το δικ για τη θρησκεια του (ρωταται σχετικως).Αν ειναι χριστιανος, ορκιζεται στο ευαγγελιο. Αν δεν ειναι (κ’ δεν ειναι πχ Μουσουλμ / Εβραιος) παμε στο 220.2.»Αν ο μαρτυρας πιστευει σε θρησκεια που δεν επιτρεπει τον ορκο, καθως κ’ αν εκεινος που ανακρινει ή το δικαστηριο πειστει (προσεξτε το αυτο) υστερα απο σχετικη δηλωση του οτι αυτος δεν πιστευει σε καμμια θρησκεια, τοτε κτλ». Τυπικοτητα δλδ οτι ο μαρτυρας πρεπει α) να πει οτι δεν πιστευει β) να πεισει το δικ οτι δεν πιστευει, για να παρει τον πολιτικο ορκο.

    Πραγματι, τυπικοτητα ειναι – στην πραξη απλα λες δεν πιστευω κ’ (συνηθως) ο προεδρος δεν ρωταει κατι παραπανω (εχει τυχει να ειμαι μπορστα σε καποιον μαρτυρα που ερωτηθηκε αν ειναι αθεος ή πιστευει σε θρησκεια που δεν επιτρεπει ορκο, δλδ 2πλη αποκαλυψη, ακριβως οπως επιτασσει ο νομος). Βεβαια, τυπικοτητα ειναι κ’ το απειρως πιο σημαντικο θεμα του ξυλου που πεφτει στα ΑΤ – αλλα ποιος ασχολειται τωρα με αυτα.

    Τελος, αν εχεις τοσο προβλημα με το ΕΔΔΑ, μπορεις καλλιστα να αρχισεις εκστρατεια να αποχωρησουμε οικειοθελως απο το Συμβ. της Ευρωπης, οπως αλλωστε ειχαμε κανει στο παρελθον επι 7ετιας.

  32. Ο/Η roidis λέει:

    Κύριε «Ενας τις»
    Σας ευχαριστώ για το ουσιώδες σχόλιό σας. Φωτίσατε εμπεριστατωμένα την Ουσία της Απόφασης για τον όρκο, κάτι το οποίο, προσωπικά δεν έχω (και πολύ άλλοι απλοί αναγνώστες) τη δυνατότητα να κάνω. Να είστε καλά.

  33. Ο/Η omadeon λέει:

    Κύριε Ροίδη μπήκα αργά στη συζήτηση και λόγω ώρας θα σας πω ένα αστείο.

    ΠΟΙΟΣ πιστεύει ότι οι Χριστιανοί τηρούν τους όρκους τους; Αφού ως Χριστιανοί είναι οι ΜΟΝΟΙ που μπορούν κάλλιστα να εξομοληθούν το (όποιο) αμάρτημά τους, να μεταλάβουν και να συγχωρηθούν. Δηλαδή, οι μόνοι που δεν τρέχει τίποτα, είτε πουν ψέματα είτε όχι, είτε πάρουν όρκο είτε όχι…

    Ως εκ τούτου, κύριε Ροίδη, προτείνω,
    1) ΟΥΔΕΙΣ να ορκίζεται στη ΔΙΚΗ ΤΟΥ θρησκεία, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ αν τυγχάνει Χριστιανός
    2) Οι Χριστιανοί να ορκίζονται ΜΟΝΟ σε θρησκεία που φοβούνται για κακές συνέπειες πάνω τους (Ισλάμ, Εβραϊσμός), όχι σε Βουδισμό, Ταοισμό ή άλλα τέτοια εξωτικά και ακίνδυνα δόγματα
    3) Οι άθεοι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να λένε «αν πω ψέματα να με κάψει ο Θεός». Αντί αυτού να λένε, «αν λέω ψέματα, το ίδιο κάνει και ο Ριτσαρντ Ντώκινς»! 🙂

    Τέλος, ο πολιτικός όρκος δέον να αντικατασταθεί με την επίκληση του χαλκά στη μύτη (αν λέω ψέματα να μου περάσετε χαλκά στη μύτη), εξαιρουμένων όσων έχουν σκουλαρίκια περασμένα στη γλώσσα, στη μύτη, κ.ο.κ. (αυτοί να λένε «αν λέω ψέματα να μου αφαιρέσετε τα σκουλαρίκια μου»). 🙂

  34. Παράθεμα: Μία, δύο, τρεις… εμπρός για πολλές καταδίκες από το ΕΔΑΔ « Ροΐδη Εμμονές

  35. Ο/Η κάποιος λέει:

    Και ποιος σας ειπε πως οι λοιποι δικηγοροι θα κανουν προσφυγη; Γιασιτ μηπως καναν οι καθηγητες της νομικης;

    Μηπως η Ενωση Δικαιωμάτων του Ανθρωπου που διοργανωνει μπλα μπλα συνεδριων με μελη παμπολλους νμικους εκανε προσφυγες ωστε να υποχρεωθει η Ελλάδα να αλλαξει τοι νομο;

    Η μηπως αντιθετα καποια μελης της οτνα πανε στα δικαστηρια ορκιζονται σαν καλοι χριστιανοί και περιοριζουν τις αντιρρησεις σε εύκολα συνεδρια;

    Γιατι ο Αλεξανδριδης κατι δήλωσε σε Ελευθεροτυπία και Ελευεθερο Τυπο προχθες…

  36. Δεν έχω πρόβλημα με το ΕΔΔΑ, έχω πρόβλημα με όσους μουζαχεδίνους της άλλης πλευράς χάσκουν αφελείς και κεχηνότες με ό,τι κι αν πη το δικαστήριο.

    Την προσφυγή για τον όρκο στις Μούσες πότε θα την κάνη ο Αλεξανδρίδης; Εκεί δεν διακορεύθηκε η αρνητική θρησκευτική του ελευθερία;

  37. Ο/Η Ενας τις λέει:

    @Αναγνωστοπουλε

    ελπιζω να ειστε δεινος αγορητης οσο ειστε εμπαθης κ’ «δηκτικος» (εννοω οτι εσεις θεωρειτε οτι ειστε, χωρις βεβαιως να ειστε). Επειδη σημερα εχουμε προσφορες, σας δινουμε την δυνατοτητα να επιλεξετε αναμεσα στις κατωθι απαντησεις:

    Α. ο αλεξανδριδης εγινε αθεος 2 μερες πριν την ορκιση του ως δικηγορου. Μεχρι τοτε πιστευε στον Χριστοδουλο κ’ στον Μιλοσεβιτς. Αρα στο πτυχιο του πιστευε.

    Β. ο αλεξανδριδης ηταν ειναι χριστιανος αλλα 2 μερες πριν την ορκιση του ειδε οραμα κυριου οπου θεικη φωνη τον διεταξε να κανει ο,τι κανει γιατι ο θεος ειχε βαρεθει να ψευδορκουν οι χριστιανοι κ’ ηταν (και Αυτος!) υπερ του διαχωρισμου εκκλησιας – κρατους. Αρα στο πτυχιο του πιστευε.

    Γ. ο αλεξανδριδης τελειωσε το πτυχιο του εξω αρα δεν προεκυψε τετοιο ζητημα.

    Δ. ο αλεξανδριδης οταν ορκιστηκε επι πτυχιω δηλωσε οτι δεν θελει να δωσει θρησκευτικο ορκο. Οι πρυτανεις θορυβηθηκαν, εγινε σουσουρο, ο αλεξανδριδης εφθασε μεχρι το ΣτΕ κ’ δικαιωθηκε. Το ανωτερω ισως σας θυμιζει υπαρκτη υποθεση, οπου φοιτητης της θεολογιας αρνηθηκε να ορκιστει κατα την τελετη αποδοσης του πτυχιου του, λεγοντας οτι οι πεποιθησεις του δεν του επιτρεπουν. Το πτυχιο δεν του δοθηκε κ’ επρεπε να φθασει στο ΣτΕ για να γινει το αυτονοητο, οτι δλδ επρπεε να γινει εξ αρχης σεβαστη η επιθυμια του. Καλος φαινεστε με τα κομπιουτερς, ας ψαξετε να την βρειτε την αποφαση.

    Βλεπω, τελος, οτι στο μπλογκ τυρβαζετε περι πολλων κ’ διαφορων. Ελπιζω μονο η ενεργεια σας να μην δαπαναται εξ ολοκληρου στην συγγραφη των ιδεων σας κ’ καταχωρηση τους (για τις μελλοντικες γενεες ισως) αλλα να κανετε κ’ κατι προς την πραγματωση τους – να παρετε κ’ εσεις μια υποθεση για λογους ιδεολογικους, βρε εν Χριστω αδερφε… Τελος, αν κρινετε μια φορα το ΕΔΔΑ, αναρωτιεμαι ποσες φορες θα κατακρινετε τα εγχωρια δικαστηρια. Οχι βεβαιως οτι περιμενω η κατακριση σας αυτη να μετουσιωνεται σε κατι απτο – σκυλι γαρ που γαυγιζει…

  38. Ο/Η Ενας τις λέει:

    @Ροιδη

    Κυριε Ροιδη, ευχαριστησις μου.

  39. Ο/Η κάποιος λέει:

    Αθανάσιε Αναγνωστοπουλε ειναι προφανες από το χλευασμό σου προς τον Αλεξανδριδη πως έχεις προβλημα και με το δίκαιο και με το δικαστήριο και τελικα με τη δημοκρατία της οποίας βασικοι θεσμοί ειναι οι παραπάνω

  40. Ο/Η omadeon λέει:

    Αυτός ο χλευασμός προς τον Αλεξανδρίδη και η υποτίμηση του ΕΔΔΑ μου θυμίζουν κάτι αξέχαστες «κριτικές» κατά της μουσικής ροκ ότι είναι υποδεέστερη του ρεμπέτικου, ακόμη και του σκυλάδικου, επειδή «εκφράζει το διεθνή ιμπεριαλισμό» της ροκ-κουλτούρας αντί για τα ελληνοπρεπέστατα… αραβικά ακκόρντα ορισμένων αχ-βαχ-ασμάτων. Κάτι σαν φιλοσοφική παραφωνία, δηλαδή…

  41. Ο/Η Abravanel λέει:

    @ κ.Αναγνωστοπουλο

    αν η προσφυγή γινόνταν από κάποιον μη ορθόδοξο τότε ο προσφεύγων θα γλύτωνε από τον σαρκασμό σας; Αν οι θρησκευτικές πεποιθήσεις του κ.Αλεξανδρίδη αποτελούν μια αφηρημένη έννοια, τότε επιτρέψτε μου να προσθέσω οτι η εξάλειψη του θρησκευτικού όρκου πρόκειται να έχει πρακτκές επιπτώσεις στην δική μου προσωπική καθημερινότητα ως μη χριστιανού ορθόδοξου απ’την πρωτη στιγμή που γεννήθηκα.

    Αυτο το διαπίστωσα με την εξάλλειψη του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες και πιστεύω οτι θα το διαπιστώσω και στα ελληνικά δικαστήρια όταν θα βρει εφαρμογή. Αλλωστε η υπόθεση του Εισαγγελέα Λ.Λαζαράκου να χαρακτηρίζει ως επιστημονικό έργο το βιβλίο του Πλεύρη δείχνει οτι δεν έχω άδικο να το πιστεύω, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι είναι ενδεικτική του συνόλου του δικαστικόυ σώματος.

    Κατα τ’αλλα να εκφρασω την συμφωνία μου με το σχόλιο #33 του omadeon.

  42. Ο/Η ΗΠΣΤΓ λέει:

    Χωρίς να διαφωνώ μαζί σας στο δέον γενέσθαι, θα ήθελα να σημειώσω ότι ο όρκος και η κατάρα (αρά), και ό,τι σχετίζεται με το απαγορευμένο (ταμπού) είναι σημαντικό θεμέλιο της δικαιοπραξίας από την εποχή του Χαμουραμπί. Πιστεύετε ότι μπορεί να ξερριζωθεί εύκολα από τη συλλογική συνήθεια η εν λόγω πρακτική; Το βρίσκω δύσκολο σε κοινωνίες που εκπαιδεύτηκαν επί χιλιετίες να νιώθουν δέος μπροστά σε ό,τι αποκαλείται ιερό εν πάση περιπτώσει. Οι ρίζες μιας τέτοιας αλλαγής προϋποθέτουν και μια διαφορετική εκπαίδευση νομίζω

  43. Αμπραβανέλ, θα απαντήσω σε σας, γιατί είστε κόσμιος καίτοι ψευδώνυμος όπως οι άλλοι.

    Έγραψα ότι η απόφαση του Αλεξανδρίδη ήταν ορθή. Νομίζω ότι έτσι περνάω το τεστ δημοκρατικότητας. Έγραψα όμως, και γιαυτό δέχτηκα τις αναίτιες λεκτικές επιθέσεις κάποιου τινός, ότι αφορούσε κάτι μικρό, τυπικό και ασήμαντο. Όχι, δεν αφορά γενικά τον θρησκευτικό όρκο των μαρτύρων στα ποινικά δικαστήρια. Αν τον αφορούσε, θα την επικροτούσα με όλη μου την καρδιά. Αφορούσε την ορκωμοσία κάποιου που λεγόταν ΘΟΔΩΡΟΣ, όχι Αμπραβανέλ ή Δρακουμέλ ή δεν ξέρω και γω τι. Δεν ξέρω τι ιδέα έχετε για την ορκωμοσία ενός δικηγόρου ή αν έχετε παρευρεθεί ποτέ σε κάποια. Σας διαβεβαιώ, σιγά την σκορδοκαΐλα που είχε η σύνθεση να πληροφορηθή τα θρησκευτικά πιστεύω του Αλεξανδρίδη. Να ξεπετάξη την ορκωμοσία ήθελε και να συνεχίση με τις υποθέσεις του πινακίου. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε, δεν έχει άδικο ο Αλεξανδρίδης, αλλά κυνηγάει το δίκιο του όπως και η νοικοκυρά με το τραπεζομάντιλο. Αφού όμως είναι τόσο αποφασισμένος να πάη τα πάντα στα δικαστήρια και να μην ανέχεται μύγα στο σπαθί του (ενώ όταν το κάνει αυτό ο Κρανιδιώτης είναι φασίστας κ.λπ.), ερωτώ ξανά: δεν θα ήταν συνεπές να προσφύγη και για τον τύπο του όρκου στην ορκωμοσία του Πανεπιστημίου; Αφού ωρκίστηκε επικαλούμενος τις Μούσες και το τέμενός τους, όχι την τιμή και την συνείδησή του. Μια τέτοια προσφυγή θα ήταν πράγματι αστεία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ευδοκιμούσε, όπως αυτή που πράγματι άσκησε.

    Όσο για την υπόθεση Πλεύρη, ναι, εκεί πράγματι θα με βρήτε σφοδρά αντιμέτωπό σας.

  44. Ο/Η Ενας τις λέει:

    @Αναγνωστοπουλος

    Ειναι προφανες οτι διαβαζετε μονο ο,τι γραφετε. Στο πρωτο ποστ μου εγραψα

    «…για να μας πει το ΕΔΔΑ οτι ο θρησκ. ορκος (κ’ προσεξτε – το ΕΔΔΑ αφηνει προκριμα για τον θρησκ ορκο μαρτυρων κτλ).»

    δειτε τι λεει το ΕΔΔΑ στην αποφαση αλεξανδριδη

    «…Il convient donc d’examiner par la suite le fond des allégations du requérant. A cet égard, la Cour note que, même si l’institution de prestation de serment pourrait générer des doutes quant à sa nécessité dans le cadre d’une procédure devant un tribunal, elle n’est pas toutefois appelée à statuer de manière abstraite sur la prestation de serment en tant que condition d’exercice de la fonction d’avocat.»

    Για να χρησιμοποιησω ποδοσφαιρικη ορολογια με την οποια ισως ειστε πιο εξοικειωμενος, το ΕΔΔΑ εδωσε μια πασα (την οποια εσεις προφανως δεν πηρατε χαμπαρι οποτε παει για αραουτ η μπαλα).

    Βεβαιως κ’ το δικαστηριο δεν ενδιαφερεται για το τι πιστευει ο αλεξανδριδης κ’ ο καθε αλεξανδριδης οταν παει να ορκιστει ως δικηγορος. Βεβαιοτατα ομως τιθεται κ’ το ερωτημα τι εξυπηρετει γενικοτερα η αναγκαστικη αποκαλυψη των πιστευω καποιου. Εν ολιγοις, να υποθεσω οτι πιστευετε οτι κακως δεν αναγραφεται το θρησκευμα στις ταυτοτητες;

    Οσο για τις «αναιτιες» επιθεσεις στο προσωπο σας, σας εφιστω την προσοχη στις «ανοητες» επιθεσεις σας στον αλεξανδριδη. Ισως παντως εχετε δικιο – πλεον θα πρεπει να λεγεται Αθεοδωρος. Θα συμφωνησετε νομιζω επισης μαζι μου οτι πλεον το ελληνικο κρατος (εξοδοις του) πρεπει να αλλαξει ο,τι εγγραφο εχει κ’ αναφερει Θεοδωρος σε Αθεοδωρος.

    Ειμαι διαθεσιμος να απαντησω σε οποιαδηποτε αλλη χαριτωμενια σκεφθειτε,

    Με (σχετικη) εκτιμηση,

    Ενας τις

  45. Ο/Η xasodikis λέει:

    Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί τόση ένταση στην κουβέντα. Το αυτονόητο είπε το ΕΔΔΑ, αυτό που ήδη έχει αποδεχθεί μερικώς ο Έλληνας νομοθέτης αλλάζοντας τις σχετικές διατάξεις της πολιτικής δικονομίας, και το οποίο πρέπει να (ή μάλλον, θα έπρεπε να έχει ήδη) επεκταθεί και στην ποινική δικονομία, και σε όποια άλλη διαδικασία προβλέπεται όρκιση για οποιονδήποτε λόγο.

    Και ας μη σκεφτόμαστε μόνο με όρους Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Υπάρχει και κόσμος που πάει και ορκίζεται στο Πταισματοδικείο Τραχανοπλαγιάς, και ενδεχομένως να μην επιθυμεί την επαύριο της δίκης να κουβεντιάζεται στα καφενεία του χωριού ότι ο Νικολός της κυρά-Παρθένας πιστεύει στον Καζαμπούμπου (όπως προσφυώς σημειωνει ο κ. Λασκαράτος). Ο νόμος οφείλει αυτό να το σεβαστεί, ας αφορά και έναν μόνο πολίτη σε όλη την επικράτεια (που αφορά πολύ περισσότερους).

    Τώρα αν τα κίνητρα του κ. Αλεξανδρίδη ήταν υψηλά ή ταπεινά, νομίζω ότι καμία σημασία δεν έχει για την ουσία της συζήτησης.

  46. Ο/Η roidis λέει:

    Πραγματικά,
    Τι μας αφορούν να κίνητρα του κ. Αλεξανδρίδη, ή του όποιου Αλεξανδρίδη; Αστεία πράγματα.

    Σημασία έχει η απόφαση.

  47. Ο/Η omadeon λέει:

    Το σχόλιο 41 του Αμπραβανέλ υπενθυμίζει κάτι πολύ σημαντικό που δεν αναιρείται αν ο ορκιζόμενος λέγεται «Θόδωρος» (χριστιανικό όνομα), όπως στο αντιπαράδειγμα του κ. Αναγνωστόπουλου. Πολύ αφελώς νομίζει ο κ. Αναγνωστόπουλος ότι όποιος λέγεται «Θόδωρος» αυτομάτως είναι Χριστιανός και (επομένως) «μεγαλοποιεί το θέμα».

    Παρόλ’ αυτά, ενώ και εγώ φέρω χριστιανικότατο μικρό όνομα, υπήρξε εποχή στη ζωή μου που είχα προσχωρήσει ολόψυχα στο Βουδισμό και μάλιστα ήμουν ασκούμενος και αφοσιωμένος σε αυτό το δόγμα. Εκείνη την μακρινή εποχή (τώρα δηλώνω μη-δογματικός πανθεϊστής και αγνωστικιστής) ήταν ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ θέμα για μένα ποια θρησκεία δηλώνω και σε ποιά ορκίζομαι. Θα μου πείτε «κακώς». Παρόλ’ αυτά η προσχώρηση σε ένα μη-χριστιανικό θρησκευτικό δόγμα εκείνη την εποχή μου αποκάλυψε την τεράστια αγένεια, καταπιεστικότητα ΚΑΙ μεροληψία ΟΛΩΝ όσων θεωρούν το «χριστιανός ορθόδοξος» σαν κάτι αυτονόητο (που δήθεν δεν ενοχλεί κανέναν). Και μάλιστα κρούσματα τέτοιου είδους διακρίσεων (με βάση το θρήσκευμα) βίωσα και πολλά χρόνια αργότερα, όταν -εντελώς τυχαία- είχα αναφερθεί σε εκείνη την περίοδο της ζωής μου, μέσα σε μικρό επαρχιωτικό καφενείο κάποιας περιοχής και μέσα σε ελάχιστες μέρες διαπίστωσα έκπληκτος ότι οι περισσότεροι… έπαψαν να μου μιλάνε (αυτό συνέβη το 2002). Οταν μάλιστα -απορημένος που άλλαξαν ύφος οι μέχρι τότε εγκάρδιοι ντόπιοι- κάποιος μου είπε ότι «μα εσύ είσαι αντίχριστος, διότι είσαι βουδιστής»! Χρειάστηκε πολύς κόπος για να ομαλοποιηθεί ξανά το κλίμα, αλλά παρόλ’ αυτά κάποια επιφυλακτικότητα μερικοί δείχνουν ακόμη και σήμερα προς το άτομό μου (συγχωρώντας το «αντίχριστο δόγμα» λόγω της υπόλοιπης καλής μου συμπεριφοράς).

    Ισως πολυλόγησα κάπως, αλλά εκείνο που θέλω να τονίσω είναι ότι αποτελεί μείζον θέμα, το θρήσκευμα του καθενός, μέσα σε μία χώρα τόσο αλαζονικά ταυτιζόμενη με το θρήσκευμα που δηλώνει η πλειοψηφία. Δυστυχώς όμως, σημαντική μερίδα Ελλήνωνείναι εντελώς ανυποψίαστη για το πόσο άσχημα φέρεται και τι διακρίσεις σε βάρος άλλων θρησκευμάτων κάνει, κάτω από την επιφάνεια. Αν είχε την παραμικρή υποψία, ΔΕΝ θα μάζευε ο Χριστόδουλος τα 3 εκατομμύρια υπογραφών, διότι οι κοινωνικές διακρίσεις με βάση το θρήσκευμα θα είχαν κατανοηθεί σαν κάτι αυτονόητο (αντί για το ΔΗΘΕΝ αυτονόητο ότι «δεν υπάρχουν διακρίσεις», το ψευδές).

    Επομένως, η ανάγκη ενός πολίτη να ΜΗΝ φανερώνει το θρήσκευμά του, αλλά και να μην ορκίζεται σε κάτι που δεν θεωρεί ιερό, είναι πολύ σοβαρή και ιερή. Ο κ. Αλεξανδρίδης έπραξε το ορθό σύμφωνα με τη συνείδησή του, για το καλό ΟΛΩΝ, όχι για το συγκεκριμμένο «προσωπικό πρόβλημα» που μπορεί να είχε.

  48. Ο/Η Καλούπης Δημήτρης λέει:

    Θα ήταν καλό να τοποθετήσουμε το θέμα στην πραγματική του βασή . Είναι καλό ή κακό να είναι κανείς θρυσκευόμενος , είναι must είναι θεμιτό , προυποθέτει έναν άνθρωπο με βαθός και ουσία ή έναν περιχαρακομένο απο μια ιδεολογία . Η αλήθεια είναι οτι η η ιδέα και μόνο οτι κάποιος είναι θρυσκευάμενος και δη Χριστιανός εγείρει απο μόνη της τις αντιδράσεις των «προοδευτικών» και όχι μόνο . Πόσο μάλλόν οταν αυτός γίνετε εξουσία , νομοθετεί , προυποθέτει την ευλάβεία ώς ενδείξη ακαιρεότητας χαρακτήρα . Η κοινωνία αλλάζει οι αξίες μορφώνονται διαφορετικά , αυτα που κάποτε ήταν έτσι , τώρα είναι αλλίως . Τα χριστιανικά ιδεώδη και οι αξίες που μεγαλώσαν τις κοινωνίες του παρελθόντος , αντικατασταθήκαν απο επο ένα υβρίδιο αξιών το λεγόμενο new age το οποίο στην ουσία προτείνει την ειρηνική συνίπαρξη , τον σεβασμό στην διαφορετικότητα , δημιουργώντας μια ελευθερία να είσαι διαφορετικός αλλά ταυτόχρονα και μια απομώνοση. Ο ανθρώπος είναι κοινωνίκο ών , πρώτος ο Πλάτωνας κατάλαβε την αλήθεια αυτης της πρότασης . Στο Χριστιανικό αξιακό σύστημα , ο ομοφυλόφιλος( στο πρώσοπο του οποιού εννοώ όλους τους παραβατικούς του αξιακού συστήματος) ήταν καταδικάσμενος να ντρέπετε και να κρύβετε , τώρα προκείμένου να ελευθερόσουμε τον ομοφυλόφυλό απο την κοινωνική κατακραυγή και τον ελεγχό ή την απάξια της κοινωνίας με οποια μορφή και αν ερχόταν , πολλές φορές σκληρότατη και καταδικαστέα . Καταδικάσαμε τώρα το σύνολο της ανθρωπότητας στην απομώνοση , στη σαρκολατρεία και την ηδονιστική ζωή , διαλύσαμε τον γάμο στα συστατικά του ατόμα μιας και το άτομο καλέιτε να ζήσει μόνο του , να συνεργάζετε με τα αλλά άτομα και οχι να κοινωνεί με τα αλλά πρώσοπά. Ναί στην κοινωνία με τους άλλους δεν είναι ευκόλο , σε τραβουν σε υποχρεώνουν να συμορφώνεσε , δεν αποδέχονται την παραβατική σου συμπεριφορά , την διαφορετικότητα σου , πρεπει να παλέψεις να αγωνιστείς και να συγκρουστείς μαζί τους να τους οδηγίσεις ή να οδιγηθείς απο αυτούς . Πρεπεί να εκτίθεσε να είσαι διάφανος , να υποστιρίζεις τις απόψείς σου . Να διαφωνείς και αν χρειάζετε να φυλακίζεσαι , να εξορίζεσαι ή να σκοτώνεσαι . Πρέπει να είσαι πρωσόπο οχι άτομο , να πέρνεις την ευθήνη ή να σιώπας . Σημέρα δηκαζέτε ενα κράτος που απο 2000 χρόνια τώρα είναι γεμάτο πρώσοπα και εχεί ελάχιστα άτομά , χίλιοι έλληνες , χίλιες γνώμες . Φίλοι μου ο όρκος δεν είναι το ζητούμενο , ένάς ανθρώπος «πρώσοπο» δεν έχει ιδιέτερα δεδομένα αυτός είναι και σε όποιν αρέσει , ένα ατόμο όμως καλύπτέτε , κρύβετε , πετροβολεί πίσω απο την ασπίδα της ανωνιμίας , ορκίζετε στην «τιμή» του η οποιά δεν εχεί σαφές αξιακό χαρακτήρα μιας και άν είναι λαμόγιο η τιμή του είναι η τιμή σε ευρώ που του αγοράζει καποιός την συνείδηση . Φίλοι μου ας πάψουμε να μιλάμε ξυλίνη γλώσα και συνθιματάκια , ή είσαι ή δεν είσαι . Αν κρύβέσαι ή κρύβείς γιατί φοβάσαι το πολιτικό κόστος , το κοινωνικό κόστος ή όποιο άλλο κόστος τότε δεν τίθετε θέμα ευέσθητών προσώπικών δεδομένων , αλλά ακαιρεότητας.

  49. Ο/Η Καλούπης Δημήτρης λέει:

    Θα ήθελα έπισης να προσθέσω οτι τετοιου είδους συζητίσεις θυμίζουν του δυο διευθηντες που τσακώνονταν για το ποιος ευθηνετε για το οτι το σχολικο κτηρίο στο οποιο συστεγαζονταν τα παιδια τους για το πιο χρώμα είναι πιο παιδαγωγικό την στιγμή που το κτήριο αρχικά είχε χτιστεί για να γίνει φυλακή και όχι σχολείο.

  50. Κε Ροΐδη, έγραψες: «Τι μας αφορούν να κίνητρα του κ. Αλεξανδρίδη, ή του όποιου Αλεξανδρίδη; Αστεία πράγματα. Σημασία έχει η απόφαση.»

    Μπαρδόν; αν το είχες γράψει με ειρωνική διάθεση αυτό, θα το κατανοούσα, αλλά φαίνεται να κυριολεκτείς. Μα αν κυριολεκτείς, μήπως έχω χάσει κάποιο επεισόδιο; για εμένα ο Αλεξανδρίδης είναι ένας ήρωας, και μαζί του είναι επίσης ήρωες όσοι συνεργάστηκαν μαζί του σε αυτή την υπόθεση. Προφανώς και η προσφυγή του στο ΕΔΔΑ δεν έγινε για προσωπικό του όφελος, και φαντάζομαι επίσης πως η όλη διαδικασία της προσφυγής θα πρέπει να κόστισε πολύ περισσότερα από τα €2000 της αποζημίωσης.

    Χωρίς τέτοιου είδους νομικές ενέργειες δεν βελτιώνεται η κατάστασή μας, και η κάθε μία από αυτές τις ενέργειες απαιτεί κάποιες αυτοθυσίες, τις οποίες ευτυχώς που και που βρίσκονται κάποια άτομα διατεθειμένα να κάνουν. Μακάρι να είχαμε περισσότερους σαν τον Αλεξανδρίδη!

    Νομίζω λοιπόν πως το να λέμε πως δεν μας ενδιαφέρουν τα κίνητρα του Αλεξανδρίδη, και το μόνο που μας νοιάζει είναι τα οφέλη που εμείς αποκομίζουμε από την απόφαση του δικαστηρίου, μία απόφαση για την έκδοση της οποίας εκείνος μόχθησε, είναι αχαριστία, δεν είναι;

  51. Ο/Η roidis λέει:

    Φίλε Διαγόρα, δεν κυριολεκτώ, να το κατανοήσεις, γιατί αν διαβάσεις αυτά που διάβασα πριν το σχόλιό μου και μερικές μέρες πριν με το «άλλο» θέμα… Θα καταλάβεις καλά γιατί με ενδιέφερε να τονίσω την Απόφαση και μόνο. Αυτή τσούζει και αυτοί ακόμη σκούζουν!
    😉

  52. Ο/Η Ένας λέει:

    Kαι νέα καταδίκη

    ΔΑΔ: «Καταργήστε το θρησκευτικό όρκο στα δικαστήρια»

    Σάββατο, 05 Νοέμβριος 2011
    Συντάχθηκε απο τον/την Romfea.gr 15.23

    Να τροποποιήσει το νομοθετικό πλαίσιο σχετικά με την υποχρέωση του θρησκευτικού όρκου στα ελληνικά δικαστήρια, ώστε να γίνει συμβατό με το Αρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την θρησκευτική ελευθερία, υποδεικνύει στην ελληνική κυβέρνηση το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΔΑΔ).

    Πιο συγκεκριμένα, με ομόφωνη απόφασή του το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας, καθώς και για παραβίαση του δικαιώματος σε μία πραγματική προσφυγή, κρίνοντας αντίθετη με τις διατάξεις της Σύμβασης Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων την υποχρέωση που επιβάλλεται σε μάρτυρες να δίνουν θρησκευτικό όρκο, όταν καταθέτουν στα ελληνικά δικαστήρια.

    Η υπόθεση αφορούσε την προσφυγή των νομίμων εκπροσώπων του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι (Παναγιώτης Δημητράς, Γρηγόρης Βαλιανάτος και Ναυσικά Παπανικολάτου), στην οποία υποστηριζόταν ότι οι προσφεύγοντες είχαν υποχρεωθεί να αποκαλύψουν, σε 34 ανακριτικές διαδικασίες, ή δίκες, που κατέθεσαν το 2008, τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, δηλώνοντας ότι δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, προκειμένου να ορκισθούν στη τιμή και την υπόληψή τους και όχι με το χέρι στο Ευαγγέλιο.

    Στην απόφασή του το Δικαστήριο σημειώνει ότι η υποχρέωση του θρησκευτικού όρκου στα ελληνικά δικαστήρια, δύσκολα συμβιβάζεται με τη θρησκευτική ελευθερία, όπως την εγγυάται το Αρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και υποδεικνύει στην ελληνική κυβέρνηση να τροποποιήσει το νομοθετικό πλαίσιο, ώστε να γίνει συμβατό με τη Σύμβαση και να αποφευχθούν παρόμοιες παραβιάσεις της στο μέλλον.

Αφήστε απάντηση στον/στην Ενας τις Ακύρωση απάντησης

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.