Ακόμα κι’ αν ύψωσες το λάβαρο της ορθοδοξίας προχθές. Άλλωστε έχεις σηκώσει όλα τα λάβαρα όλων των παρατάξεων. Μας πειράζει – δεν μας πειράζει, το έχουμεπάρει απόφαση καιρό τώρα. Δυστυχώς για σένα υπάρχει ο αμείλικτος νόμος του Μέτρου που καθορίζει τις αδιόρατες ισορροπίες μεταξύ σοβαρότητας, υπερβολής, γελοιοποίησης και αχαριστίας. Σε συγχωρούμε, όπως έχουν συγχωρεθεί όλοι μέσα στο χρόνο που άφησαν Έργο.
Κανείς δε νοιάζεται για τη προσωπική ζωή και γνώμη κάποιου καλλιτέχνη διαχρονικά. Ούτε για τις δοσοληψίες, τις προδοσίες, τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, τα κουτσομπολιά γύρω του. Όχι. Κανείς!
Μόνο αυτό που αφήνουμε πίσω υπάρχει. Αγαπάμε το έργο σου Μίκη, κι αν ακόμα δεν μείνουν πολλά από τα έργα σου στην Ιστορία και μείνουν ορισμένα μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, «λίγο δεν είναι» που έλεγε κι ο γνωστός σου Αλεξανδρινός Καβάφης.
Λέγε ότι θες. Δικαίωμά σου. Άλλωστε ήσουν και συνεχίζεις να είσαι από χαρακτήρα θορυβώδης, στομφώδης, έχεις εκτόπισμα μεγάλου ανδρός. Σύμφωνοι. Η Αρετή του ψιθύρου δεν ήταν ποτέ το δυνατότερό σου σημείο. Υπάρχει βεβαίως και η «άλλη Αρετή»: να γνωρίζεις το κατάλληλο χρόνο που πρέπει να αποσυρθείς, και… αυτή την Αρετή, δεν την έχεις. Τι να κάνουμε. Πάλι σε συγχωρούμε ακούγοντας τον «Επιτάφιό», τη «Ρωμιοσύνη», το «Μαουτχάουζεν», το «Χρυσοπράσινο Φύλο», «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού» σου…
Μας αρκεί που τραγουδήσαμε μαζί σου το «Γελαστό Παιδί» κι εκείνο το περίεργα θαυμάσιο «Άξιον Εστί».
Δεν θα σου μιλήσω για την γάγγραινα του θολού σύγχρονου εθνικισμού, ούτε για τους μονίμως ημιμαθείς, πασαλειματίες και τους βαρύγδουπους φελλούς. Δεν θα αναφέρω καν λεπτομέρειες για την προσωπικότητα εκείνου που υπερασπίστηκες προχθές. Εκείνου του Γνωστού Κυρίου που αντιπροσωπεύει το Μίσος, τη μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό και την καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αυτά τα οποία πολέμησες στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου. Όχι. Προτιμούμε τον άλλον Μίκη. Τον Μίκη των Έργων που μας αφήνει κληρονομιά. Μας αρκεί αυτός ο Μίκης. Τον άλλον Σου τον χαρίζουμε.
Χωρίς παρεξήγηση, ε.
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Για τον Μίκη, κανείς δεν μπορεί να συλλάβει (ούτε και μπόρεσε ποτέ) τον τρόπο που ικανοποιεί ή και απογοητεύει τους θαυμαστές και φίλους του. Ακόμα και στην εποχή του Αγώνα, η κολόνα αυτή των πασχόντων υπάρξεων είχε δημιουργήσει κλυδωνισμούς.
Εδώ και 17 ολόκληρα χρόνια (από την εποχή της συγκυβέρνησης αλλά και της ανάληψης κάτω από τις χειρότερες συνθήκες του ΥΠΠΟ) κάθε δήλωση, κάθε έργο του μεγάλου Μίκη, συνοδεύεται με σχόλια για την ηλικία του ή ακόμα και την πνευματική υγεία του.
Είμαι και εγώ ένας από αυτούς που πικραίνονται και απογοητεύονται από τις κατά καιρούς αντιφατικές (ως φαίνεται) δηλώσεις και πράξεις του Μίκη, αλλά παρηγοριέμαι πάντα στη σκέψη πως για να κριθούν τα έργα και οι ημέρες ενός τόσο μεγάλου πρέπει να έλθει ο καιρός ο κατάλληλος και η σωστή χρονική απόσταση από τα γεγονότα.
Καθώς οι καιροί είναι πονηροί και νεοσυντηρητικοί, το ιστορικό ανάλογο για τη συμπεριφορά του Μίκη, θα μπορούσε να είναι η σύγχυση στους Heiddegger, T. Man κατά την πονηρή και σκοτεινή περίοδο του ναζισμού καθώς και η τότε διαδεδομένη πλάνη σχετικά με τον Nietzsche.
Πάντως εγώ είμαι πιο αυστηρός από εσένα. Δεν μπορώ να το συγχωρέσω τόσο εύκολα, φίλε. Εκτός αν έπαθε κανένα εγκεφαλικό και δεν το μάθαμε ή αν φοβάται τώρα στα τελειώματα το θάνατο και βάζει μέσο το Χριστόδουλο. Δεν τον συγχώρεσα ούτε το ’90 ούτε και τώρα.
Ευτυχως που τον ξερουμε χρονια,και ξερουμε οτι κατι τετοιες μετατοπίσεις τις συνηθιζει.Και δεν τον λαμβανουμε και υποψιν.Τον ψιλο συγχωρουμε για ολα αυτα τα μεγαλα που εχει κανει για τον τοπο.
Ροΐδη,
Όντως πρόκειται για κάπως αντιφατική προσωπικότητα.
Ξέρεις τι σκέφτομαι; Πόσο δίκιο είχε ο Σαρτρ που είπε ότι ο συγγραφέας, και κατ’ επέκταση ο δημιουργός κι ο διανοούμενος, δεν πρέπει να γίνεται θεσμός… Ο Θεοδωράκης ευτύχησε να ζήσει μακρό βίο, και στα τέλη του, μετά από δεκαετίες διώξεων, να αναγνωριστεί από παντού, και μάλιστα κι από την πολιτεία. Αυτό τον μετέτρεψε σε ιερή αγελάδα, όπως λεν και στο χωριό μου, που υποτίθεται πως έχει δικαίωμα να εκφράζεται επί παντός, κι πως όσα λέει έχουν διαστάσεις πνευματικής κατευθυντήριας γραμμής. Ε λοιπόν, αισθάνομαι ότι από το σημείο αυτό έχασε κάποιο μέτρο στην αυτοέκθεση, και απέτυχε στην πρόκληση που αντιμετώπισε: να περιορίσει τις παρεμβάσεις του στις απαραίτητες, για να έχουν αξία. Συχνά στις δηλώσεις του διακρίνω ψήγματα έπαρσης, και πεποίθησης ότι αποτελεί αλάνθαστο πνευματικό ταγό.
Το να αναρωτιόμαστε αν τον συγχωρούμε ή όχι δεν έχει εύκολη απάντηση, και δεν ξέρω αν έχει και πολύ νόημα. Όμως δεν μπορώ να μην πω το εξής: Αν ο Θεοδωράκης είναι ο πρώτος τη ταξει πνευματικός μας ηγέτης, όπως τον έχει εμπεδώσει το συλλογικό υποσυνείδητο, αυτό δεν είναι και πολύ καλο. Απ’ τον Χριστόδουλο βέβαια είναι απείρως καλύτερος. Ομως και το αν θέλουμε κι αν χρειαζόμαστε πνευματικούς ηγέτες είναι κι αυτό ένα ερώτημα.
(τις δηλώσεις του δεν τις διάβασα ολόκληρες, οπότε δεν εκφέρω συγκεκριμένη άποψη. Κάπου βέβαια μίλησε για ορθοδοξία, η οποία σε καμιά περίπτωση δεν ταυτίζεται με τον Χριστόδουλο, ας το τονίσουμε.)
Το περίμενα ότι θα έγραφες κι εσύ γι αυτό το θέμα.. 😉
Εγώ πάντως δεν τον συγχωρώ. Μάλιστα τον έκραξα πριν λίγο στο χώρο μου.
Βλέπω ακόμα τα γεμάτο απογοήτευση μάτια του παππού μου, ο οποίος ήταν παλιός χιλιοκατατρεγμένος αριστερός αγωνιστής και είχε τον Μίκη ως σημαία.
«Είδες παιδί μου μ’ αυτά τα γηρατειά πόσο εύκολα ξεχνάει ο άνθρωπος; Εγώ πάντως και 100 χρονών να γίνω, δεν ξεχνάω τι πέρασα και από ποιούς τα πέρασα.»
Και κάτι άλλο…
Αριστερός και θρησκευόμενος, δεν είναι άκρως αντιφατικό;
Πολύ περισσότερο δε, όταν πρόκειται για χριστιανικά θρησκευόμενο.
Σαν να λέμε δηλαδή …straight τραβεστί…
Κρατάμε το έργο και αδιαφορούμε για τις πολιτικές παλινωδίες.
Θεωρώ ότι ο οιοσδήποτε σκεπτόμενος άνθρωπος θα πρέπει να κάνει τις επιλογές του βασισμένος στα δεδομένα που έχει και την επεξεργασία τους με βοηθό την προσωπική του κρίση.
Γκουρού και πανσοφολογιότατες ιερές αγελάδες να του κάνουν υποδείξεις / προτροπές δεν του χρειάζονται.
Κάτι τέτοια είναι κατάλληλα μόνο για την προώθηση καλλυντικών και ειδών υγιεινής από την τηλεόραση.
ΜΦΧ
pølsemannen
Κι όμως, υπάρχουν τα πάντα!
Έχω την εντύπωση, πάντως, ότι ο Μίκυ Μάους είναι ασύγκριτα πιο ειλικρινής.
Αν οι δηλώσεις του γενικώς συνέβαλαν στην καταλλαγή μεταξύ αλλοτινών διωχθέντων και διωκόντων θα το καταλάβαινα. Εδώ όμως πρόκειται για συναλλαγή, η οποία δεν αποβλέπει παρά μόνο την ατομική του ευδαιμονία. Μετείχε ως υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση Μητσοτάκη όταν υπέγραψε νέες συμφωνίες με το ΝΑΤΟ για τις βάσεις στην Κρήτη, όταν συμπλήρωσε τα 70χρονα του απείλησε ότι θα φύγει από την χώρα επειδή δεν τον θυμάται κανείς (και έγινε τελικά στο Ηρώδειο συναυλία με … αμερικάνικη ορχήστρα), χαρακτήρισε «χαρέμι» τις Κούρδες που συνόδευαν τον Οτσαλάν και κατάφεραν να σωθούν από την υπόθεση της παράδοσής του στην ΜΙΤ κλπ. Κάθε Αγώνας έχει τους μη συνειδητούς αγωνιστές του και δεν πρέπει να έχουμε κανένα κώλυμα να τους αναγνωρίσουμε και να τους αφορίσουμε («εκκλησιαστικό» είναι το blog εξάλλου).
Ασφαλώς πρέπει να συγχωρούμε τις λανθασμένες πολιτικές επιλογές μεγάλων ανδρών (ή φίλων και συγγενών). Για το υπερφίαλο εγώ και τον καισαρισμό δεν ξέρω…
Είδα το ποστ και «έτρεξα» να διαβάσω τις δηλώσεις..
Τι να πω, εξεπλάγην αρνητικά…
Κάποιες σκέψεις ακόμα:
Με το σχόλιο του Spy αναδεικνύεται ένα ζήτημα που σπάνια έρχεται στην επιφάνεια, και νομίζω αφορά άμεσα το μπλογκ αυτο. Γράφει ο αγαπητός μπλόγκερ: «Αριστερός και θρησκευόμενος, δεν είναι άκρως αντιφατικό;» Εδώ για μένα υπολανθάνει το ερώτημα: «Η πολιτική και κοινωνική κριτική που ασκείται στον ανώτερο κλήρο είναι, και σε ποιο βαθμό, άσχετη με θρησκευτικές-μεταφυσικές πεποιθήσεις;»
Τι θέλω να πώ; Θα μιλήσω για μένα. Συμφωνώ με πολλά απ’ όσα γράφει ο Ροΐδης γιατί διαφωνώ κάθετα με τις πολιτικοκοινωνικές θέσεις (με την ευρεία έννοια) που εκφράζει ο Χριστόδουλος και οι συν αυτώ, με το αντιδραστικό, φονταμενταλιστικό τρόπο σκέψης που προσπαθούν να επιβάλουν σε ελληνική πολιτεία και κοινωνία. Το αν πιστεύω στον Θεό και σε ποιον Θεό είναι ένα άλλο θέμα, που δεν αφορά τις συζητήσεις εδώ. Για να το πω αλλιώς: Οι λέξεις «πολιτική, πολιτεία, φονταμενταλισμός, αριστερά» είναι κοσμικά μεγέθη. Το ίδιο κοσμική είναι η κριτική του μπλογκ αυτού, όπως την εκλαμβάνω εγώ τουλάχιστον. Η πίστη κι ο Θεός κι η θρησκεία είναι μεγέθη μεταφυσικά, υπερκόσμια. Απ’ όσο ξέρω, εδώ μέσα δεν κάνουμε συζητήσεις θρησκευτικές, περί της ύπαρξης του Θεού ή περί του χριστιανικού δόγματος.
Αυτό που πάντα θα αντιπαλεύω θα είναι η διάβρωση της πολιτείας και της έννομης τάξης από αρχές θρησκευτικής νομιμοποίησης. Η επίκληση μεταφυσικών βεβαιοτήτων ώς επιχειρημάτων που νομιμοποιούν πολιτικές παρεμβάσεις. Αυτό ακριβώς κάνει ο Χριστόδουλος. Κι εμείς από την πλευρά μας όμως, θα κάνουμε το ίδιο λάθος από την άλλη του πλευρά αν ταυτίσουμε πολιτικές ιδεολογίες με μεταφυσικά ζητήματα, αν προσδιορίσουμε το νόημα της θρησκευτικής πίστης (αποκλειστικά) με πολιτικούς όρους.
Αγαπητέ Spy, ό,τι κι αν έγραψε ο Μαρξ ή ο Λένιν, η αριστερή ιδεολογία είναι ένα πολύ ευρύ μόρφωμα, του οποίου ένας κοινά αποδεκτός ορισμός είναι περίπου ανέφικτος. Έτσι εσύ κι εγώ δεν μπορούμε να θέσουμε προαπαιτούμενα για να αυτοπροσδιορίζεται κάποιος ως αριστερός. Πόσο μάλλον όταν τα προαπαιτούμενα αυτά είναι μη πολιτικά, μη κοινωνικά, όπως είναι η θρησκεία.
(Ελπίζω να είμαι σαφής, συγνώμη για τη φλυαρία.)
«(…) Τα παιδιά τής γαλαρίας σήμερα έχουνε γκρίζα ή άσπρα μαλλιά. Όσα απομείναν ξέχασαν τα όνειρά τους, έχουν συμβιβαστεί οριστικά με ό,τι ορίζει τη μοίρα τους έξω από αυτούς. Μονάχα μερικοί, ανάμεσα σ’ αυτούς κι εγώ, με πείσμα κι επιμονή θυμούνται και εννοούν να θυμίζουν. Κι όσο βαστάξει ετούτο το παιχνίδι…» (Μ. Χατζιδάκις)
😀
Εγώ πάλι, είμαι βέβαιος ότι, κάποιο εγκεφαλικό το έχει πάθει τώρα πρόσφατα.
Δεν είναι δυνατόν να μιλά ένας Θεοδωράκης, διαυγής, έτσι όπως μίλησε.
Δεν είναι δυνατόν.
Και καθόλου δεν αστειεύομαι.
Τελευταία φορά μάλιστα, που τον άκουσα να ξαναμιλά, ήταν που έκανε παραπονά επειδή οι τηλεοράσεις έδειχναν Καλομοίρα και όχι αυτόν!
Ήμαρτον Κύριε!
Έφτασε ο Μίκης, να τον απασχολεί η Καλομοίρα.
Από τον Μίκη κρατάμε το έργο του και διάφορες τέτοιου τύπου ταρζανιές τις αφήνουμε απ’ έξω.
Θεωρώ ότι οποιοσδήποτε σκεπτόμενος άνθρωπος δεν μπορεί να μπαίνει στην λογική του αμνού δηλ. ακολουθώ τον «αρχηγό», τον «γκουρού», τον «επώνυμο» άκριτα…
Κάτι τέτοιες λογικές είναι κατάλληλες μόνο για τηλεοπτικές διαφημίσεις οδοντόκρεμας και άλλων ειδών καθαριότητας και καλλωπισμού.
Ο καθένας έχει κρίση (λέμε τώρα) και χαράσσει την πορεία του ανάλογα… 🙂
Φίλτατε desiderius, εδώ χωράει πολύ μεγάλη συζήτηση. Φοβάμαι πως αν αρχίσουμε με την ανάλυση αυτου του θέματος, θα ξεφύγουμε τελείως από το αρχικό και θα μας κράξει ο Ροΐδης.
Ειδικά αν καταπιαστούμε με τα του Μαρξ και του Λένιν, αφου ο Μαρξισμός αποτελεί ολόκληρη επιστήμη…
Πολύ-πολύ συνοπτικά.
Νομίζω ότι και οι δυο θα συμφωνήσουμε, στο ότι το κύριο χαρακτηριστικό του αριστερού είναι η προοδευτικότητα. Πράγμα που σημαίνει, ότι αυτός οφείλει να αντιτίθεται και να αντιδράει σε κάθε ειδών δογματισμούς, δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις, δηλαδή σε βασικά συστατικά θρησκειών.
Αφ’ ης στιγμής ζούμε στην εποχή οπού η τεχνολογία και οι επιστήμες καλπάζουν και όλα αποδεικνύουν, ότι οι θρησκείες αποτελούν πλέον παρελθοντικές αποτυχημένες μεθόδους εξήγησης του κόσμου, τότε δεν νοείται προοδευτικός άνθρωπος να εκφράζεται μέσω πεπαλαιωμένων αντιλήψεων περί μεταφυσικών οντοτήτων και να προσκολλάται δογματικά σε άκρατα συντηρητικές θέσεις, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτές της εκκλησιάς.
Ηθελα να πω:
…όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτές της χριστιανικής θρησκείας.
Παράθεμα: Μίκης « Η καλύβα ψηλά στο βουνό
Κάποτε ένας φίλος έλεγε καυστικά ότι ο Θεοδωράκης κάνει πολιτική με το μπουζούκι και είναι μπουζούκι στην πολιτική .
Του απαντούσα και τότε αλλά και τώρα ότι ο Θεοδωράκης ,ο Σαββόπουλος η οι μακαρίτες Χατζηδάκις και Ελύτης έχουν το δικαίωμα να πούν ότι θέλουν.
Αυτά όλα θα ξεχαστούν αλλά το έργο τους θα μείνει .
py,
Όντως η συζήτηση πάει πολύ μακριά. Δυο μόνο κουβέντες:
Νομίζω πως κάποια επιχειρήματά σου είναι παραδοχές χωρίς επαρκή τεκμηρίωση, που ίσως καλύπτουν το δικό σου τρόπο σκέψης, μα δεν μπορούν να έχουν γενική αντικειμενική ισχύ. Η πιο σημαντική είναι η επίκληση της επιστήμης και της τεχνολογίας εναντίον της μεταφυσικής, κάθε μεταφυσικής. Δεν ξέρω κανένα θεώρημα ούτε κανένα συλλογισμό αριστοτέλειας λογικής που να αποδεικνύει την ανυπαρξία του θείου, ούτε βέβαια και την ύπαρξή του. Αυτό που υποστηρίζω είναι ότι καλό είναι να ξεχωρίζουμε τα του κόσμου από τα «υπερκόσμια». Δεν εχω επαρκή κατάρτιση για να φέρω σε πέρας τη συγκεκριμένη συζήτηση. Όμως θεωρώ περίπου διαφορετικές όψεις του ίδιου λάθους να επικαλούμαστε την επιστήμη εναντίον της θρησκείας, το δόγμα εναντίον του νόμου, την πολιτική εναντίον του δόγματος, τη θρησκεία εναντίον δημοκρατικά ειλημμένων αποφάσεων, και πάει λέγοντας.
Η προοδευτικότητα της αριστεράς, όπως κι η αριστερά γενικά, αφορά τον «φυσικό» κόσμο, κι όχι τη μεταφυσική. Ωστόσο, ένας προοδευτικός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να είναι πολέμιος κάθε αντιδραστικής κοσμικής παρέμβασης οποιουδήποτε ιερατείου.
αγαπητέ, πολυ ωραία το θέτεις!
Πολλα τα έργα του, πολλές και οι ημέρες του, ισορρποπία και μέτρο λείπουν, μα αυτά τα ολίγα πολύτιμα, λίγο δεν είναι. Και τα τραγούδια σε στίχους του Γιάννη του Θοδωράκη, εγώ τα βάζω μέσα στα πολύτιμα.
Το ’90 , με την υπουργοποιηση του Μικη Θεοδωρακη , ενοιωσα σαν εβηβη , που την χαστουκιζουν στη μεση ενος γηπεδου…..Η απολυτη ντροπη και απογοητευση (για μενα τουλαχιστον)…..Παρηγορηθηκα , σιγα σιγα , φερνοντας στο μυαλο μου τον πατερα μου……
Ο πατερας μου , ηταν ρωσσος εμιγκρέ , καλος ανθρωπος (δεν εβλαψε ποτε κανεναν) , θεωρητικος ρωσσος σωβινιστης , αντικαθεστωτικος (για την ΕΣΣΔ μιλαω) , αντικομμουνιστης , που δεν «στρατευθηκε» ποτε με κανενα , μορφωμενος , ησυχος και ευαισθητος…..Μια μικροκακια ειχε μονο…Οταν αναφεροταν στην πολιτικη ηγεσια της Σοβιετικης Ενωσης …δεν ελεγε ποτε την λεξη «συντροφος»….π.χ. ελεγε: «…ο κυριος Μπρεζνιεφ ,ή ο κυριος Λενιν»…. πιστευοντας οτι αυτη ηταν μια εκφραση ευτέλειας , ό,τι δηλαδη …εννοιωθε για το καθεστως , που κατα τη γνωμη του παντα , διαφέντευε με το ετσι θελω την χωρα του (την Ρωσσια)……..Καποτε σε μεγαλη ηλικια πια , τον βρηκα με δακρυα στα ματια και με μια εξαψη χαρας να μου ανακοινωνει :»πριν λιγο , ο συντροφος Λεονιντ μου τηλεφωνησε για να μου ευχηθει για το μωρο»- μολις ειχα γεννησει τον πρωτο του εγγονο – …..»Ποιος….???» τραύλισα…»Ο συντροφος Μπρεζνιεφ» …μου εξηγησε…..
Αρχισαμε να τον «τρεχουμε» στους γιατρους…….»Αλσχάιμερ» μας εξηγησαν….»να μαθετε να γελατε μ’αυτα που λεει …γιατι αν κλαιτε , θα σας …θαψει ολους ο παππους»…….
Συγνωμη για το …»σεντονι»….Ισως η ιστορια να μην ταιριαζει και απολυτα μ’αυτο που λες εσυ , αλλα καπως ταιριαζει…..Αλλωστε , γιατι την θυμηθηκα διαβαζοντας αυτα που λες ; Μαλλον ταιριαζει,,,Δειτε το κι ετσι…..
………Ο Μικης Θεοδωρακης ….ειναι υπεροχος….ειναι ιδεα….ειναι σημειο αναφορας….Μονο ετσι οφειλουμε να τον βλεπουμε….Ετσι νομιζω ….
Φίλε desiderius, ασφαλώς και τα επιχειρήματά μου είναι ανεπαρκώς τεκμηριωμένα αφού προσπάθησα να είμαι όσο λακωνικός γίνεται.
Σ’ αυτό το σημείο θέλω επίσης να προσθέσω, ότι η κοσμοθέαση του προοδευτισμού βασίζεται στην κοινή λογική. Δηλαδή στον κόσμο που ο άνθρωπος έχει εξερευνήσει και κατανοήσει.
Το σφάλμα μου όμως είναι -και εδώ είναι που αρχίζει η αντιπαράθεση μας- ότι προσέγγισα το θέμα εντελώς θεωρητικά, χωρίς να επεκταθώ και στις ανασφάλειες και τις ανάγκες του ανθρώπου που τον οδηγούν στη θρησκεία, παρά το ιδεολογικό του υπόβαθρο.
Όμως και πάλι, η επιλογή της θρησκείας αλλοιώνει την «ταμπέλα» αριστερός.
Και για να σώσω περισσότερο τη διαφωνία, ως ενεργό μέλος στις φυσικές επιστήμες και σε μια εποχή όπου απαντιέται το ένα ερωτηματικό μετά το άλλο, θα υποστηρίξω ότι το «μεταφυσικό» δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται να υπάρχει σήμερα. Τη θέση του θα έπρεπε να πάρει το «ακατανόητο φυσικό» ή μάλλον καλύτερα το «ανεξερεύνητο φυσικό». Μη ξεχνάμε, ότι κάποτε ανήκε και ο κεραυνός στη μεταφυσική…
(ξεφεύγουμε σιγά-σιγά ή μου φαίνεται..; )
Μη ζητάτε να βάλετε ένα Μίκη Θεοδωράκη σε καλούπια.
Έχει δικαίωμα να κάνει όποιες πολιτικές και ιδεολογικές επιλογές πιστεύει ότι είναι σωστές. Έχει δικαίωμα να κάνει και λάθη.
Όταν ο Μίκης και όλοι εμείς θα έχουμε γίνει σκόνη, τα τραγούδια του θα βρίσκονται ακόμα στα στόματα των ανθρώπων.
Spy,
Όντως ξεφεύγουμε. Ας μείνουμε στο ότι διαφωνούμε. Δυο κουβέντες μόνο: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το παγκόσμιο φαινόμενο της θρησκείας οφείλεται και σε κοινωνικούς-ψυχολογικούς μηχανισμούς των ανθρώπων. Αυτό δεν είναι απόδειξη εναντίον του θείου. Και δεύτερον, ο όρος «μεταφυσικό» δεν σημαίνει, για μένα τουλάχιστον αυτά που οι θετικές επιστήμες (μια απ’ τις οποίες διδάσκομαι κι εγώ) δεν μπορούν να απαντήσουν (άκόμα) – όπως ήταν πριν χιλιετίες ο κεραυνός. Αφορά απλ΄πως όσα δεν εμπίπτουν στην αρμοδιότητά τους: ποιοι είμαστε, από που ερχόμαστε, που πάμε και τα λοιπά υπαρξιακά.
Και μια κουβέντα σχετική με το θέμα: «Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ιδέα». Αγαπητή Silia, μήπως υπερβάλλεις; Όχι τόσο γιατί δεν ξέρω αν πληροί τα όποια κριτήρια γι’ αυτόν το χαρακτηρισμό, αλλά γιατί θεωρώ παρακινδυνευμένο και αμφίβολης χρησιμότητας να αναγορεύουμε οποιοδήποτε φυσικό πρόσωπο σε ιδέα, θεσμό, μνημείο – τουλάχιστον με ισχύ για τις θέσεις του σ’ όλα τα ζητήματα κι όχι μόνο τα της ειδικότητάς του.
Ο Μίκης έγραψε υπέροχη μουσική και τραγούδια που θα μείνουν μετά από αυτόν και μετά από μας.
Ο Θεοδωράκης, όπως και άλλοι καλλιτέχνες, είναι αντιφατικός.
Ο Θεοδωράκης, είχε μια ροπή σε δογματικές και συντηρητικές θέσεις από παλιά -μια ματιά σε προδικτατορικά του κείμενα αρκεί.
Ο Θεοδωράκης έχει (απο)δείξει ότι ενδιαφέρεται πρωτίστως για τον εαυτό του και την προβολή της μουσικής του.
Συμπέρασμα; Προσωπικά, αγαπώ το Μίκη και αδιαφορώ πλήρως για τον Θεοδωράκη -χωρίς να τον συγχωρώ.
Πάντως, αν εξαιρέσουμε αυτή τη διαφορά μας, βρίσκω πολύ καλό το κείμενο του Ροϊδη.
Υ.Γ. Μιας και έγινε και αυτή η κουβέντα: νιώθω την ανάγκη να συνταχθώ με τον Spy.
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος κάποτε είπε οτι όταν το έργο φεύγει από τα χέρια του δημιουργού, αυτονομείται και ακολουθεί δική του ανεξάρτητη πορεία (η κάπως έτσι τελοσπάντων, δεν μπορώ τώρα να βρω το cd με τη δήλωση).
Συμφωνώντας με τα λόγια του Παύλου και όντας θαυμαστής του έργου του Μίκη, δεν έχω κανένα πρόβλημα να ακούω με ευχαρίστηση τα ανεξαρτητοποιημένα έργα του Θεοδωράκη, καταδικάζοντας ταυτόχρονα τον δημιουργό τους για την παρούσα στάση του. Η και για παλαιότερες «κουτσουκέλες».
Ο εγκέφαλος άλλωστε που δημιούργησε το «Αξιον Εστί» μετά από τόσα χρόνια έχει αλλάξει, σε αντίθεση με το έργο.
Όταν έχουν πείσει κάποιον ότι κρέμονται από τα χείλη του στίφη ολόκληρα, ε τότε θέλει μεγάλη σεμνότητα για να μην μιλήσει. Όταν έχουν πείσει κάποιον ότι μπορεί να δρέπει δάφνες από όπου φυτρώνουν γιατί στο χωράφι του είχε ωραία σταφύλια, ε τότε θέλει φοβερή αυτοσυγκράτηση για να μην το κάνει. Όταν δημιουργούν σε κάποιον το φόβο ότι θα τον ξεπεράσει η εποχή του, θα γίνει passe και demode τελοσπάντων, θα φορέσει και λαμέ για να πάει στο Μέγαρο… Ποιοί τα κάνουν όλα αυτά; Εμείς και τα κάθε λογής ανδρείκελα της ενημέρωσης που -σαν δεν ντρεπόμαστε- έχουμε αναγάγει τον Βρούτο σε Καίσαρα. Συμφωνώ μαζί σου Ροϊδη, συν ότι ντρέπομαι να πιάσω στο στόμα μου το Θεοδωράκη -είμαι πολύ μικρή μπροστά του. Είναι κρίμα όμως να πρέπει να αναμετρηθείς με τη νοημοσύνη σου και το συναίσθημά σου για να μην ξεχνάς ότι αυτός ο άνθρωπος κάποτε ποίησε τέχνη και παραστρατήσεις κάνοντας κάποιο μορφασμό αποστροφής… Την καλησπέρα μου.
Γνώμη που ίσως ενοχλήσει λίγο… Δεν είμαστε παπάδες για να συγχωρούμε ή όχι. Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι αυτός που είναι με τις αντιθέσεις του και τις αντιφάσεις του όπως κάθε άνθρωπος ανεξάρτητα του έργου του και της προσφοράς του ή του κύρους που του αποδίδεται. Οσοι αναζητούν πνευματικούς ηγέτες ή πολιτικούς ηγέτες και καθοδηγητές έχουν μάλλον μάθει να είναι αντίστοιχα ποίμνια κατά πως λέει και η εκκλησία… ή οπαδοί… Δεν έχω τίποτα να του συγχωρήσω ή να του θυμώσω. Εχει δικαίωμα όπως ο κάθε άνθρωπος να έχει άποψη είτε αυτή είναι σωστή είτε λάθος κατά τη δική μου άποψη. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει να τον τοποθετήσω στη θέση πνευματικού καθοδηγητή σαν να χρειάζομαι άλλο ένα είδος θεού ή μύθου… από αυτούς που επιχειρώ να καταρρίψω. Εχω τη δική μου κρίση να κρίνω τα πράγματα. Το τι θέση έχει κρατήσει κάθε φορά για διάφορα ζητήματα δεν με έχει ενοχλήσει. Θεωρώ ότι ως προς το σύνολο της προσωπικότητάς του είναι συνεπέστατος με τον εαυτό του όπως προσωπικά τον έχω αντιληφθεί. Αυτό μου αρκεί και το σέβομαι, άσχετα αν διαφωνώ μαζί του και αν δεν θα ακολουθούσα την άποψή του. Δεν είμαστε παιδάκια να νιώθουν ότι ο πνευματικός πατέρας τα εγκατέλειψε…
Παιδιά, η πίστη του Μίκη δεν είναι κάτι νεό. Ούτε και υπάρχει θέμα ‘συγχώρεσης». Ο καθένας δεν μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει; Γιατί θα έπρεπε ο μίκης να πιστευέι εκείνα που θα θέλαμε εμείς;;;;;
Εγώ ο άπιστος τον λατρεύω όπως είναι: ένας Αρχάγγελος.
Η συζήτησή σας πολύ ενδιαφέρουσα. Οι τοποθετήσεις θεματοθέτη και σχολιαστών, ουσιαστικές, πολιτικές, ανθρώπινες. Το συγκεκριμένο θέμα με έχει απασχολήσει πολλές φορές, όχι τόσο για τον Μίκη, όσο ως προς τη γενική του διάσταση. Πρόσφατα, την ημέρα της Γυναίκας, διάβασα συνέντευξη της Κικής Δημουλά στην Όλγα Μπακομάρου, στην Ελευθεροτυπία και έπαθα σοκ με την άποψη και των δυο για την ημέρα της γυναίκας και για τη θέση της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία. Επειδή εκτιμώ και τις δυο για άλλους λόγους την κάθε μια, το σχολίασα δίνοντάς τους άφεση για την άγνοιά τους επί του θέματος. Και έθεσα το ερώτημα, ρητορικό πάντα, αν πρέπει να ταυτίζουμε το έργο με το δημιουργό. Προσωπικά και κυρίως εντός μου, το έχω απαντήσει προ πολλού και έχω καταλήξει ότι είναι μεγάλο λάθος να πιστεύουμε ότι πίσω από ένα επαναστατικό πίνακα κρύβεται ένας επαναστάτης ή πίσω από μια ευαίσθητη ποίηση κρύβεται ένας ευαίσθητος ποιητής ή πίσω από μια χαρισματική πληκτρολόγηση μια χαρισματική περσόνα. Ταπεινή μου άποψη είναι ότι θα πρέπει να απομονώνουμε το έργο από το δημιουργό, να το απολαμβάνουμε ξεχωριστά και να μην φορτώνουμε τον καλλιτέχνη-δημιουργό με την « υποχρέωση », να είναι όπως τον φανταστήκαμε μέσα από το έργο του. Ο Μίκης καλλιτέχνης, είναι ένας θησαυρός ανεκτίμητος. Μας έδωσε πολλά. Αμέτρητα. Ονειρευτήκαμε, διαδηλώσαμε, κλάψαμε μαζί του. Σαν άνθρωπος και πάλι έδωσε. Κυνηγήθηκε, φυλακίστηκε, εξορίστηκε. Είναι άνθρωπος. Δεν είναι Θεός. Δικαιούται τα λάθη του, τις μεταπτώσεις του, την κυκλοθυμία του, την τρέλα του. Άλλωστε όλα αυτά πάνε πακέτο με το μεγάλο χάρισμα. Δε θα απορρίψουμε τον Θεοτοκόπουλο επειδή ήταν θρήσκος, τον Νταλί γιατί ήταν κολλητός του Φράνκο, το Σαββόπουλο γιατί ουδεμία σχέση έχει με τον Σαββόπουλο που ξέραμε, τον Σεφέρη γιατί ήταν διπλωμάτης της δεξιάς, το λατρεμένο Μελινάκι γιατί ήταν υπουργός του Πασόκ και άλλα πάρα πολλά παραδείγματα που μας οδηγούν στην άποψη ότι το έργο είναι ανεξάρτητο από τον δημιουργό και ανεξαρτήτως πρέπει να κρίνεται. Απλά να θεωρείται ευτυχής συγκυρία αν έργο και καλλιτέχνης συνάδουν σε ποιότητα και ήθος. Έτσι δε θα φορτώνουμε ενοχές τον κάθε άνθρωπο που έτυχε να έχει ένα μεγάλο ταλέντο. Κι ο Μίκης έχει αναμφίβολα. Ας είμαστε ελαστικοί και ας τον αγαπάμε γι αυτό που είναι, έτσι όπως είναι και όχι γι αυτό που θα περιμέναμε να είναι.
Καλό μήνα σε όλους! 🙂
Eγώ προσωπικά τον Mίκη Θεοδωράκη θεωρώ ότι δεν μπορώ να τον κρίνω. Eίναι τόσο τεράστια η κατάθεσή του σε αυτό που ονμάζουμε ελληνικό πολιτισμό που εγώ δε νομίζω ότι οποιοσδήποτε ισολογισμός και να γίνει δε βγαίνει συντριπτικά θετικός υπέρ του.
Πάντως, ακόμα και ο ίδιος υποπίπτει σε αντιφάσεις.
Από τη σημερινή στήλη «Πανδώρα» στο ΒΗΜΑ εντόπισα ένα κείμενο στην Eλευθεροτυπία από πολύ πρόσφατη συνέντευξή του.
Στις 21 Mαρτίου ο Μίκης είχε πεί:
«Μας έφαγαν οι εκσυγχρονιστές. Κι απ’ την άλλη υπάρχει η άκρα Δεξιά και οι Πρίγκιπες της Εκκλησίας, με τη στείρα εθνοπληξία τους. Δεν ταυτιζόμαστε μ’ αυτούς, ούτε είμαστε εθνικόφρονες.»
Kαι ποιός άλλος είναι ο πρώτος πρίγκηπας της εκκλησίας με το μικρό το εψιλον μπροστά, από τον Αρχιεπίσκοπο κ. Xριστόδουλο. O ίδιος ο Mίκης απαντάει στον εαυτό του.
‘Οπως το έγραψα πριν δε βγαίνει άκρη.
Εννοούσα: «Eίναι τόσο τεράστια η κατάθεσή του σε αυτό που ονομάζουμε ελληνικό πολιτισμό που εγώ νομίζω ότι οποιοσδήποτε ισολογισμός και να γίνει βγαίνει συντριπτικά θετικός υπέρ του.» […]
@desiderius
Έμεις οι 2 θα έπρεπε να βρεθούμε σε κάποιο φόρουμ να ξεδώσουμε. χαχα 😛
@ghteytria
Συμφωνώ σε όσα λες. Όμως ο Μίκης δεν υπήρξε μόνο καλλιτέχνης αλλά έχει και πολιτικό παρελθόν, το οποίο ιδεολογικά επηρέασε πολλούς.
Πάντως εγώ αρχίζω και συμφωνώ με τον Ροΐδη. Το άκουσμα του «Αν θυμηθείς τ’ όνειρο μου» στο ράδιο μου έφερε τα πάνω κάτω…
Δε μου λες Ροΐδη, Θεοδωράκη άκουγες όταν έγραφες το ποστ;; 😛
Καλό μήνα κι από μένα παιδιά!
Ευχαριστώ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!!!
τα σχόλια σας ήταν όλα εποικοδομητικά, δεν έχω να απαντήσω σε κάτι. Το ίδιο το κείμενό μου απαντά, το Έργο μετρά στη Τέχνη…. κάπου εκεί βρίσκεται και η θέση των περισσοτέρων από εσάς.
Παράθεμα: ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΑΣ » Blog Archive » Κρίσεις και επικρίσεις…
Τώρα αφού τον συγχωρέσατε τον Θοδωράκη κοιμάται ήσυχος.
Ο Θοδωράκης έφτασε 81 για να καταλάβει.
Οι περισσότεροι λοιπόν έχετε ακόμα χρόνο.
Αρκεί να διαβάζετε τα μαθήματά σας.
Να πλένετε το στόμα σας όταν μιλάτε για τον Αρχιεπίσκοπο και την Εκκλησία.
@Kαλιακούδας,
έως ότου καταλάβουμε λοιπόν, θα συνεχίσουμε το ίδιο βιολί.
Όσο για το στόμα, να είσαι σίγουρος ότι όταν αναφέρω τον παρασκευαΐδη με τον τίτλο του μετά πλένω, όχι μόνο το στόμα μου….
Πήγαινε αγαπητό μου προβατάκι ήσυχα στο ποίμνιό σου και μην σκιάζεσαι.
έτσι, σκυφτά και πιστά.
Ροΐδη,
Διαβάζοντας τη συζήτηση, συνειδητοποιώ πως η διαφωνία μου με τον Spy δεν ήταν και τόσο εκτός θέματος. Φταίω κι εγώ που δεν έχω διαβάσει με ακρίβεια τις δηλώσεις του Μίκη. Όμως δεν έχω καταλάβει, και σε παρακαλώ να το κάνεις σαφές: Τι σ’ ενοχλεί, τι νιώθεις ότι αντιφάσκει με το έργο του, η υποστήριξη στους ιεράρχες της ελληνικής εκκλησίας, ή τα μεταφυσικά πιστεύω του, το αν εντάσσει εαυτόν στους πιστούς της Ορθοδοξίας; Γιατί βλέπω πως οι απαντήσεις των σχολιαστών δεν συμπίπτουν, άλλος μιλάει για το ένα κι άλλος για το άλλο. Και θεωρώ δεδομένο ότι άλλο ο Χριστόδουλος κι άλλο η χριστιανική θρησκεία (τα οποίο μάλλον ταυτίζει κι ο Καλιακούδας). Άλλο η εκκλησία με μικρό (που λέει κι ο Δε Μασάμε) κι οι ιεράρχες της, κι άλλο η Εκκλησία.
αγαπητέ desiderius, 🙂 μάλλον εμένα δεν διαβάζεις…. Λέω στην τελευταία μου παράγραφο: Δεν θα αναφέρω καν λεπτομέρειες για την προσωπικότητα εκείνου που υπερασπίστηκες προχθές. Εκείνου του Γνωστού Κυρίου που αντιπροσωπεύει το Μίσος, τη μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό και την καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αυτά τα οποία πολέμησες στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου. Είμαι σαφής.
Αν ασπάστηκε τώρα στο τέλος την ορθοδοξία, τον βουδισμό ή τον Κομφούκιο, λίγο με ενδιαφέρει. Δικαίωμά του, και δικαίωμα όλων των ανθρώπων να πιστεύουν ότι θέλουν, και ταυτόχρονα να αφήνουν τους άλλους να κάνουν το ίδιο (πράγμα που δεν ισχύει με την «Κρατική» ορθοδοξία).
Καλό Μήνα!
😀
Μάλλον έχει δίκιο η silia που μιλάει για αλτσχάιμερ και δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό πέρασε στο ¨ντούκου¨.
Η δική μου απορία είναι γιατί δεν τον προφυλάσσουν οι δικοί του αποτρέποντάς τον να αγωνίζεται να μικρύνει το έργο του.
Ας συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε τη μουσική του και να λέμε ότι έχει πεθάνει από τα βασανιστήρια στη διάρκεια της χούντας.
Όρθιος,περήφανος και στο ¨ύψος¨του!
Ο καημένος ο Μίκης!Έχει καταντήσει σαν την Άντζελα,καλύτερα να γράφει μουσική παρά να μιλάει.
Το αποκορύφωμα δεν ήταν το υπουργιλίκι ανευ χαρτοφυλακίου..το αποκορύφωμα είναι ο χριστόδουλος..
Μάνα μου ας ελπίσουμε ότι δεν θα έχει συνέχεια…έτσι όπως πάει θα γίνει εκπρόσωπος τύπου των μπάτσων σιγά σιγά.
Ροΐδη σε διάβασα βέβαια! Απλώς ένιωσα πως έπρεπε να ξεκαθαριστεί το ζήτημα με ακρίβεια. Κι αν διαβάζω σωστά και τους προλαλήσαντες, κάποιοι τα μπερδεύουν αυτά που ξεκαθαρίζεις εσύ. Γι΄ αυτό έπρεπε να γίνουμε απόλυτα σαφείς.
Φυσικά συμφωνώ απόλυτα με το τελευταίο σου σχόλιο. (Σόρρυ αν μονοπωλώ τη συζήτηση).
Συμφωνώ μέχρι κεραίας με τον Ροΐδη και με τους περισσότερους από όσους προηγήθηκαν. Απλώς να προσθέσω ότι για μένα ο Μίκης είναι και παράδειγμα σε ορισμένα πράγματα: στην ακαταπόνητη εργατικότητά του, στην έγνοια του προς ανθρώπους που αγαπά, στο χιούμορ και στον αυτοσαρκασμό του. Οπως είναι και παράδειγμα προς αποφυγήν σε ό,τι αφορά στο Μέτρο, που κατά τους αρχαίους είναι άριστο όταν υπάρχει.
Τελικά, οι ήρωες γεράζουν πολύ ασχημα…
Κανείς δεν αναφέρθηκε στο ότι ο Μίκης είναι βαρύτατα παραπληροφορημένος. Δεν γνωρίζει π.χ. ότι το Κρυφό Σχολειό δεν υπήρξε, και άλλα που οι σχολιάζοντες (εμείς) θεωρούμε δεδομένα.
Ευελπιστώ ότι άνθρωποι που είναι κοντά του, θα του τα εξηγήσουν.
Γιατί από την άποψη αυτών των λάθος δεδομένων, οι δηλώσεις του είναι φυσική συνέπεια. Θα μπορούσε να τις είχε κάνει οποιοσδήποτε προοδευτικός πατέρας ή παππούς μας, και να μην είχαμε καθόλου παρεξηγήσει, αλλά με τρυφερό τρόπο να του τα είχαμε εξηγήσει…
Αγαπητοί μου πρέπει να καταλάβετε τις αντιθέσεις της γενιάς Μίκη. Το λέω συμβολικά 6 χρόνια κατηχητικό και 6 χρόνια εξορία. Το ψευδώνυμό μου το είχε την περίοδο της χούντας γιατί ήταν απαγορευμένο το έργο του που τόσο κόπτεσθε και θαυμάζεται όλοι. Αναρωτιέμαι ποιός έβγαλε θρησκευόμενο τον γεωργό και κλαδευτή Θεοδωράκη, καλλιεργητής αγρών επαναστάτης είναι και τωρα που έμαθε να σέβεται την διαφορετικότητα, την πίστη του καθενός που θέλει να πιστεύει. Δείτε που μπορει εκεί που Σαββόπουλος ή ο Σπανουδάκης προσπάθησαν. Ο καλλιτέχνης άν ρωτήσετε μουσικούς έχει τις πηγές του και από τς ζακυνθινιώτικες αριέτες και από το βυζαντινό μέλος. Αλλο δείγμα συνέχειας της ιστορίας μας γιανα σκάσει η Ρεπόυση κα οι «συνοδοιπόροι της» στα Ελλ. γράμματα. Κάτ για τα τρία ακόρντα μιλούν οι μουσικοί εγώ ξέρω όμως οτι αν κάποιος blogger βάλει διαγωνισμό για τους τρείς καλύτερους εν ζωή Ελληνες θα ψήφιζα Θεοδωράκη, Γλύκατζη Αλβελέρ και Πατριάρχη Αλβανίας Αναστάσιο. τυχαίο είναι που και οι τρεις αναδείχθηκαν στο εξωτερικό, εκεί στο παγκόσμιο χωρίο;;;;
ΥΓ λΟΓΙΏΤΑΤΕ Ροίδη τα ασεβή μου σέβη.
Τις ιατρικές διαγνώσεις περι αλτσάιμερ τις θεωρώ παρακινδυνευμένες έως υποβολιμαίες από συναισθηματικές προσωπικές συγκρούσεις. Το κριτήριο του καλλιτέχνη να διεγείρει στη γνώση και την υπέρβαση, αν το κατείχαν οι σημερινοί ονομαζόμενοι «αριστεροί» θα είχαν άλλη πολιτική συμμαχιών και φυσικούς τους σύνήγορους τον Αισχύλο και τον Ευρυπίδη, τον Μολιέρο τον Σαιξπηρ και τον Αρθουρ Μίλερ και τον Τσόις. Είμαι σίγουρος ότι ο Μίκης τους έχει μαζί του όπως και τον Τζορντάνο Μπρούνο, τον Μπελογιάννη,τον Λεωνίδα και τον Σαμουήλ στο Κούγκι, κα ανθρώπους τηςθυσίας και του αγώνα εύχομαι σε όλους σας να του σφίξετε κάποτε το χέρι χωρίς χειροφίλημα (που δεν θα σας αφήσει) …..για συγχώρεση.
Ρε παιδιά, τί είπε τέλος πάντων; Έχει κανένας κανένα λινκ;;;;
Πιστεύω βαθιά μέσα μου οτι η διαχρονική τέχνη δημιουργείται από ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα. Έτσι δεν μπορώ να κατηγορήσω κάποιος που χρησιμοποίησε έναν αριστερό τρόπο για να κάνει την επανάστασή του. Άλλοι βάζουν σκουλαρίκια στη μύτη , αυτός παριστάνει τον αριστερό. Σύμφωνα είναι πιο βαρύ, σε πολλές περιπτώσεις θυμίζει προδοσία, αλλά ένας απόλυτα υγιείς (πνευματικά) άνθρωπος , κατασταλαγμένος, δίκαιος, αυστηρός κριτής του εαυτού του, που να έχει βάρος ο λόγος του, δεν μπορεί να γράψει αριστουργήματα. Ίσως γιατί ζει αριστουργηματικά , αλλά τέχνη διαχρονική δεν μπορεί να παράγει
Πιστεύω βαθιά μέσα μου οτι διαχρονική τέχνη γίνεται μόνο από αναστατωμένους ανθρώπους. Άλλοι κάνουν την επανάστασή τους βάζοντας σκουλαρίκι στη μύτη, αυτός την έκανε χρησιμοποιώντασ την αριστερά. Βέβαια το να χρησιμοποιείς κάτι τέτοιο για την προσωπική σου επανάσςταση είναι τόσο βαρύ που σε πολλές περιπτώσεις θυμίζει προδοσία. Αναμφισβήτητα όμως ένας απόλυτα υγιείς άνθρωπος(πνευματικά), με ήθος , κατασταλαγμένος, με διάθεση να τρέξει για τον συνάνθρωπό του, με αναζήτηση της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας, της αγάπης, δεν θα μπορούσε να παράγει αριστουργηματική τέχνη. Ίσως γιατί ζει αριστουργηματικά αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση. Κακά τα ψέμματα. Η τέχνη θέλει πειραγμένους υπηρέτες.
Μπορεί να είπε ότι είπε…
Δεν είναι ο πρώτος που σε μιά δεδομένη στιγμή μας χάλασε η ακόμη και μας απογοήτευσε με τα λεγόμενα του…
Ομως ας μην κρίνουμε τον Μίκη σαν ένα οποιονδήποτε άνθρωπο…
Δεν συμφωνώ βεβαίως με τα λεγόμενα του κ απορώ…
Είναι όμως ο Μίκης,το σημείο αναφοράς σε μια δύσκολη εποχή για την πατρίδα μας…
Μεγαλώσαμε ακούγοντας τα τραγουδια του κ πονάμε διαβάζοντας τα λόγια του…
Συγχαρητήρια Άθεοι!
Είστε όλοι σοφότεροι από το Μίκυ. Εσείς ξέρετε καλύτερα.
Υ.Σ. Τοn Μίκυ μάους εννούσα.
Δηλαδή, δεν δικαιούται κάποιος να έχει γνώμη αυτόνομη και να κρίνει καλό ή κακό κάτι απ’ οπουδήποτε κι αν προέρχεται; Είναι δυνατόν να απαιτείτε από ένα Θεοδωράκη να είναι τόσο μονόχνοτος;
Ξεκολλήστε από τις αγκυλώσεις.
Ε, όχι και σοφότεροι από τον Μίκυ Μάους!
Διαμαρτύρομαι εντόνως :-)))
καλώ όρισες αγαπητέ σινε-φιλ μίκυ…
ως αναφορά αυτά που έγραψες στη Λίτσα για το «εικαστικό» μέρος της ταινίας «300» (η οποιασδήποτε ταινίας) θέλω να σου πω ότι συμφωνώ, ίσως βρεθεί κάπου κάποια ευκαιρία να «μιλήσουμε’ γι αυτό.
Σε ευχαριστώ για το …καλωσόρισμα.
(συμφωνούμε σε πολλά από όσα έχω διαβάσει εδώ μέσα και σκεφτόμουν αρκετό καιρό να σχολιάσω κάποια ποστ)
Δεν είμαι και πολύ …σινεφίλ πάντως – ίσως γίνω με τον καιρό 😉
Σου άφησα κι ένα σχόλιο στο ποστ περί Αγίου Φωτός.
Σκέφτηκα μάλιστα μήπως κάναμε και κάποια «συνεργατική κίνηση» για το θέμα (διάβασέ το και θα καταλάβεις).
Το μόνο που μπορώ να πώ είναι ότι έχω μια επίταγή που δε εξαργύρωσα ποτέ
και για να εξηγούμαι
1971 με συλλαμβάνουν γιατί με άλλους 3 ακούγα δισκάδια 45αρια του Μίκη Θεοδωράκη έφαγα ξύλο στην ασφάλεια της Θεσσαλονίκης και εκτοπίσθηκα γιατί δεν κατέδώσα τους τοτε καθοδηγητές του ΚΚΕ???
Ιδέα δεν είχα από το ΚΚΕ εκείνο τον καιρό δεν ήμουν πολιτικοποίημένος
Ενα και χρόνο έκατσα στο Λυξούρι της Κεφαλονίας και ήμουν μόλις 16 στα 17 χρόνια από τους μικροτερους Εκτοπισμένους της Χούντας
Αφηστε να μιλήσουμε εμεις για τον Μίκη και όλοι εσεις που λέτε όλες αυτέ βλακείες από το σαλόνι του σπιτίου σας ρωτήστε και μάς τι ήταν να ακούμε Μίκη εκεινη την εποχή κάτι χιλιάδες χιλιομετρα από την πατρίδα και το σπίτι μας
Όσο για το ΚΚΕ ποιο ΚΚΕ ποτέ δεν μας ήθελε ποτε δεν μας δέχθηκε για δειτε ποσοι από δαύτους έκαναν αντίσταση και πού…………………… Έχουν κάνει καταληψη στα Εργατικά Κέντρα σαν δημόσιοι τεμπέλιδες και λένε ότι κάνουν αγώνα΄ποιο αγώνα?????????
Έμας μας αποκύρηξαν δεν μας αναγνωρίζουν
Σήμερα είμαι 52 στα 53 και δεν μετανίωνω ποτέ για αυτό που εσεις ποτέ δεν ζήσατε για να μιλάτε σήμερα Δημοκρατικά………………….. και εκ του ασφαλούς
Ντροπή σας
Έχετε πλάκα τελικά μερικοί από σας. Ο απύθμενος φανατισμός σας αποκαλύπτεται ολόγυμνος όταν ένας «δικός σας» κάνει μία στροφή και δείχνει έστω έναν μικρό σεβασμό προς κάτι που «μισείτε». Τότε ανοίγετε το σακίδιο και πετάτε τις κοτρώνες σας προς τον «δικό σας». Δε μιλάω για όλους, για μερικούς από σας. Ακόμα ένα βήμα και θα γίνετε Μουτζαχεντίν..
Καλώς τον Πατήρ Μάρκο που σχολιάζει μόνο εκεί που νομίζει ότι τον βολεύει. Αυτό και Αυτό το Ποστ…τ’ αφήνει και τα περνάει ντούκου!…
εις την υγείαν σας Δέσποτά μου.
( μήπως είσθε υπάλληλος στην ΜΚΟ Αλληλεγγύη; )
Καλώς με, αγαπητέ και φίλτατε!
Στο δεύτερο απάντησα μόλις τώρα. Είχα ήδη γράψει για το ίδιο ακριβώς θέμα στο ιστολόγιό μου!
Δεν ήμουν υποχρεωμένος όμως να σε διαβάζω ολοκληρωτικά και να απαντώ παντού. Απάντησα όμως έστω και τώρα.
Για αυτό εδώ όμως δεν είδα τίποτα δικό σου να απαντάς στα δικά μου σχόλια περί Μίκη; Μήπως δεν έχω δίκιο;
Η μήπως και εσύ συμμερίζεσαι την άποψη του Σωμερίτη στο Βήμα που ονομάζει -άκουσον άκουσον- τον Μίκη περίπου ως Απριλιανό!!!!
http://www.diamet.gr/sx_printText.asp?textID=3396
Η ντροπή είναι άγνωστη λέξη για μερικούς αναίσχυντους.
Τις ευλογίες μου!
Τον Μίκη όχι, δεν τον θεωρώ Απριλιανό…Τι να απαντήσω· οι απόψεις μου για τον Μίκη στο Ποστ αυτό εδώ είναι πεντακάθαρες.
Προτιμώ να τον αγαπώ για αυτά που μας άφησε κληρονομιά: Το Έργο του.
Παράθεμα: Πόσα ποστ σε άλλα ιστολόγια έχει προτείνει η καλύβα; « Η καλύβα ψηλά στο βουνό
Έξεστι τω Μίκυ ασχημονείν.
Η Αριστερά τον κουκούλωνε προκλητικά σε κάθε ακροδεξιό του παραστράτημα (Αντισημιτισμό, Τουρκοφαγία κλπ), τώρα τον λούστηκε.
Eίναι θλιβερό το θέαμα ενός υπέργηρου ανθρώπου, που πούλησε την ψυχή του στον Διάβολο για να αποσπάσει το χειροκρότημα των αχρείων και των πιο παραπληροφορημένων στρωμάτων του πληθυσμού, συστρατευόμενους με διαβόητους ιερωμένους, που έχουν ποδοπατήσει κάθε λέξη του Ευαγγελίου:
http://www.lifo.gr/now/greece/179186/paremvasi-apo-tin-eri-ritsoy-kori-toy-gianni-ritsoy-gia-ti-romiosyni-poy-akoystike-sto-syllalitirio
Παρέμβαση από την Έρη Ρίτσου, κόρη του Γιάννη Ρίτσου, για τη «Ρωμιοσύνη» που ακούστηκε στο συλλαλητήριο
Με ανάρτησή της στο Facebook η Έρη Ρίτσου, κόρη του σπουδαίου ποιητή Γιάννη Ρίτσου σχολίασε το μελοποιημένο ποίημα του πατέρα της «Ρωμιοσύνη» που ακούστηκε στο συλλαλητήριο στην Αθήνα. Η Έρη Ρίτσου έγραψε: Μαθαίνω πως στο συλλαλητήριο ακούστηκε η Ρωμιοσύνη: «Τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας». Βέβαια ο Ρίτσος όταν έγραφε τους στίχους αυτούς δεν είχε υπ’ όψιν του τη συγκεκριμένη σημερινή χρήση από τα πάσης φύσεως παλληκάρια που γίνανε μαλλιά κουβάρια… (Εκτός και αν η χρήση από πλευράς διοργανωτών είναι μια συμβολική χειρονομία συμφιλίωσης με τη γείτονα χώρα. Επί μακεδονικού εδάφους όλοι μαζί, το χώμα της Μακεδονίας είναι δικό τους και δικό μας! Οπότε, πάσο!)
Η Σπίθα του Μίκη θα κάψει τους Ανθέλληνες
04/03/2011
Ω Αθήνα, πρώτη χώρα,
τι γαϊδάρους τρέφεις τώρα!»
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,
Εξ αρχής διευκρινίζω ομού μετά του αυθεντικού Ροϊδη πως : «το δίστιχον αυτό δεν μου φαίνεται σωστόν, πρώτον διότι δεν πρέπει να υβρίζωμεν κανένα, και δεύτερον διότι αντί γαϊδάρους έπρεπεν ο ποιητής να είπη προφήτας, θεοπνεύστους ανθρώπους, ικανούς να ομιλήσουν περί όλων των γνωστών πραγμάτων και πολλών άλλων ακόμη, κατόχους πάσης σοφίας». Αφού λοιπόν δηλώσω πως το παραπάνω δίστιχο δεν αφορά κανέναν από τους επώνυμους φίλους ή από τα στελέχη της «Σπίθας», αφορά μόνον τους Ανθέλληνας, επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω το επιτελείον της.
Διαβάζω από την «Αυγή» την ουδέτερη και ασχολίαστη είδηση για τη «Σπίθα» του τ.υπουργού (άνευ Χαρτοφυλακίου) της ΝΔ κ.Θεοδωράκη, κατά την πάγια τακτική της Αριστεράς, προς το μουσικοσυνθέτη: «Κάνετε πως δεν βλέπετε». Ομολογώ πως τα ονόματα με καθησύχασαν, γιατί αρχικά το μυαλό μου είχε πάει στη «Σπίθα» του μητροπολίτη Καντιώτη
«Οι πρώτοι «Φίλοι της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών» είναι οι: Άννα Βαγενά (ηθοποιός), Ευθύμιος Βαρλάμης (ζωγράφος), Παντελής Βούλγαρης (σκηνοθέτης), Κώστας Γεωργουσόπουλος (κριτικός, συγγραφέας), Χρήστος Γιανναράς (ομ. καθηγητής φιλοσοφίας, συγγραφέας), Σπύρος Ευαγγελάτος (ακαδημαϊκός, σκηνοθέτης), Μιχάλης Κακογιάννης (σκηνοθέτης), Νέδα Κανελλοπούλου (καθηγήτρια πανεπιστημίου), Ερατοσθένης Καψωμένος (ομ. καθ. Φιλολογίας Παν/μίου Ιωαννίνων), Λουκιανός Κηλαϊδόνης (συνθέτης), Περικλής Νεάρχου (πρέσβης επί τιμή), Βούλα Πατουλίδου (ολυμπιονίκης), Σάκης Πεπονής (τ. Υπουργός), Δημήτριος Ρόκκος (ομ. καθηγητής του ΕΜΠ), Παναγιώτης Σγουρίδης (τ. αντιπρόεδρος της Βουλής), Σωτήρης Σόρογκας (ζωγράφος, ομ. καθηγ. Αρχιτεκτονικής Αθηνών), Αλέκος Φασιανός (ζωγράφος) και Διονύσης Χαριτόπουλος (συγγραφέας)».
Παραλείποντας ελαχίστους (4) τους οποίους θεωρώ ιδιαίτερα διάσημους, άρα περιττεύει κάθε παρουσίαση, σημειώνω για τους υπολοίπους τα παρακάτω, ελπίζοντας πως δεν αδικώ κανέναν μεταφέροντας εσφαλμένη πληροφορία και πάντα πρόθυμος να επανορθώσω αν χρειαστεί.
……………………….
_________________
….το σκάνδαλο της αριστερής εικονολατρίας
27/02/2015
Φθαρμένα είδωλα μακροχρόνιας χρήσης
…………….
Ο Θεοδωράκης που πάντα ήξερε πως τον χρησιμοποιούσαν και το εκμεταλλευόταν αυτό, αφού απέτυχε να βρει κεντρικό ρόλο μέσω της μακαρίτισας όσο και απερίγραπτης ‘Σπίθας’, το ομολογησε πρόσφατα και δημόσια σε μια έκρηξη οργής μέσω επιστολής που δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του, επειδή κανείς πια δεν τον παίζει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύτηκε εμένα και τον Γλέζο!» (8.1.). Λίγο μετά σε μια κρίση αντιδυτικής υστερίας ξιφούλκησε κατά της Φραγκιάς: «Όταν η Ευρώπη άρχισε να παίρνει τη σημερινή της μορφή, ήταν φυσικό να αλλάξω κι εγώ τη στάση μου απέναντί της και να συνδέσω το σημερινό αρνητικό της πρόσωπο με τις αδικίες, τις προσβολές και τα εγκλήματα που έχει διαπράξει η Ευρώπη ενάντια στον λαό μας στους δύο τελευταίους αιώνες (εννοεί το Διαφωτισμό και το Ναυαρίνο;)….Όποιος έχει διαβάσει την ομιλία μου στην Ακαδημία Αθηνών («Η μόνη λύση»), θα δει μεταξύ άλλων ότι ο Λαός μας που ζει πάνω στο πετσί του τις προσβολές των «Φράγκων»,…». Πανικόβλητος ο κ. Τσίπρας έτρεξε να τον εξευμενίσει με μια δημόσια επίσκεψη από την οποία μεταδόθηκαν γελοίες κοινοτοπίες, υπολογίζοντας πως θα τον τούμπαρε πολύ εύκολα, αφού έτσι ο ξεχασμένος μουσικοσυνθέτης αναγορεύτηκε σε σοφό Γέροντα της Δημοκρατίας, σε μια ιερή αγελάδα όπου ο πρωθυπουργός πρέπει να δίνει εξηγήσεις. Όμως ο πονηρός γέρος ξέροντας πως έρχονται θύελλες για το ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησε τελικά να προσχωρήσει γι’αυτή τη σαιζόν στη γραμμή αντίστασης του ΚΚΕ. Νομίζω πως το θέατρο είναι ο κατ’εξοχήν προνομιακός χώρος άσκησης πολιτικής από την Αριστερά και οι παραστάσεις δεν τελειώνουν με κλασσικό ρεπερτόριο Καισαριανή και Μίκη, ή με τις προχωρημένες παραστάσεις Βαρουφάκη, θα δούμε ακόμη πολλά.
…………..
_________________________
xryshaygh.com/enimerosi/view/chiliades-chrusaugites-me-mprostarh-ton-archhgo-mas-sto-sullalhthrio-gia-th
ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΩΡΑ! Χιλιάδες Χρυσαυγίτες με μπροστάρη τον Αρχηγό μας στο συλλαλητήριο για την Μακεδονία μας –
_______________________________
Γεωργία Μπιτάκου, οργανώτρια αγώνων πάλης σε κλουβιά:
https://mobile.twitter.com/IliasKasidiaris?ref_src=twsrc%5Etfw&ref_url=https%3A%2F%2Fd-40956529372268477808.ampproject.net%2F1516850240342%2Fframe.html
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2018/02/blog-post_88.html
Εύσημα του Κασιδιάρη στον Μ. Θεοδωράκη που σήμερα «κήδεψε» τα όποια ίχνη αξιοπρέπειας του είχαν μείνει.
Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Η σχετική τοποθέτηση του γιου του αρχιβασανιστή της Μακρονήσου βάζει την «ταφόπλακα» σε κάθε δικαιολογία που θα μπορούσε να επικαλεστεί κάποιος για την στάση του Μ.Θ.
Κυριε Λασκαρατο,
Παρακαλω πολυ να μου επιτρεψετε να σας θυμισω το γνωμικο «απ’ ολα εχει ο μπαξες».
Με εκτιμηση και φιλία
Γεωργιος Θεοδοσιου
Ποιος Ήταν Αυτός που Εμφανίστηκε στο Συλλαλητήριο Δίπλα στον Μίκη Θεοδωράκη
Ο πρόεδρος των Ελλήνων Παραολυμπιονικών Σίμος Παλτσανιτίδης είναι μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα με μισαλλόδοξο παρελθόν.
https://www.vice.com/gr/article/qve43b/poios-htan-aytos-poy-emfanisthke-sto-syllalhthrio-dipla-ston-mikh-8eodwrakh
https://video-images.vice.com/articles/5a776a704bd05540eb952ae0/lede/1517775757936-27751823_1754441551282847_6095670369906925485_n.jpeg?crop=1xw%3A0.9230769230769231xh%3Bcenter%2Ccenter&resize=1250%3A*
Το απόγευμα της Κυριακής η συγκεκριμένη φωτό ξεκίνησε να εμφανίζεται στα social media. Λίγο αργότερα, είχε γίνει viral. Είναι το στιγμιότυπο από το συλλαλητήριο της Κυριακής στο οποίο φαίνεται ο πρόεδρος των Ελλήνων Παραολυμπιονικών Σίμος Παλτσανιτίδης δίπλα από τον Μίκη Θεοδωράκη. Αν δει κανείς στο βίντεο του SKAI περίπου στο 10.15 λεπτό ο Σίμος Παλτσανιτίδης χαιρετά το κοινό λίγο πριν ο Μίκης Θεοδωράκης ξεκινήσει την ομιλία του κάνοντας διάφορες χειρονομίες. Κάποια στιγμή κατεβάζει το αριστερό του χέρι και το αποτέλεσμα για λίγα δευτερόλεπτα είναι το εικονιζόμενο. Μάλιστα φαίνεται πως κάποιος από τους παρευρισκόμενους σκύβει προς το μέρος του, λέγοντας του κάτι ενοχλημένος.
Ο Σίμος Παλτσανιτίδης φαίνεται να είναι μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Όπως καταγγέλει η Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων: ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ: «Ο έκπτωτος πρόεδρος των Ελλήνων Παραολυμπιονικών Σίμος Παλτσανιτίδης, που τα τελευταία χρόνια αρνείται να παραδώσει την προεδρία και να προκηρύξει εκλογές για την ανάδειξη νόμιμων εκλεγμένων εκπροσώπων, εμφανίστηκε σήμερα στο συλλαλητήριο της Αθήνας για την Μακεδονία ΔΙΧΩΣ να εκπροσωπεί απολύτως κανέναν παρά μόνο τον εαυτό του. Ο μισαλλόδοξος εθνικιστής που προκαλεί εδώ και χρόνια δημόσια με τις ρατσιστικές δηλώσεις του για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ντροπιάζει το Παραολυμπιακό κίνημα και τους ανθρώπους του», γράφει η ανακοίνωση και συνεχίζει:
«Το 1944, ο νευροχειρουργός Δρ. Λούντβιχ Γκούτμαν δημιούργησε κέντρο αποκατάστασης αναπήρων πολέμου στο νοσοκομείο Στόουκ Μάντεβιλ της Αγγλίας. Παρατήρησε πως η χρήση των αθλητικών δραστηριοτήτων «λειτουργεί» ως μέσο αποκατάστασης των ανάπηρων στρατιωτών. Μέσα από την αθλητική ενασχόληση των τραυματιών πολέμου γεννήθηκε η ιδέα της ολιστικής αποκατάστασης των αναπήρων διεθνώς αλλά αποτέλεσε και το παράδειγμα της ειρηνικής προσέγγισης των λαών μετά την φρίκη και την βαρβαρότητα του 2ου Παγκόσμιου Πόλεμου. Οι Παραολυμπιακοί αθλητές/τριες οφείλουν να αποτελούν τους ουσιαστικούς πρεσβευτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ο Παλτσανιτίδης βρίσκεται στο ιδεολογικό αντίθετο».
Τέλος, καλούν: «την Ελληνική Παραολυμπιακη Επιτροπή, αλλά και τους/τις Ελληνίδες/ες Παραολυμπιονίκες να πάρουν θέση επίσημα και ανοικτά. Το ακτιβιστικό αναπηρικό κίνημα έχει έμπρακτα τοποθετηθεί απέναντι στον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία και έφτασε η ώρα να το πράξετε και εσείς», καταλήγουν.
Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων: «Μηδενική Ανοχή»
Ο έκπτωτος πρόεδρος των Ελλήνων Παραολυμπιονικών Σίμος Παλτσανιτίδης, που τα τελευταία χρόνια αρνείται να παραδώσει την προεδρία και να προκηρύξει εκλογές για την ανάδειξη νόμιμων εκλεγμένων εκπροσώπων, εμφανίστηκε σήμερα στο συλλαλητήριο της Αθήνας για την Μακεδονία ΔΙΧΩΣ να εκπροσωπεί απολύτως κανέναν παρά μόνο τον εαυτό του. Ο μισαλλόδοξος εθνικιστής που προκαλεί εδώ και χρόνια δημόσια με τις ρατσιστικές δηλώσεις του για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ντροπιάζει το Παραολυμπιακό κίνημα και τους ανθρώπους του.
Το 1944, ο νευροχειρουργός Δρ. Λούντβιχ Γκούτμαν δημιούργησε κέντρο αποκατάστασης αναπήρων πολέμου στο νοσοκομείο Στόουκ Μάντεβιλ της Αγγλίας. Παρατήρησε πως η χρήση των αθλητικών δραστηριοτήτων «λειτουργεί» ως μέσο αποκατάστασης των ανάπηρων στρατιωτών. Μέσα από την αθλητική ενασχόληση των τραυματιών πολέμου γεννήθηκε η ιδέα της ολιστικής αποκατάστασης των αναπήρων διεθνώς αλλά αποτέλεσε και το παράδειγμα της ειρηνικής προσέγγισης των λαών μετά την φρίκη και την βαρβαρότητα του 2ου Παγκόσμιου Πόλεμου.
Οι Παραολυμπιακοί αθλητές/τριες οφείλουν να αποτελούν τους ουσιαστικούς πρεσβευτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ο Παλτσανιτίδης βρίσκεται στο ιδεολογικό αντίθετο.
Καλούμε την Ελληνική Παραολυμπιακη Επιτροπή, αλλά και τους/τις Ελληνίδες/ες Παραολυμπιονίκες να πάρουν θέση επίσημα και ανοικτά.
Το ακτιβιστικό αναπηρικό κίνημα έχει έμπρακτα τοποθετηθεί απέναντι στον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία και έφτασε η ώρα να το πράξετε και εσείς.
Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων : ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ
Το μέτρο το ξεπέρασε αφ’ ης στιγμής εθεωρήθη… «σοβαρός» συνθέτης, ενώ -όπως και πλείστοι άλλοι, υπερεκτιμημένοι εν Ελλάδι- είναι, απλά, ένας καλός τραγουδοποιός (όχι βέβαια του μεγέθους, π.χ. των Jethro Tull, αν το δούμε σε παγκόσμια κλίμακα).
Ο Χρήστου, ας πούμε, τι «πνευματικό κεφάλαιο» είναι;;;
Ο Θεοδωράκης πριν κάποια χρόνια, σε κρατικό κανάλι με περίσσια αίσθηση του καθήκοντος, έκανε ιστορική αναδρομή στα Δεκεμβριανά και στην συμμετοχή του σ’ αυτά. Περιέγραφε σχεδόν με κομπασμό, τις μάχες μεταξύ των εαμιτών και των.. εθνικοφρόνων. Ηταν ξεκάθαρο ότι παρ’ ότι είχαν περάσει δεκαετίες από τότε, χρόνος αρκετός για δει κάποιος αυτά τα δραματικά για την χώρα γεγονότα, με νηφάλια σκέψη, ο Μίκης, έδειχνε να μην είχε αντιληφθεί το τεράστιο κόστος για τον ελληνισμό, του εμφυλίου πολέμου.
Οπως όλοι, αγαπώ την μουσική, αλλά δεν γνωρίζω πολλά για αυτήν. Ετσι, δεν θα κρίνω την μουσική προσφορά του Θεοδωράκη. Θα τον κρίνω πολιτικά. Κατά την γνώμη μου, η πολιτική σκέψη του είναι παιδαρειώδης. Δεν χρειάζεται να κάνω αναφορά, στην προσωπική πολιτική του ιστορία. Λίγο πολύ, ο καθένας μας την γνωρίζει. Το γεγονός ότι συμμετείχε σ’ αυτό το επιζήμιο και ταυτόχρονα υποδηλωτικό για το πώς σκέπτεται ο νεοέλληνας, συλλαλητήριο και βρέθηκε δίπλα σε ακροδεξιούς, εθνικιστές και ναζιστές, αυτούς δηλαδή που κάποτε πολεμούσε μέσα στην Αθήνα και στην μετέπειτα ζωή του, αποδεικνύει άσφαλτα ότι πολιτικά, στα 93 εξακολουθεί να είναι ένα παιδί, που δεν αντιλαμβάνεται τι πράττει.
Είναι και αυτή η επιθυμία που διακρίνει τους περισσότερους καλλιτέχνες, να ζουν έκεί που υπάρχουν οπαδοί, γιατί έχουν ανάγκη να τους λατρεύουν..
Αγαπητέ Γιάννη, ευχαριστώ για το σχόλιο.
Το ευρύ κοινό, συγχέει το καλλιτεχνικό έργο με τον δημιουργό του σαν άνθρωπο.
Είναι λάθος. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Η ιστορία της τέχνης έχει πάμπολλα παραδείγματα.
Και εγώ ευχαριστώ, για την φιλοξενία σας. Συμφωνώ, μαζί σας. Οι «αδυναμίες» ενός καλλιτέχνη σαν άνθρωπος ή οι πολιτικές ικανότητες του, δεν πρέπει να συγχέονται με το καλλιτεχνικο του έργο, το οποίο μπορεί να είναι ακόμη και ιδιοφυές.
Ζήσαμε να το δούμε κι αυτό: χρυσαυγίτες, ακροδεξιοί, πάσης φύσεως εθνικόφρονες και ρασοφόροι άκουσαν με ευλάβεια το Θεοδωράκη!
Ο Θεοδωράκης είναι σαν ένα κακομαθημένο νήπιο που κινδυνεύει με μαρασμό όταν τα φώτα της δημοσιότητας σταματούν να πέφτουν πάνω του. Τελευταία φορά που είχε μιλήσει ήταν την 31 Μαΐου 2011 (όταν είχε πει τις γνωστές αρλούμπες για ανύπαρκτες βοήθειες από Κίνα και Ρωσία)· από τότε πέρασε καιρός, μια «χούντα» («χούντα»: επταετία). Χθες, το πρόσωπο του έλαμπε, μιλούσε και γελούσε από χαρά· δεν τον ένοιαζε τι έλεγε ούτε σε ποιους απευθύνοταν, το βασικό ήταν ότι ήταν και πάλι το επίκεντρο της δημοσιότητας.
Όσον αφορά το μουσικό του ταλέντο, η χώρα μας είχε πολλούς καλύτερους συνθέτες: πχ Σκαλκώτα, Χρήστου, Χατζιδάκι, Νικόλα Άσιμο, κλπ. Όσον αφορά τα κομμάτια του, εμένα μού θυμίζουν συγκερασμό εμβατηρίων με τροπάρια της μεγάλης εβδομάδας!
Κυριοι Ροΐδη και Λασκαρατε,
Παρακαλω πολυ να μου επιτρεψετε να σας πω οτι και σε μενα η μουσικη του κ. Θεοδωρακη θυμιζει στρατιωτικα εμβατηρια. Για παραδειγμα το «βραχο – βραχο το καημο μου τον μετραω και πονω» σε συγκριση με το «αντηχει ο Γραμμος στα τραγουδια» που τραγουδαγα υποχρεωτικα οταν υπηρετουσα το 1972-73.
Με εκτιμηση καυι φιλία
Γεωργιος Θεοδοσιου
Κυρία Άνελη Μουντάκι,
Κατ’ αρχάς, συμφωνώ με όσα εύστοχα γράψατε.
Εκτός από τους συνθέτες που αναφέρατε, θα μπορούσα με τη σειρά μου να αναφέρω (και πάλι ενδεικτικά) και τον Αττίκ και τον Ξαρχάκο, κλπ, σαφώς καλύτερους του.
Ο Θεοδωράκης θεωρείται ένας (δεν είναι ο μόνος) από τους βολεμένους τής ελληνικής ιστορίας. Ως γνωστόν, τα σημαίνοντα στελέχη τού ΚΚΕ είχαν «ορντινάτσα» στην εξορία. Η «ορντινάτσα» τού Θεοδωράκη ήταν ο Μπιθικώτσης [γι’ αυτό και μετά τη μεταπολίτευση ουδεμία συνέπεια υπέστη ο Μπιθικώτσης όπως άλλες και άλλοι (πχ Κοινούσης) επειδή, επί δικτατορίας, τραγουδούσαν στα στρατόπεδα]. Όταν έγινε το απριλιανό πραξικόπημα, ο Θεοδωράκης «εξόρισθηκε» (προτού πάει στο Παρίσι) στη Ζάτουνα τής Αρκαδίας σε ένα διώροφο αρχοντικό όπου είχε και πιάνο (άλλες και άλλοι πληρώνουν για τέτοιες διακοπές).
Ανέκαθεν, όταν άνοιγε το στόμα του «πέταγε βατράχια». Δυστυχώς, στην ελληνική μετριότητα (αλλά και παράνοια) κάποιοι τέτοιοι και κάποιες τέτοιες προβάλλονται (επαναλαμβάνω: δεν είναι ο μόνος).
Πολλές και πολλοί έγραψαν ότι η προχθεσινή εμφάνιση του ήταν και η πολιτική κηδεία του· με τη σειρά μου, θα προσθέσω ότι ο Θεοδωράκης (και πάλι) πρωτοτύπησε: κατέστη ο πρώτος Έλλην που στην πολιτική κηδεία του παρέστησαν παπάδες!
Όχι, δεν μπορούμε να τον συγχωρέσουμε τόσο εύκολα. Θα μας ελέγξουν εκείνες οι «κοπέλες του Άουσβιτς, του Νταχάου κοπέλες». Αυτός επέλεξε μάλλον να συγχωρέσει τους δαίμονες που τον κυνήγησαν. Εμείς μόνο να τον ελεεινολογήσουμε μπορούμε.
Τελικά δεν χαιρετούσε φασιστικά ο διπλανός του Μίκυ. Τον αδίκησα βασιζόμενος σε ρεπορτάζ έγκυρων ανθρώπων που έκαναν λάθος.
http://ellinikahoaxes.gr/2018/02/04/paltsanidis-nazi-salute/
Αν ανατριχιάσατε με την παράδοση της σκυτάλης του πολιτικού αγώνα στα «Αδέλφια του φασίστες, ναζιστές, αναρχικούς, τραμπούκους ….κ.ο.κ.», εδω και πολλά χρόνια η κ. Ιουλίττα Ηλιοπούλου ανατρίχιασε με την παράδοση της σκυτάλης στο συνεχιστή του καλλιτεχνικού του έργου.
Διαβαστε το γράμμα του και μαντέψτε σε ποιον (σχολιαστή αυτού του ποστ) απευθύνεται
και (ξανα)ανατριχιάστε!
MΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Ε……… 1
…………….. Αθήνα
Τηλεφ. ……………..
Φαξ ………………..
Email ………………
Προς κ. Γιώργο ……………
Αθηνα 27.8.2006
Αγαπητέ Γιώργο,
Ευχαριστώ για το πολύ ενδιαφέρον σου γράμμα.
Η αγάπη και η αφοσίωσή σου στο έργο μου, με συγκινεί. Άκουσα δυο – τρείς φορές το CD με τα
αποσπάσματα που μου έστειλες. Κατά τύχη τα άκουσε και η κ. Ιουλίττα Ηλιόπουλου (σύζυγος του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη), η όποια … ανατρίχιασε.
Έμενα πάντως μου αρέσουν και με ενδιαφέρουν. Πάμε λοιπόν μπροστά αψηφώντας τις αντιδράσεις που στο κάτω-κάτω είναι νορμάλ να υπάρχουν.
Γιατί τέτοιο πείραμα δεν έχει ξαναγίνει. Δυστυχώς, όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, κανείς δεν μπορεί να ξέρει εκ των προτέρων τι θα συμβεί.
Μόνο η πράξη θα δείξει.
Προχώρησε λοιπόν. Δες και τη Μαργαρίτα που είναι νέα βρίσκεται πιο κοντά σε αυτή τη μουσική και πες της ότι όχι μόνο συμφωνώ αλλά και … επαυξάνω!
Συνέχισε και πάρε μια μέρα τους DJ σου με τα νέα σας δείγματα να τ’ ακούσουμε μαζί.
Με θερμούς χαιρετισμούς
υπογραφή
Μίκης Θεοδωράκης
Κύριοι κύριοι Ροΐδη Λασκαράτε,
Προ ετών, είχε δημοσιοποιηθεί ότι, σε στρατόπεδο τής βορείου Ελλάδος, μονάδα εκπαιδεύετο για αντιμετώπιση ταραχών (με δακρυγόνα, κράνη, ασπίδες, ρόπαλα, κλπ)· ο τότε καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός (δεν θυμάμαι αν ήταν ο Σπηλιωτόπουλος ή ο Μεϊμαράκης) δήλωσε ότι αυτή η μονάδα προορίζεται να χρησιμοποιηθεί μόνον εκτός Ελλάδος (πχ Αφγανιστάν). Δεν γνωρίζω εάν αυτή η μονάδα υφίσταται ακόμη ούτε, αν τυχόν υφίσταται ακόμη, γιατί δεν περιφρουρεί το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στο οποίο μέχρι σήμερα έχουν μπουκάρει τρεις φορές (εργαζόμενοι Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, απόστρατοι καραβανάδες, «Ρουβίκωνας»).
Το πρωί τού Σαββάτου 3 τρέχοντος, κυκλοφόρησε η φήμη ότι στρατιωτική δύναμη θα βοηθούσε επικουρικά στην αστυνόμευση τού συλλαλητηρίου. Αυτή η ανεπιβεβαίωτη φήμη, ως δια μαγείας, έπαυσε να κυκλοφορεί μετά το μεσημέρι.
Είχε προηγηθεί η από 2 τρέχοντος ανάρτηση στο info-war.gr την οποία και παραθέτω:
https://info-war.gr/parastratiotikes-omades-anaptyssonte-gia-to-syllalitirio-tis-athinas/
σύμφωνα με αυτή την ανάρτηση τα (παραστρατιωτικά;) σωματεία ΑΕΣ, ΕλΛαΣ και ΟΔΕΥΩ (μέλη τών οποίων φέρονται να είναι έφεδροι ειδικών δυνάμεων και λοιποί μιλιταριστές) θα περιφρουρούσαν το συλλαλητήριο «με πολιτική περιβολή». Ούτε αυτή η είδηση επιβεβαιώθηκε.
Στο συλλαλητήριο, είδαμε και ένστολους. Ήταν καραβανάδες και κληρωτοί ή ψώνια που είχαν φορέσει στολές;
Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ανησυχητικά φαινόμενα.
O Mίκης θα διαφωνούσε μαζί σας.
Να εμπιστεύεσθε τον Στρατό.
Αυτός θα μας σώσει όταν επιτεθούν οι Γυφτοσκοπιανοί με τα φουσάτα τους.